Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

V GC 336/18 - zarządzenie, wyrok, uzasadnienie Sąd Rejonowy w Toruniu z 2018-10-23

Sygn. akt V GC 336/18 upr

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy

Przewodniczący:

SSR Urszula Martenka

Protokolant:

st. sekr. sądowy Anna Szok

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2018 roku w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko R. D.

o zapłatę

I uchyla nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w dniu 18 grudnia 2017 roku w sprawie o sygn. VGNc4659/17 w części dotyczącej zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 13 618,57 zł (trzynaście tysięcy sześćset osiemnaście złotych pięćdziesiąt siedem groszy) za okres od dnia 28 października 2017 roku do dnia 8 października 2018 roku i w tym zakresie oddala powództwo;

II. utrzymuje w mocy - nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w dniu 18 grudnia 2017 roku w sprawie o syn. (...) – w pozostałym zakresie;

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem pozostałej części kosztów zastępstwa procesowego;

Sygn. akt V GC 336/18 upr

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 15 listopada 2017 roku powód: (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym od pozwanego: R. D. kwoty 13.618,57 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 października 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód twierdził, że strony zawarły 13.03.2017r umowę faktoringu, na podstawie której, powód odpłatnie świadczył na rzecz pozwanego usługi. Na zabezpieczenie roszczeń powoda wynikających z tej umowy pozwany wystawił weksel in blanco. Pozwany nie wywiązał się ze swoich zobowiązań wynikających z umowy factoringu nr (...). Zadłużenie jego z tego tytułu na dzień 19.10.2017r wynosiło łącznie 13 618,57 zł. Powód wypełnił więc weksel na sumę wekslową 13.618,57 zł z terminem płatności określonym na dzień 27 października 2017 roku i zawiadomił pozwanego o wypełnieniu weksla oraz wezwał go do dobrowolnej zapłaty sumy wekslowej. Powód wskazał, iż dochodzi niniejszym pozwem kwoty 13.618,57 zł odpowiadającej sumie zadłużenia pozwanego z tytułu umowy faktoringu na dzień wypełnienia weksla oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od tej kwoty od dnia 28 października 2017 roku do dnia zapłaty.

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym w weksla z dnia 18 grudnia 2017 roku Sąd Rejonowy w Toruniu nakazał pozwanemu, by zapłacił powodowi kwotę żądaną pozwem wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28.10.207r do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany wniósł zarzuty w ustawowym terminie, zaskarżając nakaz zapłaty w całości, wnosząc o jego uchylenie i oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu zarzutów pozwany wskazał, że weksel, na podstawie którego powód dochodzi swoich roszczeń, został uzupełniony niezgodnie z porozumieniem wekslowym i w okolicznościach, w których nie istniało żadne zobowiązanie pozwanego w stosunku do powoda. Zgodnie z umową powód mógłby twierdzić, że ma wobec pozwanego należność tylko w sytuacji, gdyby zwrócił pozwanemu wierzytelność na podstawie § 7 umowy. Powód jednak nie zwrócił pozwanemu wierzytelności objętej wykupem, jak również nie powiadomił pozwanego na jakiej podstawie wypełniono weksel. Z tego też powodu powód nie miał prawa wykorzystywać weksel in blanco przekazany na zabezpieczenie w chwili, gdy nie istniała żadna wymagalna wierzytelność powoda wobec pozwanego. Ponadto pozwany podniósł, że powód w żaden sposób nie wywiązał się z obowiązku przedstawienia weksla do zapłaty w miejscu jego płatności, co powoduje brak wymagalności wierzytelności wekslowej. Zgodnie z zawiadomieniem przesłanym pozwanemu weksel znajdował się w W., a powinien zostać przedstawiony w miejscu płatności, tj. w T.. Pozwany wskazał, że powód dopuścił się naruszenia art. 38 Prawa wekslowego, co spowodowało, iż wierzytelność wekslowa nie jest wymagalna, a powództwo jako oparte na zobowiązaniu wekslowym jest przedwczesne i powinno ulec oddaleniu.

W odpowiedzi na zarzuty powód wniósł o utrzymanie nakazu zapłaty w mocy, a zarzuty pozwanego uznał za całkowicie bezpodstawne. Powód wskazał, że przedstawił pozwanemu weksel do zapłaty (poinformował go w wezwaniu do zapłaty że może zapoznać się z oryginałem weksla) , jednakże pozwany nie skorzystał z przysługujących mu uprawnień i nawet nie skontaktował się z powodem w celu zapoznania się z wekslem. Ponadto podniósł także, że zgodnie z § 13 ust.1 Umowy faktoringu powód (faktor) miał prawo żądać od pozwanego (faktoranta) spłaty całego zadłużenia ( w rozumieniu § 1 pkt. 20 Umowy), w tym zwrotu wpłaconej zaliczki oraz zapłaty należnych prowizji, odsetek i opłat. Jak wynikało bowiem z § 13 ust.1 Umowy roszczenie powoda staje się natychmiast wymagalne i nie jest uzależnione od skierowania do pozwanego dodatkowych wezwań do zapłaty, czy też cesji zwrotnej wierzytelności. Zarzuty pozwanego, zgodnie z którymi powód nie był uprawniony do wypełnienia weksla in blanco oraz, że weksel został wypełniony niezgodnie z porozumieniem wekslowym i umową w ocenie powoda były całkowicie chybione.

W piśmie z dnia 10 maja 2018 roku ( data stempla pocztowego) pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko zawarte w treści zarzutów.

Odpowiadając na zobowiązanie Sądu z dnia 6 lipca 2018 roku powód podtrzymał zgłoszone wcześniej twierdzenia i wnioski dowodowe. Przyznał, iż w ramach umowy factoringu powód dokonał wykupu wierzytelności wynikającej z faktury nr (...) w kwocie 15 000 zł przysługującej pozwanemu ( faktorantowi) od jego kontrahenta (...) sp. z o.o. w T.. W związku z powyższym powód zgodnie z § 8 ust.1 umowy w zw. z pkt.11 załącznika nr 1 wypłacił pozwanemu zaliczkę stanowiącą 80% wartości wykupywanej wierzytelności. Po upływie terminu płatności faktury nr (...) kontrahent pozwanego ( (...) Sp.z o.o. w T. ) odmówił zapłaty wykupionej przez powoda wierzytelności, podnosząc, że wierzytelności z tej faktury zostały zajęte przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chrzanowie M. M., prowadzącego egzekucję przeciwko pozwanemu R. D.. Powód wniósł o przeprowadzenie dowodu z dwóch pism spółki (...) z dnia 25 lipca 2018 roku na powyższe okoliczności.

Na wyznaczony termin rozprawy 9 października 2018r strony nie stawiły się.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. pośrednictwa pieniężnego, działania holdingów finansowych oraz doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej.

Pozwany R. D. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą ,, (...) .H.U. (...)R. D., w ramach której zajmuje się produkcją konstrukcji metalowych i ich części.

(okoliczność bezsporna, nadto dowód: wydruk z (...) pozwanego – k. 13, wydruk z KRS powoda – k. 14-15)

W dniu 13 marca 2017 roku powód w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą zawarł z pozwanym umowę faktoringu nr eF/ (...). Na mocy tej umowy powód (faktor) zobowiązał się do świadczenia na rzecz pozwanego (faktoranta) usług faktoringu z regresem, polegających w szczególności na dokonywaniu wykupu wierzytelności faktoranta wobec kontrahentów, na warunkach określonych w umowie.

(okoliczność bezsporna, nadto dowód: umowa faktoringu nr eF/ (...) – k. 35-49)

Zabezpieczenie roszczeń wynikających w powyższej umowy stanowił weksel in blanco opatrzony podpisem pozwanego w miejscu przeznaczonym na podpis wystawcy. Załącznikiem Nr 6 do Umowy faktoringu z dnia 13 marca 2017 roku była deklaracja wekslowa podpisana przez pozwanego. Zgodnie z deklaracją wekslową powód został upoważniony do wypełnienia weksla na kwotę pełnego zadłużenia wraz z odsetkami oraz do opatrzenia weksla klauzulą ,,bez protestu”, a także datą i miejscem płatności według uznania powoda. Pozwany podpisał własnoręcznie weksel w dniu 27 marca 2017 roku oraz deklarację wekslową w dniu 27 marca 2017 roku przed notariuszem Ł. P..

(dowody: oryginał weksla zabezpieczony – zaś jego kopia k. 7-8, deklaracja wekslowa – k. 9-10)

W dniu 21 kwietnia 2017 roku R. D. wystawił fakturę VAT (...) na kwotę 15.000,00 zł przysługującą mu od kontrahenta (...) Sp. z o.o. w T.. W tym samym dniu pozwany złożył wniosek o wykup powyższej wierzytelności przez faktora. Termin płatności faktury VAT (...) został określony na dzień 21 maja 2017 roku. Powód przejął tę wierzytelność na zasadzie cesji, wypłacając pozwanemu zaliczkę stanowiącą 80% wartości wykupywanej wierzytelności.

(dowody: faktura VAT nr (...) – k. 84, wniosek o wykup wierzytelności – k. 83)

W związku z odmową kontrahenta (...) Sp. z o.o. w T. zapłaty wykupionej przez powoda wierzytelności, powód na podstawie § 13 ust. 1 Umowy faktoringu zażądał od pozwanego (faktoranta) spłaty całego zadłużenia, w tym zwrotu wypłaconej zaliczki oraz zapłaty należnych prowizji, odsetek i opłat. W dniu 18 maja 2017 roku (...) Sp. z o.o. w T. zapłaciła należność z faktury nr (...) Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Chrzanowie M. M..

(dowody: umowa faktoringu – k. 35-49, pismo powoda z dnia 23.02.2018 r. – k. 63, pisma (...) Sp. z o.o. – k. 106-107)

Zadłużenie pozwanego na dzień 19 października 2017 roku wynosiło 13.618,57 zł. Z uwagi na brak spłaty należności, powód w piśmie z dnia 19 października 2017 roku zawiadomił pozwanego, że wystawiony przez niego weksel in blanco został wypełniony na sumę wekslową w wysokości 13.618,57 zł oraz opatrzony został datą płatności na dzień 27 października 2017 roku. Zaznaczono, iż weksel będzie płatny w T..

Powód w tym samym piśmie z dnia 19.10.2017r wezwał pozwanego do zapłaty weksla, informując, że oryginał weksla będzie dostępny do wglądu w siedzibie spółki przy ul. (...) w W..

(dowody: odpis wypełnionego weksla – k. 7oryginał zabezpieczony , wezwanie do zapłaty weksla – k. 11)

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem niniejszej sprawy jest roszczenie wekslowe wynikające z należycie wypełnionego weksla własnego, który zawiera wszystkie ustawowe elementy ( art.101 pr. wekslowego). Ten gwarancyjny weksel był uprzednio wystawiony jako in blanco i został wręczony powodowi wraz z deklaracją wekslowa w związku z zawarciem umowy factoringu z dnia 13.03.2017r w celu zabezpieczenia roszczeń powoda. W deklaracji wekslowej pozwany upoważnił powoda do wypełnienia weksla in blanco na kwotę pełnego jego zadłużenia wynikającego z umowy wraz z odsetkami. Powód wypełnił weksel na kwotę 13 618,57 zł , która stanowiła wartość zadłużenia pozwanego z tytułu nie wywiązania się ze swoich zobowiązań wynikających z umowy factoringu na dzień jego wypełnienia i dochodził pozwem zasądzenia tej sumy wekslowej.

Pozwany podniósł zarzut wypełnienia weksla in blanco niezgodnie z deklaracją wekslową , twierdząc iż jego zadłużenie względem powoda nie istnieje. Wskazał, że zgodnie z umową powód mógłby twierdzić, że ma wobec pozwanego należność tylko w sytuacji, gdyby zwrócił pozwanemu wierzytelność na podstawie § 7 umowy faktoringu. Powód jednak nie zwrócił wierzytelności objętej wykupem, ani też nie powiadomił pozwanego, na jakiej podstawie został wypełniony weksel. Ponadto pozwany podniósł, że weksel nie został przedstawiony pozwanemu do zapłaty. Zgodnie z treścią zobowiązania wekslowego weksel miał być przedstawiony pozwanemu w T. (w miejscu płatności), natomiast w zawiadomieniu o wypełnieniu weksla wskazano, że weksel znajduje się w W.. Zdaniem pozwanego powód nie wywiązał się z obowiązku przedstawienia weksla do zapłaty w miejscu jego płatności, co powoduje brak wymagalności całej wierzytelności wekslowej. W ocenie strony pozwanej powód tym samym dopuścił się naruszenia art. 38 Prawa wekslowego, a powództwo oparte na zobowiązaniu wekslowym jest przedwczesne i powinno zostać oddalone.

W prawie wekslowym, przed wydaniem nakazu zapłaty, bada się jedynie sam dokument wekslowy. Powód może bowiem żądać wydania nakazu zapłaty przeciwko każdemu zobowiązanemu z należycie wypełnionego weksla. Osoba posiadająca legitymacje formalną (art.16 ust1 pr. weksl.) powołuje się na domniemanie istnienia prawa, które przemawia za tym, że jest ona właścicielem weksla i wierzycielem wekslowym. Taka legitymacja niewątpliwie przysługuje remitentowi, a więc powodowi, który jest jego pierwszym posiadaczem (vide: A. Szpunar, Komentarz do prawa wekslowego i czekowego W-wa 2001, s 47 i 120).

Weksel in blanco może być środkiem zabezpieczenia wierzytelności wynikających z różnych stosunków prawnych. Wystawiony jako własny i wręczony w związku z zawarciem określonej umowy ( tu umowy factoringu ) prowadzi do powstania zobowiązania wekslowego wystawcy ( pozwanego). Taki dokument powinien być jednocześnie wypełniony zgodnie z zawartym porozumieniem (deklaracją wekslową). Powstałe zobowiązanie wekslowe ma charakter samodzielny i abstrakcyjny, a więc niezależny od podstawy prawnej, która spowodowała jego zaciągnięcie. Jeżeli posiadaczem weksla jest remitent (pierwszy wierzyciel), to przysługują mu dwa roszczenia : ze stosunku podstawowego ( kauzalnego) oraz z weksla. Wybór między nimi należy do wierzyciela, który może tylko raz uzyskać zaspokojenie swojej wierzytelności. Wręczając i przyjmując weksel, strony obejmują bowiem swoją wolą jego funkcję zabezpieczającą (causa cavendi), z której wynika, iż inkorporowana w nim wierzytelność ma ułatwić zaspokojenie wierzyciela w ramach stosunku podstawowego. Wygaśnięcie stosunku podstawowego uniemożliwia zatem dochodzenie wierzytelności wekslowej, a wygaśnięcie zobowiązania wekslowego w sposób prowadzący do zaspokojenia wierzyciela powoduje wygaśnięcie zabezpieczonej wierzytelności.

Dochodząc wierzytelności wekslowej wierzyciel nie musi wykazywać podstawy prawnej zobowiązania, może bowiem powołać się tylko na treść weksla. Może także w pozwie –niezależnie od powołania się na jego treść przytoczyć fakty uzasadniające roszczenie wynikające ze stosunku podstawowego, a więc może oprzeć żądanie pozwu na dwóch podstawach faktycznych i prawnych. Tak uczynił powód w niniejszej sprawie (k.5).

W stosunkach między wystawcą a remitentem samodzielność i abstrakcyjność zobowiązania wekslowego ulega jednak złagodzeniu. Jeżeli zobowiązanie wekslowe jest ważne, wystawca może bowiem –w braku skutecznych zarzutów wekslowych (obiektywnych – in rem) przeciwstawić zarzuty oparte na jego stosunkach osobistych z wierzycielem (zarzuty subiektywne- in personam ), czyli zarzuty dotyczące stosunku podstawowego. Dłużnik może więc kwestionować samo istnienie lub rozmiar roszczenia wekslowego ze względu na jego związek ze stosunkiem podstawowym. W takim przypadku spór przenosi się wówczas z płaszczyzny stosunku wekslowego na płaszczyznę stosunku prawa cywilnego, chociaż przedmiotem rozpoznania jest to samo roszczenie wekslowe.

Należy podkreślić że weksel stanowi dowód istnienia wierzytelności w wysokości sumy wekslowej lub jej części, jeżeli jest ona przedmiotem sporu. Wystawca powinien udowodnić, że wierzytelność wekslowa nie istnieje lub że istnieje w mniejszym rozmiarze. Na dłużniku wekslowym spoczywa bowiem onus probanci twierdzenia, że wypełnienie weksla in blanco nastąpiło niezgodnie z zawartym porozumieniem (deklaracją wekslowa, vide: orz. SN z 24.02.1928r, IC 273/27, Zb. Orz. SN 1928, poz. 27; orz. SN z 2.05.1930r CII 97/30, RPEiS 1930, s.201; orz. SN z 24.101962, II CR 976/61, OSNCP 1964 poz. 27; orz. SN z 28.10.1963, II CR 249/63, OSNCP 1964, nr 10, poz. 208; uchw. SN (7) z 7.01.1967 (zasada prawna), III CZP 19/66, OSN 1968 poz. 79; wyrok SN z 18.11.1999r I CKN 215/98, PPW 2000, nr 10, s 349 i n; M. Piekarski Dochodzenie należności z weksla , W- wa 1970 s 9; I Rosenblüth, Prawo wekslowe, komentarz,W- wa 1994 ( Kraków 1936), s.86; I Heropolitańska , Zarzuty przeciwko nakazowi zapłaty z weksla ,W- wa 2000 s.91; A Szpunar, Wypełnienie weksla in blanco zgodnie z zawartym porozumieniem, PPW 2001,nr10,s.5; P.Machnikowski, Weksel własny in blanco, W- wa 2002, s.201; A. Szpunar , M. Kaliński , Komentarz do prawa wekslowego i czekowego W- wa 2003 s.97).

Pozwany, wystawca weksla powinien zatem udowodnić, że powód (remitent) wypełnił weksel niezgodnie z deklaracją wekslową, a zatem, że jego zadłużenie nie istnieje w kwocie 13 618,57 zł, gdyż jego kontrahent (...) sp.z o.o. w T. dokonał zapłaty wykupionej przez powoda wierzytelności z faktury (...) a więc nie było podstaw do zwrotu przez pozwanego powodowi wypłaconej zaliczki ( 80% wartości wykupywanej wierzytelności) oraz zapłaty należnych prowizji, odsetek, opłat w myśl § 13 umowy factoringu. Pozwany nie przedstawił żadnych dowodów na wskazaną okoliczność. Obrona pozwanego sprowadziła się li tylko do kwestionowania zasadności żądania pozwu bez udowodnienia swoich twierdzeń. To powód zniecierpliwiony gołosłownymi twierdzeniami pozwanego przedłożył do akt dokumenty świadczące o wykupie konkretnej wierzytelności, jak i o braku jej zapłaty przez kontrahenta, który był zmuszony do zapłaty należności z faktury w dniu 18.05.2017r komornikowi na skutek zajęcia wierzytelności z faktury (...) przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chrzanowie prowadzącego egzekucję przeciwko pozwanemu.

Powyższy stan faktyczny został w całości ustalony na podstawie przedłożonych dowodów z dokumentów. Autentyczność i prawdziwość dokumentów nie była kwestionowana w toku postępowania, ich wiarygodność i moc dowodowa nie budziła zatem wątpliwości.

Skoro pozwany (na którym spoczywał ciężar dowodu) nie wykazał faktu nieistnienia wierzytelności to tym samym nie zdołał on obalić domniemania istnienia wierzytelności, które powstało na skutek wystawienia i wydania weksla.

Co do podniesionego z kolei zarzutu przez pozwanego nie przedstawienia weksla do zapłaty i zarzutu naruszenia przez powoda art. 38 Prawa wekslowego, należy zauważyć, iż jest on zasadny, albowiem powód choć wskazał na wekslu jako miejsce płatności T. to bezspornie weksel nie został przedstawiony w oznaczonym miejscu do zapłaty. Powstał więc problem jakie skutki w zakresie roszczenia wierzyciela wekslowego o odsetki skierowanego do wystawcy weksla rodzi nieprzedstawienie weksla do zapłaty.

Przepis art. 38 prawa wekslowego wymaga, aby posiadacz weksla płatnego w oznaczonym dniu lub w pewien czas po dacie lub po okazaniu, przedstawił go do zapłaty bądź w pierwszym dniu, w którym może wymagać zapłaty, bądź w jednym z dwóch następnych dni powszednich. Weksel powinien być przedstawiony wystawcy, ale zaniechanie tej czynności wobec wystawcy wywiera skutki także wobec poręczycieli, gdyż ich odpowiedzialność jest taka sama jak osób, za które udzielono poręczenia. Powszechnie przyjmuje się, że przewidziany w tym przepisie wymóg przedstawienia weksla do zapłaty ma służyć zapewnieniu dłużnikowi możliwości oceny legitymacji posiadacza weksla oraz sprawdzeniu sposobu wypełnienia weksla.

Analizowany art. 38 prawa wekslowego nie pozbawia jednak wierzyciela wekslowego możliwości domagania się zapłaty przez dłużnika odsetek ustawowych. Jednakże jedynie przy spełnieniu wymogu przedstawienia weksla, niezapłacenie sumy wekslowej powoduje opóźnienie po stronie dłużnika od dnia płatności weksla. W przeciwnym razie opóźnienie powstaje dopiero po dacie przedstawienia weksla do zapłaty. W orzecznictwie podkreśla się, że nieprzedstawienie weksla do zapłaty jego wystawcy rodzi co do odsetek tylko ten skutek, że wierzyciel wystawcy, będący posiadaczem weksla, może ich dochodzić nie od dnia przedstawienia weksla do zapłaty, którego nie było, ale od dnia, w którym wystawca weksla mógł dokonać oględzin tego dokumentu i stwierdzić czy istnieje jego zobowiązanie wekslowe ( tak SN w wyroku z dnia 23 listopada 2004 r. w sprawie I CK 224/04, LEX nr 277075).

Tutejszy Sąd w pełni akceptuje stanowisko prezentowane przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku SN w wyroku z dnia 23 listopada 2004 r. Również wyrażony przez ten Sąd pogląd, iż w takiej sytuacji za datę okazania należy przyjąć dzień, w którym pozwany mógł się zapoznać z treścią dołączonego do pozwu oryginału weksla ( i ustalenia czy istnieje jego odpowiedzialność wekslowa), a więc najpóźniej byłby to dzień pierwszej rozprawy, o terminie której pozwany został zawiadomiony. Od tej daty dopiero więc pozwany jest obowiązany do zapłaty odsetek, mimo nie przedstawienia weksla do zapłaty.W rozpoznawanej sprawie dzień pierwszy rozprawy został wyznaczono na 9 października 2018r .Pozwany został o tym terminie zawiadomiony i gdyby się tylko stawił, to miałby możliwość zapoznania się z oryginałem weksla. Dlatego Sąd uznał, iż dopiero od tej daty jest pozwany zobowiązany do zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie.

Zgodnie z art. 496 k.p.c. po przeprowadzeniu rozprawy Sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla i orzeka o żądania pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza.

Z powyższych względów przedstawionych wyżej w punkcie pierwszym wyroku uchylono nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym w zakresie nienależnych odsetek od sumy wekslowej począwszy od 28 października 2017r do dnia 8 października 2018r (tj. dnia poprzedzającego pierwszy dzień wyznaczonej rozprawy) i oddalono powództwo w tym zakresie. Skoro przedstawienie weksla do zapłaty nie jest warunkiem zachowania praw z weksla przeciwko wystawcy weksla to w pozostałej części nakaz zapłaty Sąd utrzymał w mocy ( a więc co do obowiązku zapłaty przez pozwanego kwoty 13 618,57 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 października 2018r tj. dnia pierwszej rozprawy- do dnia zapłaty oraz w zakresie kosztów procesu. ( punkt drugi wyroku).

Niniejszą sprawę strona pozwana w istocie przegrała. Sąd orzekł bowiem tylko o braku podstaw dla obciążenia pozwanego obowiązkiem zapłaty odsetek ustawowych od sumy wekslowej przed datą pierwszej rozprawy, natomiast w pozostałym zakresie uwzględnił żądania pozwu.

Dlatego też zgodnie z art. 98 k.p.c. pozwanego należało obciążyć różnicą kosztów zastępstwa procesowego powstałą po skierowaniu sprawy na skutek wniesienia zarzutów do rozpoznania sprawy w postępowaniu zwykłym ( 3 600 zł – 2 400 zł zasądzone nakazem), o czym orzeczono w punkcie trzecim sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odnotować w kontrolce uzasadnień

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda i pełnomocnikowi pozwanego ;

2.  Przedłożyć wraz z wpływem lub po upływie 30 dni od dnia doręczenia.

T., 15.11.2018r

Sędzia:

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Aleksandra Stachelek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Toruniu
Osoba, która wytworzyła informację:  Urszula Martenka
Data wytworzenia informacji: