Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 29 sierpnia 2017r

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant : Yuliya Kaczor

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2017r

sprawy z powództwa M. S. (1)

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

1. oddala powództwo

2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 4817 zł. (cztery tysiące osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3. nakazuje ściągnięcie od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 668,64 zł. (sześćset sześćdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt cztery grosze) tytułem wydatków na poczet kosztów podróży świadka, kwotę 46,24 zł. (czterdzieści sześć złotych dwadzieścia cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów tłumacza języka angielskiego, kwotę 272,47 zł. (dwieście siedemdziesiąt dwa złote) tytułem kosztów tłumacza języka hiszpańskiego.

Sygnatura akt: I C 824/16

UZASADNIENIE

Powódka M. S. (1) wniosła pozew przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W. domagając się od pozwanego zapłaty kwoty 30.000 zł wraz ustawowymi odsetkami od dnia 4 stycznia 2015r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że w dniu 20 marca 2013r. wraz z J. S. zawarła z T. S. umowę sprzedaży na mocy której nabyła samochód osobowy marki A. (...), nr VIN (...). W treści umowy sprzedający oświadczył, że pojazd jest wolny od wad prawnych i praw osób trzecich i stanowi jego wyłączną własność. J. S. ubezpieczyła następnie przedmiotowy pojazd m.in. w zakresie AC w wariancie „standard”. W chwili zawarcia umowy pojazd posiadał wszelkie wymagane przez ubezpieczyciela zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, a także komplet kluczyków. W październiku 2014r. Prokuratura Rejonowa w Gdyni wszczęła postępowanie przygotowawcze w sprawie 2 Ds 2661/14 dotyczące posiadania w dniu 23 października 2014r. samochodu marki A. (...) niewiadomego pochodzenia. W toku tego postępowania w nocy z 3 na 4 grudnia 2014r. przedmiotowy pojazd został po uprzednim włamaniu skradziony. Fakt ten został zgłoszony Policji w dniu 4 grudnia 2014r. Tego samego dnia J. S. zgłosiła zaistniałą szkodę pozwanemu, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego odmówił wypłaty odszkodowania podnosząc, iż pojazd o tym samym nr VIN został zarejestrowany 1 sierpnia 2008r. na terenie Hiszpanii i nie został wyrejestrowany, a w dniu 31 sierpnia 2015r. zostało przeprowadzone jego badanie techniczne. Nadto, pozwany podnosił, iż wobec faktu, że ubezpieczony pojazd był uprzednio skradziony i nielegalnie wprowadzony na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, to wyłączona jest jego odpowiedzialność w oparciu o § 7 pkt 2 ppkt 12 OWU. Wreszcie wskazał, że kluczyki do pojazdu zostały zadeklarowane jako oryginalne, a w toku postępowania stwierdzono, że nie pochodzą one od ubezpieczonego pojazdu. Powódka podnosi, że pozwany nie wykazał, aby rzeczywiście samochód o tym samym nr VIN został zarejestrowany w Hiszpanii, a nawet jeśli tak było to nie stanowi to podstawy do stwierdzenia, że do wypadku ubezpieczeniowego nie doszło, gdyż nieznane jest miejsce przechowywania skradzionego pojazdu. Powódka zwróciła uwagę, że zgodnie z OWU z zakresu ochrony ubezpieczeniowej wyłączone są szkody powstałe w pojazdach pochodzących z kradzieży, przywłaszczenia lub oszustwa, lecz kradzież nie stanowi szkody w pojeździe. Nadto, zdaniem powódki, § 7 pkt 2 ppkt 12 OWU jest nieważny jako sprzeczny z treścią art. 827 k.c. Odnosząc się do kwestii kluczyków powódka podniosła, że nie mogą one być zdane ubezpieczycielowi, zgodnie z § 31 pkt 3 OWU, albowiem znajdują się w posiadaniu Prokuratury. Powódka wskazała także, że w okresie posiadania pojazdu przez ubezpieczającego kluczyki nie zostały skopiowane.

(pozew k. 2-10)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. W ocenie pozwanego nie ponosi on odpowiedzialności na podstawie § 7 pkt 2 ppkt 12 OWU, albowiem w wyniku przeprowadzonych czynności ustalono, iż pojazd A. (...) nr VIN (...) został skradziony i nielegalnie wprowadzony na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, był pierwotnie zarejestrowany w Hiszpanii i nie został dotąd wyrejestrowany. Nadto kluczyki do przedmiotowego pojazdu zostały zadeklarowane jako oryginalne, zaś w toku postępowania karnego została sporządzona opinia w której ustalono, że przedstawione kluczyki nie pochodzą od wskazanego do ubezpieczenia pojazdu, co wyklucza odpowiedzialność na podstawie § 31 pkt 3 OWU. Pozwany zaprzeczył, aby w OWU znajdowały się niedopuszczalne klauzule umowne i odrzucił koncepcję powódki według której możliwe jest dopuszczenie do ruchu dwóch pojazdów o jednakowym numerze VIN. W ocenie pozwanego świadomy konsument, który chce nabyć pojazd powinien sprawdzić jego historię po niepowtarzalnym nr VIN. W ocenie pozwanego brak jest podstaw do twierdzenia, że to pojazd należący do powódki posiadał oryginalne numery VIN. Zdaniem pozwanego brak jest podstaw ażeby podważyć wiarygodność dokumentu znajdującego się w aktach szkody tj. wydruku z raportu hiszpańskiego wydziału komunikacji. Z daleko idącej ostrożności pozwany wskazał na zawyżenie żądanej przez powódkę kwoty odszkodowania z tytułu kradzieży pojazdu, podnosząc, że powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na okoliczność wysokości poniesionej szkody.

(odpowiedź na pozew k. 74-76)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 marca 2013r. powódka M. S. (1) oraz J. S. zawarły z T. S. umowę kupna – sprzedaży samochodu marki A. (...), rok produkcji 2008, o numerze rejestracyjnym (...), nr VIN (...) za cenę 33.500 zł.

(dowód: umowa sprzedaży samochodu k. 40)

Następnie, J. S. jako ubezpieczająca zawarła na rzecz ubezpieczonego M. S. (1) umowę ubezpieczenia AC w wariancie „standard” z pozwanym Towarzystwem (...) z siedzibą w W. na okres od 27 marca 2014r. do 26 marca 2015r. na sumę 35.000 zł. Jako przedmiot ubezpieczenia wskazano samochód osobowy marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), nr VIN (...).

(dowód: wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia k. 61-62, potwierdzenie zawarcia pakietu ubezpieczeń „Razem w (...) k. 63)

T. S. nabył przedmiotowy pojazd w stanie uszkodzonym. Wcześniej, pojazd ten uczestniczył w wypadku przy prędkości 170 km/h i uszkodzony był cały jego przód. Uszkodzony pojazd miał manualną skrzynię biegów, zaś w czasie użytkowania przez powódkę pojazd był wyposażony w automatyczną skrzynię biegów. Pojazd został do Polski sprowadzony z Hiszpanii dla R. P. (1).

(dowód: notatka urzędowa z dnia 11 grudnia 2014r. k. 41 akt Prokuratury Rejonowej w Gdyni o sygnaturze 2 Ds. 2661/14, częściowo zeznania świadka T. S. płyta CD k. 132, zeznania świadka R. P. (1) płyta CD k. 117)

W dniu 23 października 2014r. w wyniku oględzin pola numerowego VIN z udziałem technika kryminalistyki Policja ustaliła, że nr VIN (...) nosi ślady przerobienia, a wklejki identyfikacyjne noszą ślady niefabrycznego wklejenia. W związku z powyższym pojazd wraz z kompletem dokumentów (dowód rejestracyjny, karta pojazdu, umowa kupna – sprzedaży, potwierdzenie zawarcia ubezpieczenia OC) i kluczykiem został zatrzymany, a po wykonanych czynnościach wydany J. S. na przechowanie wraz z dokumentami i kluczykami. Postanowieniem z dnia 28 października 2014r. Komisariat Policji G. – Ś. wszczął dochodzenie w sprawie posiadania w dniu 23 października 2014r. w G. samochodu osobowego marki A. (...) o nr rej. (...) niewiadomego pochodzenia tj. o przestępstwo określone w art. 291 § 1 k.k. W toku postępowania przesłuchano w charakterze świadków J. S., T. S., M. S. (2) i R. P. (1). Postanowieniem z dnia 31 października 2014r. dopuszczono dowód z opinii biegłego z zakresu mechanoskopii m.in. w celu ustalenia czy nr VIN są numerami oryginalnymi. Termin wykonania badań mechanoskopijnych został wyznaczony na dzień 4 grudnia 2014r., jednak w tym dniu o godz. 7:50 M. S. (2) telefonicznie zgłosił kradzież pojazdu. Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2014r. wydano postanowienie o umorzeniu dochodzenia wobec stwierdzenia braku znamion czynu niedozwolonego.

(dowód: notatka urzędowa z dnia 23 października 2014r. k. 1 akt Prokuratury Rejonowej w Gdyni o sygnaturze 2 Ds. 2661/14, protokół oględzin k. 2-3 tamże, protokół zatrzymania rzeczy k. 5-7 tamże, protokół oddania rzeczy na przechowanie k. 8-9 tamże, protokół przesłuchania J. S. k. 10-11 tamże, postanowienie z dnia 28 października 2014r. k. 18 tamże, protokół przesłuchania J. S. k. 19, postanowienie z dnia 31 października 2014r. k. 20 tamże, metryka identyfikacji nośnika k. 24-25 tamże, telefonogram k. 31-32 tamże, protokół przesłuchania T. S. k. 33, protokół przesłuchania M. S. (2) k. 34, protokół przesłuchania R. P. (1) k. 35-36, postanowienie z dnia 31 grudnia 2014r. k. 52 tamże)

W dniu 4 grudnia 2014r. J. S. zgłosiła kradzież przedmiotowego pojazdu, do której doszło w R. przy ul. (...) w okresie od 3 grudnia 2014r. o godz. 19:45 do 4 grudnia 2014r. o godz. 7:25. W wyniku podjętych czynności (rozpytywanie sąsiadów, przeglądanie zapisu monitoringu, sprawdzenie okolicy miejsca zdarzenia) nie uzyskano znaczących informacji, w tym nie stwierdzono na zapisie monitoringu wjazdu i wyjazdu przedmiotowego pojazdu.

(dowód: notatka urzędowa z dnia 4 grudnia 2014r. k. 45 akt Prokuratury Rejonowej w Gdyni o sygnaturze 2 Ds. 2661/14, notatka urzędowa z dnia 4 grudnia 2014r. k. 46 tamże, protokół ustnego przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie k. 47-48 tamże, protokół przesłuchania M. S. (2) k. 50-51)

W toku postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Komendę Powiatową Policji w W. dopuszczono dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu badań mechanoskopijnych. Na podstawie wykonanych badań biegły ustalił, że kluczyki do przedmiotowego pojazdu nie mogły stanowić fabrycznego wyposażenia pojazdu o nr VIN (...).

(dowód: opinia biegłego z zakresu badań mechanoskopijnych k. 53-56)

W dniu 4 grudnia 2014r. J. S. zgłosiła pozwanemu kradzież wyżej wskazanego pojazdu. Pismem z dnia 3 marca 2015r. pozwany zawiadomił ubezpieczającą o odmowie wypłaty odszkodowania, powołując się na § 7 pkt 12 OWU. Pozwany podniósł, że postępowanie likwidacyjne wykazało, że pojazd A. (...) został skradziony i nielegalnie wprowadzony na terytorium RP i w związku z tym nie zachodzi odpowiedzialność pozwanego. Decyzją z dnia 11 sierpnia 2015r. pozwany podtrzymał swoje stanowisko w sprawie, podnosząc dodatkowo, że według wniosku ubezpieczeniowego kluczyki do przedmiotowego pojazdu zostały zadeklarowane jako oryginalne, a w wyniku opinii biegłego ustalono, że przedstawione kluczyki nie pochodzą od wskazanego do ubezpieczenia pojazdu i w związku z tym na podstawie § 31 pkt 3 OWU nie zachodzi odpowiedzialność pozwanego za szkodę. Po rozpoznaniu kolejnego odwołania, decyzją z dnia 26 października 2015r. pozwany ponownie odmówił wypłaty odszkodowania, podtrzymując dotychczasową argumentację.

(dowód: zgłoszenie szkody k. 21 akt szkody nr (...), decyzję z dnia 3 marca 2015r. k. 39 tamże, decyzja z dnia 11 sierpnia 2015r. k. 62 tamże, decyzja z dnia 26 października 2015r. k. 71 tamże)

Pojazd marki A. (...) o oryginalnym nr VIN (...) został zarejestrowany w dniu 1 sierpnia 2008r. w W. (Hiszpania), a jego właścicielką jest R. L.. W dniu 7 lutego 2011r. na parkingu w miejscowości P. właścicielce samochodu skradziono dokumenty pojazdu, w tym dowód rejestracyjny i kartę badania technicznego. Kradzież została zgłoszona w dniu 8 lutego 2011r. Pojazd ten nadal znajduje się w posiadaniu R. L. i nigdy nie został skradziony.

(dowód: dokumenty Komendy Stołecznej Policji w P. k. 103-112 wraz z tłumaczeniem k. 168, 174-179)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów oraz dowodów z zeznań świadków J. S., R. P. (1), P. P., T. S. i M. S. (2).

Oceniając zebrany materiał dowodowy Sąd uznał, iż dowody z dokumentów znajdujących się w aktach Prokuratury Rejonowej w Gdyni o sygnaturze 2 Ds. 2661/14, aktach szkody nr 199/14/14/20, a także z dokumentów przesłanych przez Komendę Policji w W. są w pełni wiarygodne. Należy zwrócić uwagę, że dokumenty w postaci postanowień wydanych przez Policję czy też notatek urzędowych mają walor dokumentów urzędowych i w związku z tym korzystają z domniemania autentyczności oraz domniemania zgodności z prawdą wyrażonych w nich oświadczeń, których w toku niniejszego postępowania żadna ze stron nie obaliła w trybie art. 252 k.p.c. Nadto, żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności dokumentów prywatnych znajdujących się w aktach szkody.

Z dużą ostrożnością Sąd podszedł natomiast do oceny zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków i jedynie w części uznał je za wiarygodne. Zważyć bowiem należy, iż pomiędzy zeznaniami poszczególnych świadków występują dość istotne sprzeczności, które rodzą uzasadnione wątpliwości co do wiarygodności zeznań. Świadek R. P. (1) zeznał, że sporny pojazd sprzedał T. S. za kwotę 5.000 zł w stanie uszkodzonym. Z kolei świadek T. S. podał, że kupił sporny samochód za kwotę 20.000 – 30.000 zł. Z zeznań R. P. (1) wynikało także, że pojazd był poważnie uszkodzony w wyniku kolizji drogowej, w tym zniszczony był cały przód samochodu. Natomiast, świadek T. S. zeznał, że w samochodzie uszkodzona była jedynie lampa i chłodnica. Zważywszy na zakres uszkodzeń pojazdu trudno uznać, że po jego naprawie nastąpił drastyczny wzrost jego wartości z 5.000 zł do 33.000 zł. Wobec dokumentów znajdujących się w aktach postępowania karnego oraz zeznań R. P. (2) nie budziło wątpliwości, że pojazd został sprowadzony z Hiszpanii. Sporne pozostawało czy kolejni posiadacze tego pojazdu posiadali wiedzę o tym. Świadek M. S. (2) zeznał, że wiedział, iż pojazd został nabyty przez T. S. od osoby, która sprowadziła go z Hiszpanii. Natomiast, T. S. zeznał, że nie miał wiedzy o pochodzeniu tego samochodu.

Na podstawie art. 217 k.p.c. i art. 227 k.p.c. Sąd oddalił wnioski stron o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sądowych z zakresu wyceny pojazdów i techniki motoryzacyjnej. Zważyć bowiem należy, iż z uwagi na ustalenie przez Sąd nieważności umowy ubezpieczenia AC, kwestia wartości rynkowej pojazdu nie miała żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Nadto, prowadzenie postępowania dowodowego na tę okoliczności spowodowałoby znaczne opóźnienie w rozstrzygnięciu sprawy, a strony naraziło na dodatkowe, znaczne koszty.

W niniejszej sprawie powódka M. S. (1) domagała się od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. zapłaty kwoty 30.000 zł tytułem odszkodowania z umowy ubezpieczenia AC, podnosząc, że w dniu 4 grudnia 2014r. objęty tą umową samochód marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), nr VIN (...) został skradziony. W tym stanie rzeczy podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 805 § 1 i 2 k.c. W myśl art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Z kolei zgodnie z art. 805 § 2 pkt 1 k.c. świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie - przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Jak podnosi się w doktrynie ważna jest umowa ubezpieczenia autocasco samochodu zawarta z ubezpieczycielem przez jego samoistnego posiadacza w dobrej wierze (por. E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. wyd. 8, Warszawa 2017). W myśl § 3 OWU AC przedmiotem ubezpieczenia był pojazd, którego okres eksploatacji nie przekracza 12 lat będący własnością Ubezpieczającego lub będący w jego prawnym posiadaniu. W celu stwierdzenia, czy w niniejszym przypadku powódka była posiadaczem pojazdu określonego jako przedmiot ubezpieczenia, należało w pierwszej kolejności przedmiot ten zidentyfikować. Bez wątpienia cechą, która pozwala na identyfikację pojazdu jest numer VIN, który jest oznaczeniem unikatowym, nadawanym konkretnemu pojazdowi i przez to niepowtarzalnym. Na podstawie tego numeru można jednoznacznie zidentyfikować samochód, a także prześledzić jego historię. We wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia, a następnie w polisie ubezpieczeniowej jako przedmiot ubezpieczenia został wskazany samochód osobowy marki A. (...) oznaczony niepowtarzalnym i unikatowym nr VIN (...). Tak określony przedmiot ubezpieczenia nie był jednak własnością powódki ani nawet nie nigdy nie znajdował się w jej posiadaniu. Na podstawie dokumentów uzyskanych od hiszpańskiej Policji można jednoznacznie stwierdzić, że pojazd marki A. noszący nr VIN (...) został zarejestrowany w dniu 1 sierpnia 2008r. w W. (Hiszpania), a jego właścicielką jest R. L.. Samochód ten nie został przez właścicielkę ani sprzedany ani też skradziony i z udostępnionych informacji wynika, że nadal znajduje się w posiadaniu R. L., m.in. w dniu 31 sierpnia 2015r. został poddany badaniu technicznemu. Z treści pisma z dnia 21 września 2016r. (k. 168) jednoznacznie wynika, że nr VIN (...) został oryginalnie przypisany do tego właśnie pojazdu będącego w posiadaniu R. L., a nie do samochodu powódki. Zwrócić przy tym należy uwagę, że w lutym 2011r. właścicielce pojazdu skradziono m.in. dowód rejestracyjny i kartę badania technicznego i zapewne na podstawie tych właśnie dokumentów wykonano nieoryginalne oznaczenie spornego pojazdu. W toku dochodzenia prowadzonego pod sygnaturą 1 Ds. 2661/14 przez Komisariat Policji G. – Ś. pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Gdyni ujawniono bowiem, że oznaczenie VIN (...) na nadwoziu pojazdu powódki nosi ślady przerobienia, a wklejki identyfikacyjne noszą ślady niefabrycznego wklejenia. Kolejną okolicznością, która wskazuje na to, że powódka nie była w posiadaniu przedmiotu ubezpieczenia jest nieoryginalność posiadanych przez nią kluczyków do samochodu. Jak bowiem ustalił biegły z zakresu badań mechanoskopijnych w toku postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Komendę Powiatową Policji w W. oba kluczyki zostały wyprodukowane w 2006r. z przeznaczeniem do samochodu marki A. z tego samego roku produkcji i nie stanowiły fabrycznego wyposażenia pojazdu oryginalnie oznaczonego nr VIN (...). Z akt postępowania przygotowawczego wynika także, że znajdujący się w posiadaniu powódki pojazd został złożony z części innych pojazdów (tzw. „składak”), była w nim wymieniana m.in. skrzynia biegów (zamontowano automatyczną w miejsce manualnej). Wszystkie wskazane powyżej okoliczności pozwalają stwierdzić, że pojazd wskazany w umowie ubezpieczenia AC jako przedmiot ubezpieczenia nie znajdował się nigdy w posiadaniu powódki. Skoro brak przedmiotu ubezpieczenia to umowę ubezpieczenia AC należało uznać za nieważną na mocy art. 58 § 1 i 2 k.c. W myśl art. 821 k.c. przedmiotem ubezpieczenia majątkowego może być każdy interes majątkowy, który nie jest sprzeczny z prawem i daje się ocenić w pieniądzu. Wprawdzie w doktrynie podnosi się, że obok własności mienie obejmuje również ekspektatywę uzyskania tego prawa, przez co brak jest podstaw do podważania umowy ubezpieczenia tylko dlatego, że w chwili jej zawarcia ubezpieczający nie był właścicielem rzeczy, jeżeli po jego stronie zachodził stan oczekiwania uzyskania własności rzeczy (por. E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 8, Warszawa 2017), jednak w rozpatrywanym przypadku nie może być w ogóle mowy o tym, że powódce przysługuje jakiekolwiek prawo czy ekspektatywa takiego prawa w stosunku do pojazdu konkretnie wskazanego w umowie za pomocą numeru VIN. Pojazd, który znajdował się w posiadaniu powódki oraz pojazd określony w umowie to dwie zupełnie różne ruchomości i powódce nigdy nie przysługiwało żadne prawo rzeczowe czy prawo obligacyjne do pojazdu wskazanego w umowie za pomocą nr VIN. Ubezpieczany interes majątkowy nie może być sprzeczny z prawem, co oznacza, iż granicą dla określenia przedmiotu ubezpieczenia są zakazy przewidziane przez normy prawa karnego, administracyjnego i cywilnego, ale także określone przez zasady współżycia społecznego (por. E. Kowalewski, Wprowadzenie do teorii interesu ubezpieczeniowego, s. 82–83). W świetle przedstawionych powyżej okoliczności powódka nie miała żadnego interesu w objęciu ubezpieczeniem pojazdu będącego w posiadaniu innej osoby. Nadto, należy zwrócić uwagę, że w OWU jasno wskazano, że przedmiotem ubezpieczenia może być wyłącznie pojazd będący własnością Ubezpieczającego lub będący w jego prawnym posiadaniu. Skoro przedmiot umowy nie był własnością powódki ani nie był w jej posiadaniu to nie mógł stanowić przedmiotu ubezpieczenia. Nadto, w okolicznościach niniejszej sprawy można stwierdzić, że umowa ubezpieczenia jest nieważna z uwagi na sprzeczność z zasadami współżycia społecznego. Z zeznań M. S. (2) wynika, że nabywcy pojazdu mieli wiedzę o tym, że pojazd został sprowadzony z Hiszpanii, a mimo to nie podjęli czynności, jakie w tego typu sytuacji należało podjąć w celu weryfikacji pojazdu (odczytanie nr VIN na komisariacie Policji). Nadto, spore wątpliwości budzą okoliczności kradzieży spornego pojazdu. Przedmiotowy samochód został bowiem skradziony w nocy 3/4 grudnia 2014r., podczas gdy w dniu 4 grudnia 2014r. miały zostać przeprowadzone badania mechanoskopijne z udziałem biegłego sądowego. Zbieżność kradzieży z zaplanowanymi czynnościami kryminalistycznymi, które mogły dostarczyć istotnych informacji w zakresie pochodzenia pojazdu, rodzi uzasadnione wątpliwości co do tego czy kradzież była przypadkowa. Jak wskazuje się w judykaturze nabywcy samochodu w złej wierze, mimo zawarcia umowy ubezpieczenia auto-casco, nie przysługuje od ubezpieczyciela odszkodowanie za skradziony pojazd. Zawartą bowiem poprzez posiadacza w złej wierze umowę ubezpieczenia należy uznać za nieważną z powodu jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego (por. wyrok Sąd Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25 czerwca 1997r. I ACr 50/97, OSA 1998/7-8/27).

Mając zatem na uwadze wszystkie podniesione powyżej okoliczności – na mocy art. 805 k.c. a contrario w zw. z art. 58 § 1 i 2 k.c. – Sąd powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającej niniejszą sprawę powódki na rzecz pozwanego kwotę 4.817 zł, na składają się: wynagrodzenie fachowego pełnomocnika – radcy prawnego (4.800 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).

Ponadto, na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, art. 8 ust.1 i art. 83 i 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) Sąd nakazał ściągnąć od powódki koszty tymczasowo wyłożone przez Skarb Państwa na pokrycie wydatków na pokrycie kosztów podróży świadków (668,64 zł), kosztów tłumacza języka angielskiego (46,24 zł) oraz tłumacza języka hiszpańskiego (272,47 zł).