Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Iwona Tusk-Kasiewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Marta Bona

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2019 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko T. L.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego T. L. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 10 636,74 zł (dziesięć tysięcy sześćset trzydzieści sześć złotych siedemdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego rocznie, nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 9 674,04 zł (dziewięć tysięcy sześćset siedemdziesiąt cztery złote cztery grosze) za okres od dnia 9 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty;

II.  umarza postępowanie co do kwoty 5 754,21 zł (pięć tysięcy siedemset pięćdziesiąt cztery złote dwadzieścia jeden groszy);

III.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 146,05 zł (sto czterdzieści sześć złotych pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

V.  nakazuje ściągnąć od pozwanego T. L. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 54,37 zł (pięćdziesiąt cztery złote trzydzieści siedem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania;

VI.  nakazuje ściągnąć od powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 32,63 zł (trzydzieści dwa złote sześćdziesiąt trzy grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 14 sierpnia 2018 r. powód (...) Bank (...) S.A. we W. wystąpił z żądaniem zasądzenia od pozwanego T. L. kwoty 17.030,95 zł wraz z naliczanymi od kwoty 15.428,25 zł odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 29 marca 2018 r. i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzona wierzytelność wynika z zawartej w dniu 28 lutego 2013 r. przez strony umowy pożyczki gotówkowej o nr (...), w ramach której pozwany otrzymał kredyt w wysokości 73.735,96 zł. Powód wskazał też, że pozwany, mimo że zobowiązał się do spłaty kredytu zgodnie z harmonogramem, nie wywiązał się z tego obowiązku. Wyjaśnił również, że po upływie terminu, do którego pozwany był zobowiązany uregulować zadłużenie, całość zobowiązania stała się wymagalna. Powód podał także, że na żądaną pozwem sumę składa się: należność główna w kwocie 15.428,25 zł, odsetki w kwocie 942,70 zł (stanowiące różnicę pomiędzy sumą odsetek umownych i odsetek karnych, a sumą odsetek zapłaconych przez pozwanego), a także koszty, opłaty i prowizje w kwocie 660 zł oraz dalsze odsetki naliczane od - dnia następnego po dniu wystawienia W. z Ksiąg Banku – do dnia zapłaty.

W sprzeciwie od wydanego w sprawie w elektronicznym postępowaniu upominawczym nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując, iż powód nie wykazał, że strony łączył określony stosunek umowny, jednocześnie kwestionując prawidłowość wyliczenia kwoty żądanej pozwem. Pozwany zarzucił, iż pozew nie uwzględnia rozliczenia polisy ubezpieczeniowej, jak również wpłaty dokonanej przez niego w kwocie 2.500 zł, nadto zakwestionował podstawę żądania kwot 942,70 zł i 660 zł.

W odpowiedzi na sprzeciw powód cofnął powództwo, co do kwoty 5.754,21 zł i w tym zakresie wniósł o umorzenie postępowania. Powód określił swe roszczenie na kwotę 12.024,28 zł wraz z dalszymi odsetkami od kwoty 9.674,04 zł od dnia 9 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty obliczonymi według czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku z zastrzeżeniem, że od dnia 1 stycznia 2016 r. ich wysokość nie może przekroczyć w stosunku rocznym wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie wynikających z art. 481 § 2 ¹ k.c.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 lutego 2013 roku pomiędzy (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. a T. L. doszło do zawarcia umowy „pożyczki gotówkowej wysokiej” o numerze (...), na podstawie której bank udzielił T. L. pożyczki gotówkowej w kwocie 73.735,96 zł, którego spłata miała nastąpić do dnia 28 lutego 2019 r. włącznie – na warunkach określonych w umowie.

/dowód: umowa „pożyczki gotówkowej wysokiej” o numerze (...) – k. 23-25/

(...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. pismem z dnia 4 stycznia 2018 roku, wysłanym na adres: G., ul. (...), wezwał T. L. do uregulowania zadłużenia wynikającego ze wskazanej wyżej umowy – wymagalnego na dzień 4 stycznia 2018 r. – w kwocie 9.540,03 zł, w tym zapadłych, niespłaconych rat kapitałowych w kwocie 7.088,18 zł.

/niesporne, a nadto: przedegzekucyjne wezwanie do uregulowania zaległości – k. 30/

W dniu 9 kwietnia 2018 r. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wystawił wyciąg z ksiąg banku stwierdzający zadłużenie T. L. z pożyczki gotówkowej o nr (...) zawartej w dniu 28 lutego 2013 r. W wyciągu tym wskazano, że na dzień wystawienia dokumentu zadłużenie T. L. wynosi łącznie 17.030,95 zł, na co składa się: należność główna w kwocie 15.428,25 zł, odsetki liczone za okres od dnia 28 lutego 2013 r. do dnia wystawienia wyciągu w kwocie 942,70 zł oraz opłaty i prowizje w kwocie 660 zł. Nadto wskazano, że od dnia następnego po dniu wystawienia wyciągu będą liczone dalsze odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy procentowej kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym.

/niesporne, a nadto wyciąg z ksiąg banku – k. 20/

T. L. na poczet spłaty zadłużenia wynikającego z przedmiotowej umowy dokonał wpłat: w dniu 25 maja 2018 r. w kwocie 3.254,21 zł; w dniu 30 maja 2018 r. w kwocie 2.500 zł – łącznie w wysokości 5.754,21 zł.

/okoliczność niesporna/

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych w oparciu o ten materiał ustaleń faktycznych, Sąd doszedł do przekonania, iż roszczenie powoda pozostawało zasadne w zakresie należności obejmującej kwotę 10.636,74 zł. W tej wysokości znajdowało ono bowiem oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Ustalając wysokość tej kwoty Sąd miał na uwadze, że pozwany wpłacił na poczet spłaty przedmiotowego zadłużenia łącznie kwotę w wysokości 5.754,21 zł (w dniu 25 maja 2018 r. w kwocie 3.254,21 zł; w dniu 30 maja 2018 r. w kwocie 2.500 zł), w tym zakresie powód cofnął powództwo wnosząc o umorzenie postępowania.

Wobec powyższego w pierwszej kolejności Sąd badał zasadność i dopuszczalność cofnięcia powództwa.

Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Stosownie do treści art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku, zaś zgodnie z § 4 przywołanego przepisu Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie Sąd oceniając częściowe cofnięcie pozwu przez powoda z punktu widzenia przesłanek zawartych w art. 203 § 1 - 4 k.p.c. nie dopatrzył się, aby czynność ta była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa. Wobec powyższego postępowanie podlegało umorzeniu w zakresie kwoty 5.754,21 zł tj. w zakresie, w jakim powód cofnął pozew i zrzekł się roszczenia wobec pozwanego – o czym orzeczono w pkt. II wyroku.

Wskutek częściowego cofnięcia powództwa powód ostatecznie domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 12.024,28 zł wraz z dalszymi odsetkami od kwoty 9.674,04 zł od dnia 9 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty obliczonymi według czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku, oraz zwrotu kosztów procesu.

Zgodnie z żądaniem pozwu powód dochodził zasądzenia od pozwanego 660,00 zł tytułem opłat i prowizji. Powód wykazał w tym zakresie roszczenie jedynie co do kwoty 20 zł, przedkładając do akt sprawy jedno wezwanie do zapłaty, doręczone pozwanemu w dniu 27 lutego 2018 r. (vide – k. 31). Zgodnie z Załącznikiem nr 1 – tabelą opłat i prowizji dla czynności związanych z obsługą pożyczek gotówkowych udzielanych przez powoda (vide – k. 25) za czynność tą powód mógł naliczyć kwotę 20 zł i taką też kwotę zasądził tytułem opłat i prowizji w pozostałym zakresie oddalając powództwo.

W kwestii odsetek umownych należnych powodowi, Sąd ustalił ich wysokość na kwotę 942,70 zł, – zgodnie z modyfikacją powództwa zawartą w treści pisma z dnia 8 stycznia 2018 r. (vide – k. 14) – przyjmując, iż powód uprawniony był do ich naliczania za okres od dnia 28 lutego 2013 r. do dnia wystawienia W. z Ksiąg Banku (9.04.2018 r.) od prawidłowo wyliczonej kwoty kapitału – z uwzględnieniem spłat dokonanych przez pozwanego. Rozstrzygając w powyższy sposób Sąd miał na względzie, iż rozliczenie dokonanej przez pozwanego wpłaty na pokrycie polisy ubezpieczeniowej w kwocie 3.254,21 zł i wpłaty w kwocie 2.500 zł nastąpiło odpowiednio w dniach 25 i 30 maja 2018 r., a więc już po dacie skapitalizowania odsetek, tj. po dniu 9 kwietnia 2018 r.

Mając powyższe na uwadze w pkt. I wyroku na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1988) Sąd w pkt. I wyroku uwzględnił powództwo w zakresie żądania zapłaty kwoty 10.636,74 zł, na którą składała się pozostała niespłaconego kapitału i skapitalizowanych odsetek liczonych od dnia 28 lutego 2013 r. do dnia 9 kwietnia 2018 r.

W pkt. II wyroku w zakresie w jakim powód dokonał skutecznego cofnięcia pozwu Są umorzył postępowanie, o czym orzeczono na podstawie art. 355 §1 k.p.c.; zaś w pkt. III wyroku - w pozostałym zakresie powództwo oddalono, oceniając je jako nieudowodnione.

Fakt jedynie częściowego utrzymania się przez powoda ze zgłoszonym w pozwie roszczeniem znalazł swoje odzwierciedlenie w treści rozstrzygnięcia o kosztach procesu zawartego w punkcie III wyroku. Powód poniósł koszty procesu w łącznej wysokości 233,69 zł, w tym opłatę sądową od pozwu w wysokości 213,00 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz opłatę notarialną w kwocie 3,69 zł. Pozwany nie poniósł żadnych kosztów procesu. Powód wygrał w 62,5 %, zatem 62,5 %, z 233,69 zł to 146,50 zł tak więc tą kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów procesu. Wobec natomiast uiszczenia przez powoda w ramach elektronicznego postępowania upominawczego tylko części należnej opłaty sądowej od pozwu, tj. kwoty 213,00 zł z należnych 300,00 zł, Sąd – uwzględniając 37,5 % udział powoda i 62,5 % pozwanego w przegraniu procesu nakazał ściągnąć od pozwanego kwotę 54,37 zł (87 zł x 62,5 %), a od powoda kwotę 32,63 zł (87 zł x 37,5 %) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania, o czym orzekł w pkt. V i VI wyroku.