Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym, w składzie:

Przewodniczący:	SSR Justyna Supińska
Protokolant:	sekr. sąd. Magdalena Czapiewska

po rozpoznaniu w dniu 09 lutego 2016 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa K. R. (1)

przeciwko K. T. i M. T.

o zapłatę

I.  zasądza solidarnie od pozwanych K. T. i M. T. na rzecz powódki K. R. (1) kwotę 40 złotych ( czterdzieści złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 06 listopada 2014 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  nakazuje ściągnąć od powódki K. R. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 718,80 złotych ( siedemset osiemnaście złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa;

IV.  kosztami procesu w pozostałym zakresie obciąża powódkę K. R. (1) uznając je za uiszczone.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 lipca 2015 roku powódka K. R. (1) domagała się zasądzenia na jej rzecz solidarnie od pozwanych K. T. i M. T. kwoty 800 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od poszczególnych wskazanych w pozwie kwot, tj. od kwoty 400 złotych liczonymi za okres od dnia 06 listopada 2014 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 400 złotych liczonymi za okres od dnia 06 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka K. R. (1) wskazała, iż w dniu 31 sierpnia 2012 roku zawarła z pozwanymi umowę nr (...) o świadczenie usług przedszkolnych na okres od dnia 01 września 2012 roku do dnia 31 sierpnia 2012 roku. Jeszcze w trakcie trwania umowy, strony będąc zadowolone ze współpracy, zawarły ustne porozumienie, na mocy którego przedłużyły tę umowę (o tej samej formie i treści) na dalszy okres tj. od dnia 01 września 2013 roku do dnia 31 sierpnia 2014 roku, a następnie na kolejny okres – od dnia 01 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku. W dniu 04 listopada 2014 roku pozwani K. T. i M. T. drogą elektroniczną przesłali powódce pismo zawierające oświadczenie o rezygnacji z pobierania usług w zakresie wychowania przedszkolnego. Tymczasem, z treści § 11 umowy wynikało, iż umowa może być rozwiązana przez każdą ze stron z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, rozpoczynającego się z początkiem miesiąca. Z uwagi zatem na fakt, iż wypowiedzenie nastąpiło w dniu 04 listopada 2014 roku, początek biegu terminu rozpoczął się z dniem 01 grudnia 2014 roku, umowa zaś rozwiązała się z dniem 31 grudnia 2014 roku. W związku tym, pozwani zobowiązani są do uiszczenia kwoty 800 złotych tytułem opłat za korzystanie z usług przedszkola (za miesiąc listopad i grudzień 2014 roku).

W odpowiedzi na pozew pozwani K. T. i M. T. wnieśli o oddalenie powództwa podnosząc zarzut niezasadności roszczenia i nadużycia prawa, wskazując, iż nie zawierali oni z powódką ustnego porozumienia, wprawdzie korzystali z opieki i opłacali ją po okresie, na jaki umowa została zawarta, jednakże nie zawierali nigdy nowej umowy. Jednocześnie pozwani wskazali, iż zabrali dziecko z przedszkola prowadzonego przez powódkę, gdyż warunki, zwłaszcza sanitarne, w tym przedszkolu stale się pogarszały, nadto w pomieszczeniach przedszkola panowały bardzo niskie temperatury, przez co dzieci narażone były na przeziębienie. Zdarzały się też przypadki pozostawiania dzieci bez opieki albo pod opieką męża powódki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 sierpnia 2012 roku K. R. (1) zawarła z K. T. i M. T. umowę nr (...) o świadczenie usług w zakresie wychowania przedszkolnego w przedszkolu niepublicznym (...) w G. przy ulicy (...).

Umowa została zawarta na czas określony, od dnia 01 września 2012 roku do dnia 31 sierpnia 2013 roku.

Przedmiotem umowy było świadczenie usług dydaktycznych oraz opiekuńczo – wychowawczych w przedszkolu Promyczek” dla dziecka K. T. i M. G. T. w wymiarze 5 dni w tygodniu, w godzinach od 7:00 do 17:00.

Zgodnie z § 11 umowy, umowa mogła zostać rozwiązana przez każdą ze stron z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia rozpoczynającego się z początkiem miesiąca. Za okres wypowiedzenia, nawet gdy dziecko nie uczęszczało do przedszkola, należało uiścić opłatę miesięczną w wysokości określonej w § 3 pkt 2 umowy, tj. w wysokości czesnego (ust. 2).

Będąc zadowolonymi ze świadczonych ich dziecku usług przedszkolnych, K. T. i M. T. zdecydowali się na posyłanie dziecka – G. T. do przedszkola (...) również i w okresie następnego roku szkolnego, tj. od dnia 01 września 2013 roku do dnia 31 sierpnia 2014 roku.

K. T. i M. T. nie podpisali na ten okres z K. R. (1) umowy, lecz strony ustaliły, iż będą obowiązywały dotychczasowe zasady wzajemnej współpracy, z tym, że wysokość czesnego na ten rok szkolny została określona w kwocie 400 złotych.

Sytuacja powtórzyła się w kolejnym roku szkolnym, tj. od dnia 01 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku. Strony i tym razem nie uzgadniały innych warunków świadczenia usług przez K. R. (1), poza jedynie ustaleniem nowego okresu obowiązywania umowy i wysokości czesnego.

umowa nr (...) o świadczenie usług w zakresie wychowania przedszkolnego w przedszkolu niepublicznym (...) w G. przy ulicy (...) – k. 20-22 akt, twierdzenia powódki K. R. (1) – protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 01:42:44 – 02:03:44), twierdzenia pozwanej K. T. – protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 02:03:44 – 02:19:41), twierdzenia pozwanego M. T. - protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 02:21:04 – 02:35:33), zeznania świadka K. R. (2) – protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 00:02:35 – 00:28:13)

W styczniu 2014 roku K. T. i M. T. odprowadzając dziecko do przedszkola zauważyli, iż panuje tam dość niska temperatura. Takie spostrzeżenia mieli również i inni rodzice, w tym T. N.. K. T. i M. T. zgłosili swoje zastrzeżenia dyrektorce przedszkola A. P. oraz drogą elektroniczną K. R. (1). W konsekwencji powyższego zarządzono pomiar temperatury we wszystkich pomieszczeniach przedszkola co kilka godzin.

Przeprowadzone pomiary wykazywały, iż do około godziny 11:00 temperatura w salach, w których przebywały dzieci oraz w łazienkach wynosiła około 16-18 stopni C.; również w godzinach popołudniowych odczuwalny był spadek temperatury.

Na wychowawczyniach ciążył obowiązek bieżącego sprzątania pomieszczeń oraz toalet, jak również obowiązek sprzątnięcia całego przedszkola pod koniec dnia, co czyniły w godzinach popołudniowych, po obiedzie.

W szatniach często dało się zauważyć piasek oraz kurz na lampach.

wydruk korespondencji e-mail z dnia 13 stycznia 2014 roku – k. 68, 78 akt, wydruk korespondencji e-mail z dnia 15 stycznia 2014 roku – k. 79 akt, wydruk korespondencji e-mail z dnia 31 października 2014 roku – k. 69 akt, twierdzenia powódki K. R. (1) – protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 01:42:44 – 02:03:44), twierdzenia pozwanej K. T. – protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 02:03:44 – 02:19:41), twierdzenia pozwanego M. T. - protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 02:21:04 – 02:35:33), zeznania świadka A. P. – protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 00:28:43-01:17:44), zeznania świadka T. N. – protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 01:18:07-01:42:22)

Dnia 04 listopada 2014 roku K. T. i M. T. drogą elektroniczną przesłali K. R. (1) pismo zawierające oświadczenie o rezygnacji z pobierania usług w zakresie wychowania przedszkolnego w przedszkolu (...) z dniem 31 października 2014 roku.

niesporne, a nadto: w ydruk korespondencji e-mail z dnia 04 listopada 2014 roku wraz z oświadczeniem – k. 27-28 akt, twierdzenia powódki K. R. (1) – protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 01:42:44 – 02:03:44), twierdzenia pozwanej K. T. – protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 02:03:44 – 02:19:41), twierdzenia pozwanego M. T. - protokół rozprawy z dnia 09 lutego 2016 roku – k. 80 – 81 akt (zapis cyfrowy 02:21:04 – 02:35:33),

K. R. (1) w dniu 12 listopada 2014 roku drogą elektroniczną, a następnie w dniu 03 grudnia 2014 roku – pisemnie, wezwała K. T. i M. T. do uiszczenia czesnego za miesiąc listopad 2014 roku w kwocie 400 złotych oraz opłaty w kwocie 20 złotych za spóźnienie w uiszczeniu opłat w październiku 2014 roku.

wydruk korespondencji e-mail z dnia 12 listopada 2014 roku – k. 31 akt, wezwanie do zapłaty wraz z dowodem odbioru – k. 32-33 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny będący podstawą rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie całego zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, a nadto żadna ze stron nie negowała ich mocy dowodowej, a także w oparciu o dowód z zeznań świadków: K. R. (2), A. P. i T. N., jak również twierdzenia obu stron, uznające je za logiczne, konsekwentne i spójne oraz znajdujące potwierdzenie w dowodach z dokumentów. Ustalając stan faktyczny sprawy, w szczególności w odniesieniu do warunków panujących w przedszkolu, Sąd oparł się zwłaszcza na zeznaniach świadków A. P. i T. N., uznając je za w pełni wiarygodne. Świadkowie ci, zwłaszcza świadek A. P. pełniąca funkcję dyrektora przedszkola, dokładnie opisali warunki sanitarne (kurz, piasek), jak i niską temperaturę panującą w przedszkolu. Świadek A. P. zeznała, iż w związku ze skargami rodziców na zbyt niską temperaturę panującą rano w przedszkolu w styczniu 2014 roku, rozpoczęto dokonywanie pomiarów tej temperatury kilkukrotnie w ciągu dnia i zazwyczaj rano do godziny około 11 temperatura wynosiła około 16-18 stopni C., dopiero zaś około południa osiągała wymaganą wysokość. W tym zakresie zeznania świadka K. R. (2), który wskazywał, iż ogrzewanie ustawione było na temperaturę 21 stopni C. i taka też temperatura panowała w pomieszczeniach, pozostają w sprzeczności z uznanymi przez Sąd za wiarygodne zeznaniami świadka A. P. i w tym zakresie Sąd nie dał im wiary. Przeczyły temu także bowiem zeznania świadka T. N. – matki jednego z dzieci uczęszczającego do tego przedszkola, która również odczuwała temperaturę w przedszkolu jako zdecydowanie zbyt niską, jak i pozwanych K. T. i M. T.. W pozostałym zakresie zaś zeznania świadka K. R. (2) tj. w odniesieniu do jego obecności w przedszkolu i powodów tej obecności (przygotowywanie posiłków, pomoc w ich wydawaniu), jak również co do jego pomocy w czasie spacerów z przedszkolakami, czy też opieki nad nimi w czasie chwilowej nieobecności wychowawczyni (np. w czasie wydawania obiadów), Sąd uznał za wiarygodne i mające potwierdzenie w zeznaniach innego świadka – A. P..

Poza sporem pozostawało, iż w dniu 31 sierpnia 2012 roku powódka K. R. (1) zawarła z pozwanymi K. T. i M. T. umowę nr (...) o świadczenie usług przedszkolnych na okres od dnia 01 września 2012 roku do dnia 31 sierpnia 2013 roku. Z treści twierdzeń obu stron – zarówno powodowej, jak i pozwanej, wynikało, iż strony w sposób ustny porozumiały się również co do świadczenia przez powódkę usług przedszkolnych na rzecz dziecka pozwanych – G. T., także na kolejny rok szkolny, tj. od dnia 01 września 2013 roku do dnia 31 sierpnia 2014 roku, a następnie – na kolejny rok – od dnia 01 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku. Strony nie uzgadniały innych warunków świadczenia tych usług, poza jedynie ustaleniem nowego okresu obowiązywania umowy i nowej wysokości czesnego.

Powyższe pozwala zatem w ocenie Sądu na przyjęcie, iż doszło w sposób ustny do zawarcia pomiędzy stronami na kolejne okresy, tj. od dnia 01 września 2013 roku do dnia 31 sierpnia 2014 roku, a następnie od dnia 01 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku, umowy o świadczenie usług przedszkolnych, na warunkach wynikających z umowy z dnia 31 sierpnia 2012 roku, z jedyną zmianą w zakresie wysokości opłat za świadczone usługi. Ustalenie to nie stoi, wbrew twierdzeniom pozwanych, w sprzeczności z § 12 umowy z dnia 31 sierpnia 2012 roku przewidującym dla zmiany umowy formy pisemnej pod rygorem nieważności – w niniejszej sprawie nie mamy bowiem do czynienia ze zmianą umowy (która przestała obowiązywać z dniem 31 sierpnia 2013 roku), lecz z zawarciem nowej umowy na okres od dnia 01 września 2013 roku do dnia 31 sierpnia 2014 roku, a następnie kolejnej – na okres od dnia 01 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku.

Zgodnie z treścią art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Skoro umowa o świadczenie usług przedszkolnych w okresie od dnia 01 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku została zawarta ustnie, to jej rozwiązanie, zgodnie z treścią art. 77 § 1 k.c. nie wymagało żadnej szczególnej formy. Poza zaś sporem pozostawało, iż w dniu 04 listopada 2014 roku pozwani K. T. i M. T. drogą elektroniczną przesłali powódce K. R. (1) pismo zawierające oświadczenie o rezygnacji z pobierania usług w zakresie wychowania przedszkolnego w przedszkolu (...) z dniem 31 października 2014 roku.

W niniejszej sprawie powódka K. R. (1) domagała się zasądzenia solidarnie od pozwanych K. T. i M. T. kwoty 800 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od poszczególnych wskazanych w pozwie kwot, tj. od kwoty 400 złotych liczonymi za okres od dnia 06 listopada 2014 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 400 złotych liczonymi za okres od dnia 06 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty, wskazując, iż skoro pozwani dopiero w dniu 04 listopada 2014 roku drogą elektroniczną przesłali jej pismo zawierające oświadczenie o rezygnacji z pobierania usług w zakresie wychowania przedszkolnego, to z uwagi na przewidziany miesięczny termin wypowiedzenia, początek biegu terminu wypowiedzenia rozpoczął się z dniem 01 grudnia 2014 roku, umowa zaś rozwiązała się z dniem 31 grudnia 2014 roku. W związku tym, pozwani zobowiązani są do uiszczenia kwoty 800 złotych tytułem opłaty za świadczenie przez nią usług przedszkolnych w miesiącu listopadzie i grudniu 2014 roku.

Zgodnie z treścią art. 746 § 1 k.c. dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Powinien jednak zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia; w razie odpłatnego zlecenia obowiązany jest uiścić przyjmującemu zlecenie część wynagrodzenia odpowiadającą jego dotychczasowym czynnościom, a jeżeli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, powinien także naprawić szkodę.

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, z treści żądania powódki K. R. (1) jednoznacznie wynika, iż domaga się ona kwoty 800 złotych tytułem czesnego jako opłaty za świadczenie przez nią usług przedszkolnych w miesiącu listopadzie i grudniu 2014 roku (2 razy po 400 złotych), a zatem w istocie domaga się wynagrodzenia za świadczone usługi w tych miesiącach. Żądanie takie, dotyczące wynagrodzenia (a nie naprawienia szkody, które wymagałoby wykazania przez powódkę, że wypowiedzenie nastąpiło bez ważnej przyczyny), w świetle art. 746 § 1 k.c. przysługuje w przypadku wypowiedzenia zlecenia w każdym przypadku, bez względu na powód tego wypowiedzenia.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było natomiast ustalenie przyczyn wypowiedzenia, co determinowało określenie terminu rozwiązania łączącej strony umowy tj. czy nastąpiło to ze skutkiem natychmiastowym, z chwilą złożenia oświadczenia (z dniem 04 listopada 2014 roku), czy też – z zachowaniem okresu wypowiedzenia (z dniem 31 grudnia 2014 roku).

Nie było wątpliwości, iż zawarta ustnie umowa o świadczenie usług przedszkolnych w okresie od dnia 01 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku obejmowała również postanowienie przewidziane w § 11 umowy z dnia 31 sierpnia 2012 roku przewidujące możliwość wypowiedzenia umowy z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia rozpoczynającego się z początkiem miesiąca. Powszechnie w judykaturze oraz doktrynie przyjmuje się wprawdzie, że skoro strony w umowie wprowadziły termin wypowiedzenia, to wygaśnięcie łączących je więzi obligacyjnych może nastąpić dopiero po upływie przewidzianego terminu wypowiedzenia, niemniej jednak, podkreśla się także, że w sytuacji gdy strony uzgodniły jedynie ogólny termin wypowiedzenia (tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie), wystąpienie ważnego powodu uprawnia każdą stronę do dokonania wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym (tak Przemysław Drapała, Komentarz do art. 746 kodeksu cywilnego, Lex). Jeżeli bowiem umowa tylko w sposób ogólny przewiduje możliwość jej wypowiedzenia z zachowaniem określonego terminu, termin ten (wypowiedzenia) nie znajdzie zastosowania, jeżeli istnieją ważne powody do rozwiązania łączącej strony umowy.

Zlecenie może wypowiedzieć każda ze stron, bowiem jest to stosunek oparty na wzajemnym zaufaniu i dlatego strony nie mogą z góry zrzec się skutecznie uprawnienia do wypowiedzenia umowy z ważnych powodów (art. 746 § 3 k.c.). Nawet subiektywne tylko odczucia pozwanych o niewłaściwej współpracy są wystarczającym powodem do wypowiedzenia umowy, bo brak zaufania należy uznać za powód ważny, przy czym pozwani nie musieli, składając drugiej stronie (powódce) stosowne oświadczenie woli, wskazywać powodów wypowiedzenia.

Z treści zeznań świadków, jak również i twierdzeń samych pozwanych, jednoznacznie wynikało, iż przyczyną wypowiedzenia umowy o świadczenie usług przedszkolnych były stale pogarszające się warunki panujące w przedszkolu, w tym warunki sanitarne, jak również i niska temperatura. Świadek A. P. zeznała, iż w związku ze skargami rodziców na zbyt niską temperaturę panującą rano w przedszkolu w styczniu 2014 roku, dokonywano pomiarów tej temperatury kilkukrotnie w ciągu dnia i zazwyczaj rano do godziny około 11 temperatura ta nie przekraczała 18 stopni C.. Sytuacja związana ze zbyt niską temperaturą ponownie miała miejsce w październiku 2014 roku.

W ocenie Sądu przedstawiane przez pozwanych dowody, w tym z zeznań świadków, a także z korespondencji e-mailowej kierowanej do powódki, w sposób wyraźny wskazują na zgłaszanie przez pozwanych zastrzeżeń co do świadczenia usług przez powódkę w sposób ich niezadawalający i co więcej, narażający zdrowie ich dziecka na niebezpieczeństwo, i zdaniem Sądu już tylko te okoliczności (ale również i znajdujące potwierdzenie w zeznaniach świadka T. N. zarzuty dotyczące czystości) pozwalają uznać je za „ważne przyczyny” rozwiązania umowy, powodujące, iż złożone przez pozwanych K. T. i M. T. oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy stało się skuteczne natychmiast, a nie z upływem okresu wypowiedzenia. Na marginesie wskazać należy, iż ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż już w styczniu 2014 roku rozpoczęły się problemy z niską temperaturą w pomieszczeniach przedszkola i sytuacja ta powtórzyła się w nowym roku przedszkolnym, w październiku 2014 roku. W takiej sytuacji utrata zaufania do powódki jako przyjmującej zlecenie niewątpliwie usprawiedliwia poszukiwania nowego przedszkola dla dziecka pozwanych jeszcze w czasie trwania umowy z powódką i przed złożeniem wypowiedzenia i bynajmniej nie uprawnia do przyjęcia, iż stanowiło to jedynie pretekst do przeniesienia dziecka pozwanych do przedszkola położonego bliżej ich miejsca zamieszkania.

Uznając zatem, iż oświadczenie o rozwiązaniu umowy o świadczenie usług przedszkolnych w okresie od dnia 01 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku złożone przez pozwanych K. T. i M. T. nastąpiło z ważnych powodów w rozumieniu art. 746 § 1 k.p.c., przedmiotowa umowa rozwiązała się zatem z dniem 04 listopada 2014 roku, stąd też pozwani zobowiązani są solidarnie do zapłaty na rzecz powódki wynagrodzenia za czas trwania umowy, tj. od dnia 01 listopada 2014 roku do dnia 04 listopada 2014 roku tj. kwoty 40 złotych (należność za dwa dni robocze listopada, tj. 03-04 listopada 2014 roku, poniedziałek – wtorek).

Mając na względzie powyższe Sąd na podstawie art. 746 k.c. w zw. z art. 750 k.c. w zw. z art. 481 k.c. zasądził solidarnie od pozwanych K. T. i M. T. na rzecz powódki K. R. (1) kwotę 40 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 05 listopada 2014 roku do dnia zapłaty, w pozostałym zaś zakresie – powództwo oddalił.

Uznając, iż pozwani K. T. i M. T. ulegli swemu żądaniu (oddaleniu powództwa w całości) jedynie w niewielkim zakresie (5%), o kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. obciążając nimi w całości powódkę K. R. (1). Na podstawie zaś art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 roku, poz. 1025) Sąd nakazał ściągnąć od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 718,80 złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa jako zwrot kosztów podróży świadka.