Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa Kancelaria (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K.

przeciwko E. P.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda Kancelaria (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. na rzecz pozwanej E. P. kwotę 1.817,00 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Zarządzenia :

1.  odnotować i zakreślić w repertorium C

2.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni

UZASADNIENIE

Kancelaria (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko E. P. o zapłatę kwoty 9.090,33 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, wskazując, że w dniu 22 marca 2016 r. pozwana zawarła z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę pożyczki na kwotę 7.000,00 zł za pośrednictwem platformy internetowej (...) a uzgodniona i zaakceptowana przez strony umowy całkowita należność z tytułu umowy pożyczki, którą pozwana zobowiązała się zwrócić, wynosi 9.090,33 zł. Powód wskazał, że w skład całkowitego kosztu pożyczki wchodziły: kapitał w kwocie 7.000,00 zł, prowizja za udzielenie pożyczki w kwocie 2.920,02 zł oraz opłaty dodatkowe za monity telefoniczne i pisemne w kwocie 3,64 zł, a pozwana dokonała wpłat w łącznej kwocie 833,33 zł. Powód wskazał, że pozwana zobowiązała się spłacić pożyczkę do dnia 22 czerwca 2016 r. oraz że w dniu 30 grudnia 2016 r. nabył w drodze przelewu wierzytelność przysługującą (...) Sp. z o.o. w stosunku do pozwanej.

(pozew – k. 2v-4v)

Nakazem zapłaty z dnia 11 lipca 2017 r. wydanym w sprawie VI Nc-e (...) referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty – k. 5)

Pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa podnosząc, że powód nie wykazał istnienia roszczenia zarówno co do zasady, jak i wysokości, oraz nie udokumentował legitymacji czynnej i biernej. Pozwana zakwestionowała moc dowodową dokumentów złożonych przez powoda, które nie zostały przez nią podpisane ani uwierzytelnione.

(sprzeciw – k. 6v, uzupełnienie sprzeciwu złożone na formularzu OP – k. 37-38v)

Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 908341/17, przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie z dnia 28.08.2017 r. – k. 8)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 stycznia 2017 r. Kancelaria (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. sporządziła skierowane do E. P. zawiadomienie o dokonaniu cesji wierzytelności z dnia 30 grudnia 2016 r. dotyczącej należności w kwocie 9.090,33 zł wynikającej z umowy pożyczki z dnia 22 marca 2016 r. o numerze apeilr oraz wezwanie do zapłaty kwoty 9.494,29 zł wraz z dalszymi odsetkami wynikającej z w/w umowy pożyczki.

(niesporne, nadto wezwanie do zapłaty i zawiadomienie o cesji wierzytelności - k. 20-20v)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z ww. dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, których prawdziwość nie była kwestionowana przez pozwaną i nie budziły one wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.

Pozostałe dokumenty przedłożone przez powoda oraz wydruki niestanowiące dokumentów w rozumieniu art. 244 i 245 k.p.c. nie zostały przyjęte przez Sąd w poczet materiału dowodowego z uwagi na kwestionowanie ich mocy dowodowej przez pozwaną (o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia).

Inne dokumenty zgromadzone w aktach nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

W niniejszej sprawie powód domagał się od pozwanej zapłaty kwoty 9.090,33 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie powołując się na umowę pożyczki zawartą w dniu 22 marca 2016 r. między pozwaną a (...) Spółka z o. o. z siedzibą w W. oraz wskazując, iż wierzytelność wynikającą z tej umowy nabył w drodze cesji od ww. pożyczkodawcy. Powód wskazywał, że na żądaną przez niego kwotę składają się: kapitał pożyczki w wysokości 7.000,00 zł, prowizja za udzielenie pożyczki w kwocie 2.920,02 zł oraz opłaty dodatkowe za monity telefoniczne i pisemne w kwocie 3,64 zł – z uwzględnieniem wpłat dokonanych przez pozwaną w łącznej kwocie 833,33 zł.

Pozwana kwestionowała legitymację czynną powoda do występowania w niniejszej sprawie oraz swoją legitymację bierną, a ponadto zarzucała, że powód nie wykazał zasadności ani wysokości swojego żądania, a przedłożone przez powoda dokumenty niepodpisane przez pozwaną i nieuwierzytelnione nie mają mocy dowodowej.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu braku legitymacji procesowej powoda wskazać należy, iż w myśl art. 6 k.c. to powód powinien wykazać, iż jest uprawniony do występowania w niniejszym procesie jako strona powodowa. Na powyższą okoliczność powód przedłożył umowę przelewu wierzytelności zawartą w dniu 30 grudnia 2016 r. między powodem jako cesjonariuszem i (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. jako cedentem, przedmiotem której był przelew wierzytelności przysługujących cedentowi z tytułu 4910 umów pożyczek (§ 1 ust. 2), a ponadto powód przedłożył wyciąg z Załącznika nr 1B do ww. umowy, w treści tego wskazana została wierzytelność w łącznej kwocie 9.090,33 zł z tytułu umowy nr apeilr oraz imię i nazwisko pozwanej E. P.. Dokumenty te zostały złożone w formie kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem przez reprezentującego powoda radcę prawnego (zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych; t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1870). Powód nie wykazał jednak – mimo zarzutu strony pozwanej - że osoby, które złożyły podpisy pod treścią umowy przelewu wierzytelności były uprawnione do jej zawarcia w imieniu cedenta i cesjonariusza. Powód nie przedłożył ani właściwych pełnomocnictw, ani dokumentów rejestrowych stron umowy, z których uprawnienie takie by wynikało. Tym samym nie można uznać, że powód udowodnił, że między nim a (...) Spółką z o.o. z siedzibą w W. doszło do skutecznego przelewu wierzytelności przysługującej wobec pozwanej, której zaspokojenia domagał się w niniejszej sprawie. Sąd uznał zatem zarzut pozwanej dotyczący braku legitymacji procesowej powoda za zasadny.

Pomimo braku legitymacji procesowej po stronie powoda powodującej oddalenie powództwa w całości, Sąd odniósł się również do pozostałych zarzutów pozwanej dotyczących niewykazania przez powoda zasadności i wysokości jego żądania oraz braku legitymacji pozwanej do występowania w niniejszej sprawie, które okazały się również zasadne.

Wskazać należy, że na potwierdzenie ww. okoliczności powód przedłożył poświadczone za zgodność z oryginałem przez reprezentującego powoda radcę prawnego: formularz umowy ramowej pożyczki nr apeilr, wydruk zawierający opis operacji z tytułu pożyczki Z. nr apeilr na kwotę 7.000 zł, sporządzone przez powoda wezwanie do zapłaty z dnia 11 stycznia 2017 r. i zawiadomienie z dnia 11 stycznia 2017 r. o dokonaniu cesji wierzytelności z dnia 30 grudnia 2016 r. oraz fragment książki nadawczej (prawdopodobnie).

W ocenie Sądu powyższy materiał dowodowy - wobec zarzutów postawionych przez stronę pozwaną – należało uznać za niewiarygodny.

Wskazany wyżej formularz ramowej umowy pożyczki, z którego powód wywodził przede wszystkim fakt zawarcia przez pozwaną i (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowy pożyczki stanowiącej podstawę jego żądania, zawiera jedynie podpis pożyczkodawcy, natomiast nie zawiera podpisu pożyczkobiorcy w miejscu, które zostało wyraźnie wskazane w treści formularza. Wbrew twierdzeniom pozwanej brak podpisu pozwanej na formularzu umowy pożyczki nie skutkuje stwierdzeniem nieważności tej umowy, natomiast formularz ten przedłożony przez powoda w powyższej formie (bez podpisu pożyczkobiorcy) nie stanowi podstawy do uznania, że pozwana zawarła z wymienionym podmiotem umowę ramową pożyczki nr apeilr z dnia 22 marca 2016 r. Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, że to pozwana nie odesłała pożyczkodawcy podpisanej umowy ramowej pożyczki, w związku z czym powód nie ma możliwości przedłożenia tej umowy z podpisami obydwu stron. To pożyczkodawca, jako podmiot zawodowo zajmujący się udzielaniem pożyczek osobom fizycznym, winien zadbać o to, aby jego wierzytelności względem pożyczkobiorców były możliwe do wykazania, a w konsekwencji do wyegzekwowania. Ponadto, jeżeli, jak twierdzi pozwany w piśmie procesowym z datą z dnia 3 kwietnia 2018 r., formularz ten jest wydrukiem obrazującym treść zawartej umowy, do której zawarcia doszło za pośrednictwem platformy internetowej i w związku z tym brak jest możliwości poświadczenia go za zgodność z oryginałem (mimo że takie poświadczenie zostało na tym wydruku zamieszczone), to winien on (lub pożyczkodawca) zadbać o to, aby treść tego wydruku została potwierdzona np. przez pełnomocnika za zgodność z jego obrazem na stronie internetowej w momencie jego pobrania do wydruku.

Dowodów wykazujących fakt zawarcia przez pozwaną ww. umowy pożyczki, a więc wykazujących zasadność roszczenia powoda, nie stanowią również ww. wskazane pisma pochodzące od powoda i dotyczące informacji o dokonanej cesji wierzytelności i wezwania do zapłaty, które zostały skierowane do pozwanej. Pisma te są jedynie dokumentami prywatnymi i jako takie, zgodnie z treścią art. 245 k.p.c., stanowią jedynie dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenia zawarte w tych dokumentach. Wskazać nadto należy, iż powód w ogóle nie wykazał, iż przedmiotowe pisma zostały doręczone lub chociażby wysłane pozwanej. Dowodem takim z pewnością nie jest złożony przez powoda fragment książki nadawczej (prawdopodobnie jest to fragment książki nadawczej), na którym widnieją dane pozwanej oraz kod kreskowy, natomiast nie wynika z niego ani nadawca przesyłki kierowanej do pozwanej, ani przede wszystkim data jej nadania.

Potwierdzeniem faktu zawarcia przez pozwaną z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowy ramowej pożyczki nr apeilr z dnia 22 marca 2016 r. nie jest również wydruk zawierający opis operacji z dnia 22 marca 2016 r. z tytułu pożyczki Z. nr apeilr na kwotę 7.000,00 zł. Oceniając wiarygodność tego wydruku Sąd powziął wątpliwości, czy w ogóle stanowi on potwierdzenie dokonania na rzecz pozwanej przelewu jakiejkolwiek kwoty. Z wydruku tego nie wynika bowiem, kto przeprowadził ww. operację, a ponadto nie został on złożony w formie przewidzianej w art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1876), który przewiduje składanie oświadczeń woli dotyczących czynności bankowych za pomocą elektronicznych nośników informacji i przewiduje możliwość zastąpienia dokumentacji papierowej elektroniczną (ust. 1). Warunkiem prowadzenia dokumentacji w tej formie jest jednak jej należyte utworzenie, utrwalanie, przekazanie, przechowywanie i zabezpieczanie (ust. 2), zaś brak spełnienia któregokolwiek z tych wymogów powoduje, że dokumentacja elektroniczna nie będzie miała skutków wyrażonych w ust. 3 ww. przepisu, a więc nie będzie ona mogła być uznana za dokument w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Wobec powyższego uznać więc należało, że powód nie przedłożył żadnych wiarygodnych dowodów, które można by uznać za potwierdzające fakt zawarcia przez pozwaną umowy pożyczki, z której powód wywodził swoje roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie. Żądanie powoda było więc w całości niezasadne, gdyż nie zostało przez niego udowodnione.

Zwrócić należy w tym miejscu jeszcze uwagę, że wbrew twierdzeniom powoda wskazanym w piśmie procesowym z datą z dnia 3 kwietnia 2018 r. nie przedłożył on w niniejszej sprawie potwierdzenia dokonania przez pozwaną przelewu kwoty 0,01 zł na konto pożyczkodawcy celem potwierdzenia danych oraz akceptacji regulaminu i umowy ramowej pożyczki. Uiszczenie opłaty rejestracyjnej przez pożyczkobiorcę stanowi natomiast czynność niezbędną dla uznania, że pożyczkobiorca wyraża wolę zawarcia umowy ramowej pożyczki (§ 3 ust. 3.3 i 3.4. umowy ramowej pożyczki). Powód nie wykazał więc, że pozwana uiściła opłatę rejestracyjną, a więc że doszło do skutecznego wyrażenia przez nią woli zawarcia z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowy ramowej pożyczki nr apeilr z dnia 22 marca 2016 r., powód nie wykazał także, że pozwana w ogóle dokonała rejestracji na stronie internetowej (...) o której mowa w § 3 ust. 3.1. umowy ramowej pożyczki.

Podsumowując, Sąd w pkt. I wyroku, na podstawie art. 720 k.c. w zw. z art. 509 k.c. w zw. z art. 6 k.c. a contrario oddalił powództwo w całości jako nieudowodnione.

O kosztach procesu w pkt. II wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. i w zw. z § 2 pkt. 4 w zw. z § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265), zasądzając od powoda - jako strony przegrywającej postępowanie - na rzecz pozwanej kwotę 1 817,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, w tym kwotę 1.800,00 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego i kwotę 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce „uzas”,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron,

3.  akta z wpływem lub za 30 dni.