Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Anna Stolarska
Protokolant:	sekretarz sądowy Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2017 r. w Gdyni

sprawy z powództwa P. (...) z siedzibą we W.

przeciwko T. S.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II obciąża powoda kosztami postępowania uznając je za uiszczone.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 15 marca 2017 r. P. (...) z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. S. kwoty 395,88 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu swojego żądania wskazał, iż pozwany w dniu 13 sierpnia 2003 r. zawarł z Bankiem (...) S.A. – (...) (...) umowę kredytu bankową o nr (...). Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 26 listopada 2014 r. powód wszedł w prawa dotychczasowego wierzyciela w odniesieniu do powyższej wierzytelności, która widnieje w księgach rachunkowych powodowego Funduszu. Mając na względzie fakt, iż pozwany, mimo zawiadomienia go o dokonanej transakcji oraz wezwania do dobrowolnej zapłaty zadłużenia, nie uiścił na rzecz powoda żądanej kwoty, niniejszy pozew stał się konieczny i uzasadniony.

/pozew - k. 3-20v/

Nakazem zapłaty z dnia 29 marca 2017 r., wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt I 1 Nc 2435/17, Sąd Rejonowy w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

/nakaz zapłaty – k. 24/

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany T. S. wniósł sprzeciw, w którym zaskarżył wydany nakaz zapłaty w całości. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, zaprzeczając twierdzeniom powoda w zakresie braku spłaty pożyczki, poinformowania pozwanego o cesji wierzytelności, a także upomnień kierowanych przez powoda do pozwanego. Pozwany wskazał, iż należność była egzekwowana a w toku postępowania egzekucyjnego, komornik dokonał zajęcia świadczenia emerytalnego przekazując wyegzekwowaną należność pierwotnemu wierzycielowi.

/sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 26-29v/

W piśmie procesowym z dnia 3 lipca 2017 r. powód podtrzymał żądanie pozwu, nadto złożył do akt sprawy: dokument umowy Kredytu Niebieskie Raty z dnia 12 sierpnia 2003 r., Bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 29 listopada 2005 r., postanowienie Sądu Rejonowego w Gdyni VII Wydziału Cywilnego z dnia 13 czerwca 2012 r. wydanego w sprawie o sygn. VII Co 7573/11, Postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. D., zawiadomienie o przelewie wierzytelności z dnia 21 stycznia 2015 r. - wnosząc o przeprowadzenie dowodów z ww. dokumentów.

/pismo procesowe powoda z dnia 3 lipca 2017 r. wraz z załącznikami – k. 39-49/

Na rozprawie w dniu 23 listopada 2017 r. pozwany podtrzymał swoje stanowisko w sprawie, wniósł o oddalenie powództwa podnosząc m.in. zarzut przedawnienia roszczenia.

/protokół rozprawy z dnia 23 listopada 2017 r. – k. 64/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 sierpnia 2003 r. pomiędzy Bankiem (...) Spółką Akcyjną – (...) (...), a T. S. zawarta została umowa o kredyt nr (...), na podstawie której Bank udzielił kredytobiorcy kredytu w kwocie 2.932,62 zł, którego spłata miała zostać zrealizowana w 24 ratach do dnia 13 sierpnia 2005 r.

/niesporne, nadto umowa kredytu Niebieskie Raty z dnia 12.08.2003 r. – k. 43-44/

W dniu 29 listopada 2005 r. Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, w treści którego stwierdzono, iż wymagalne zadłużenie T. S., wynikające z umowy kredytowej z dnia 12 sierpnia 2003 r. o nr (...) wynosi 3.147,83 zł, tytułem należności głównej.

/niesporne, nadto bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 29.11.2005 r. – k. 45/

Postanowieniem z dnia 3 marca 2006 r., wydanym w sprawie o sygn. akt VII Co 374/06 Sąd Rejonowy w Gdyni nadał klauzulę wykonalności wyżej wskazanemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu.

/niesporne, nadto postanowienie SR w Gdyni VII Wydziału Cywilnego z dnia 13.06.2012 r. wydane w sprawie VII Co 7573/11 w przedmiocie wydania w miejsce utraconego (...) k. 46/

Postanowieniem z dnia 18 lutego 2015 r. Komornik Sadowy przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. D. umorzyła na wniosek wierzyciela Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. postępowanie w sprawie egzekucyjnej prowadzonej pod sygn. akt Km 2600/12 przeciwko T. S. na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 29 listopada 2005 r.

/niesporne, nadto postanowienie z dnia 18.02.2005 r. wydane w sprawie o sygn. Km 2600/12 – k.47/

W dniu 26 listopada 2014 r. pomiędzy Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (tj. zbywcą) a P. (...) z siedzibą w W. zawarta została warunkowa umowa sprzedaży wierzytelności. Przedmiotem sprzedaży była między innymi wierzytelność zbywcy przysługująca względem dłużnika T. S. wynikająca z umowy kredytowej o nr (...).

/niesporne, umowa o sprzedaży wierzytelności z dnia 30.09.2011 - k. 8v – 12v, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji – k. 13/

P. (...) z siedzibą w W. wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu na dzień 13 marca 2017 r., z treści którego wynika, iż w dniu 26 listopada 2014 r. na podstawie umowy cesji, nabył wierzytelność z umowy kredytu o nr (...), przysługującą w stosunku do T. S.. Saldo zadłużenia na dzień 13 marca 2017 r. wynosiło: 395,88 zł, na co złożyła się: należność główna – 103,98 zł i odsetki 291,90 zł.

/niesporne, wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej - k. 7/

Sąd zważył co następuje:

Ustaleń powyższego stanu faktycznego Sąd dokonał na podstawie dowodów z wyżej wymienionych dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, uznając, iż są one w całości wiarygodne, albowiem nie budzą zastrzeżeń, co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ponadto strona pozwana nie negowała ich mocy dowodowej.

Pozostałe dokumenty złożone w sprawie nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy nowych istotnych okoliczności.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanego kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę o kredyt, z której wywodził swoje roszczenie objęte pozwem, wskazując jednocześnie, że wierzytelność dochodzoną pozwem nabył na podstawie umowy o przelew wierzytelności z dnia 26 listopada 2014 r. (art. 509 k.c.). Pomiędzy stronami znajdzie zatem zastosowanie przepis art. 513 § 1 k.c., z którego wynika, że dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

Umowę o kredyt regulują przepis art. 69 i nast. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2017.1876 t.j. z dnia 2017.10.09).

Odnosząc się w pierwszej kolejności do kwestii legitymacji procesowej powoda, wskazać należy, iż z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w sposób nie budzący wątpliwości wynika, iż podmiot udzielający pozwanemu kredytu – Bank (...) S.A. z siedzibą w W. był stroną umowy cesji, w wyniku której doszło do przeniesienia na rzecz powodowego funduszu wierzytelności wynikającej z zawartej umowy kredytowej. Tym samym, w ocenie Sądu, uprawnienie powoda do wystąpienia z żądaniem objętym niniejszym pozwem, zostało w sposób dostateczny przez niego wykazane.

W niniejszej sprawie bezspornym było, że pozwanego łączyła z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowa o kredyt, zawarta w dniu 12 sierpnia 2003 r., przy czym – jak to wskazano wyżej – powód nabył wierzytelności wynikające z tej umowy w drodze umowy cesji.

Pozwany, kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu powołał się przede wszystkim na okoliczność przedawnienia roszczenia objętego żądaniem pozwu. Odnosząc się do powyższego zarzutu i uznając, iż jest on zarzutem najdalej idącym, Sąd uznał, iż zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.117 § 2 k.c. po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia.

Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Przepis art. 120 § 1 k.c. określa, iż bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

W związku z okolicznością, iż umowa kredytu z dnia 12 lipca 2003 r. zawarta pomiędzy wierzycielem pierwotnym – Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. a pozwanym T. S. miała zostać zrealizowana poprzez spłatę ostatniej z 24 rat do dnia 13 sierpnia 2005 r., z datą tą należy wiązać wymagalność roszczenia.

O ile wierzyciel pierwotny – Bank (...) S.A., gdyby nie zbył wierzytelności i występował w niniejszej sprawie w roli powoda mógłby wskazywać, iż przerwał bieg przedawnienia składając wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu i uzyskując w dniu 3 marca 2006 r. postanowienie wydane w sprawie VII Co 374/06 przez Sąd Rejonowy w Gdyni w przedmiocie nadania powyższemu tytułowi klauzuli wykonalności, o tyle uprawnienie takie powodowemu Funduszowi nie przysługuje. Zgodnie z uzasadnieniem uchwały Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 r. sygn. akt III CZP 29/16 co do zasady, nabywca wstępuje w sytuację prawną cedenta, w tym również w zakresie przedawnienia, zbycie wierzytelności jest bowiem irrelewantne dla jego biegu. W przypadku wierzytelności objętej bankowym tytułem wykonawczym sytuacja prawna cesjonariusza kształtuje się jednak odmiennie od sytuacji prawnej nabywcy wierzytelności objętej innym tytułem wykonawczym. Uprawnienie do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego przysługiwało jedynie bankom i tylko na ich rzecz mogła być nadana klauzula wykonalności; nadanie klauzuli na rzecz cesjonariusza nie będącego bankiem nie było dopuszczalne. Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności. Nabywca wierzytelności nie będący bankiem nabywa wierzytelność w swej treści i przedmiocie tożsamą z wierzytelnością zbywającego banku, ale nie wchodzi w sytuację prawną zbywcy wywołaną przerwą biegu przedawnienia i rozpoczęciem biegu na nowo. Czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności nie będący bankiem (..) nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem.

Sąd rozpoznając niniejszą sprawę podziela powyższy pogląd prawny Sądu Najwyższego, iż złożenie wniosku do Sądu o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu (dalej: bte) i następnie nadanie klauzuli wykonalności bte, przerwało bieg przedawnienia między wierzycielem - bankiem a dłużnikiem, natomiast cesjonariusz niebędący bankiem, nie mógłby powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną nadaniem klauzuli wykonalności bte, ponieważ bte były tylko przywilejem ustanowionym dla banków, a nie innych podmiotów.

Wymagalność roszczenia, którego dochodzi powód, nastąpiła bezspornie najpóźniej z datą 13 sierpnia 2005 r., co wynika z treści umowy kredytowej, zgodnie z którą kredyt miał być w całości spłacony do dnia 13 sierpnia 2005 r.

Pozew został wniesiony do Sądu w dniu 15 marca 2017 r., tj. po upływie biegu trzyletniego okresu przedawnienia, czyli po dniu 15 marca 2008 r.

Na marginesie dodać również trzeba, że powód zobowiązany do wyjaśnienia jak została wyliczona należność główna oraz odsetki wraz z podaniem na jakiej podstawie, w jakiej wysokości, od jakich kwot i za jakie okresy były liczone, zobowiązania tego nie wykonał powtarzając jedynie jak w pozwie jakich kwot się domaga.

Mając powyższe na względzie i uznając, iż do roszczenia powoda jako przedsiębiorcy odnosi się trzyletni okres przedawnienia, jak również uwzględniając fakt przekroczenia tego okresu, Sąd w punkcie I wyroku, na podstawie art. 117 § 2 k.c. w zw. z art. 118 k.c., oddalił powództwo.

O kosztach procesu w pkt. II wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. i obciążył nimi powoda, jako stronę przegrywającą niniejsze postępowanie, uznając je za uiszczone w całości