Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2015 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Michał Jank

Protokolant: staż. (...)

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2015 w (...), na rozprawie

sprawy z powództwa B. B.

przeciwko (...) SA w Ł.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) SA w Ł. na rzecz powódki B. B. kwotę 17.410.90 zł (siedemnaście tysięcy czterysta dziesięć złotych 90/100) wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty od dnia 24 lipca 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3340 zł (trzy tysiące trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz (...)kwotę 369,70 zł (trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych 70/100) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez (...).

Sygn. akt I C 1127/14

UZASADNIENIE

Powódka B. B. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółce akcyjnej w Ł. (dalej jako (...) S.A. w Ł.) domagała się zapłaty kwoty 14.946,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztami opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że dochodzi w niniejszym postępowaniu kwoty 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 2.946,40 zł tytułem odszkodowania, w tym:

- 960 zł tytułem zwrotu kosztów opieki

- 75,50 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu na leczenie

-1.910,90 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia

Podała, że w dniu 20 marca 2013 r. poślizgnęła się na oblodzonym i ośnieżonym chodniku, wskutek czego doznała urazu zwichnięcia stawu ramiennego prawego ze złamaniem guzka większego kości ramiennej prawej oraz pourazowego uszkodzenia splotu ramiennego prawego. Powódka przeszła zabieg operacyjny polegający na otwartej repozycji i zespoleniu guzka, a następnie kontynuowała leczenie w poradni ortopedycznej. W wyniku wypadku powódka poniosła koszty związane z leczeniem w kwocie 2.946,40 z, w tym koszty opieki (960 zł), koszty dojazdów (75,50 zł) oraz koszty leczenia (1.910,90 zł). Pomimo wielomiesięcznej rehabilitacji powódka zmuszona była przejść w dniu 04 grudnia 2013 r. zabieg artroskopii stawu ramiennego prawego, kapsulotomi i dekompresji przestrzeni barkowej. Powódka zgłosiła pozwanemu szkodę, który odmówił wypłaty zadośćuczynienia i odszkodowania. Bezsprzecznym jest, że za utrzymanie stanu niezagrażającego życiu i zdrowiu mieszkańców przy ul. (...) w G. odpowiada (...)„Osiedle (...)”, której pracownicy nie utrzymali nawierzchni chodnika w stanie umożliwiającym bezpieczne poruszanie się po nim. Tym samym pozwany będący ubezpieczycielem Spółdzielni, odpowiada za jej zawinione zaniechanie.

W odpowiedzi na pozew pozwany domagał się oddalenia powództwa w całości oraz o zasądzenia od powódki na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że powódka nie wykazała związku przyczynowego pomiędzy działaniem, bądź zaniechaniem Spółdzielni, a wypadkiem z dnia 20 marca 2013 r. Ponadto powódka nie wykazała zaniedbań przy utrzymywaniu miejsca zdarzenia w należytym stanie, w szczególności, by było ono nieodśnieżone. Zakwestionował także wysokość żądania.

Pismem procesowym z dnia 24 sierpnia 2015 r. powódka rozszerzyła powództwo w ten sposób, iż zamiast żądania zasądzenia tytułem zadośćuczynienia kwoty 12.000 zł wniosła o zasądzenie z tego tytułu kwotę 15.500 zł, a nadto wniosła o ustalenie odpowiedzialności pozwanej na przyszłość za skutki szkody z dnia 20 marca 2013 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 marca 2013 r. B. B. idąc chodnikiem między blokami mieszkalnym nr (...) przy ul. (...) w G., poślizgnęła się prawą nogą na oblodzonej i ośnieżonej nawierzchni, wskutek czego upadła na prawą rękę.

Bezpośrednio po zdarzeniu poszkodowana została przetransportowana do Szpitala (...) św. W. w G.-Z.. W wyniku badań diagnostycznych rozpoznano u niej zwichnięcie stawu ramiennego ze złamaniem guzka większego kości ramiennej oraz pourazowe uszkodzenie splotu ramiennego prawego. W tym samym dniu B. B. przeszła zabieg operacyjny polegający na otwartej repozycji i zespoleniu guzka większego kości ramiennej prawej, po czym w dniu 30 marca 2013 r. została wypisana ze szpitala z zaleceniem stosowania stabilizatora odwodzącego.

Po opuszczeniu szpitala poszkodowana kontynuowała leczenie w poradni ortopedycznej.

Utrzymywały się bóle karku i ograniczenia ruchomości, rozpoznano ciasnotę podbarkową, wobec czego skierowano poszkodowaną do zabiegu artroskopii.

W dniu 04 grudnia 2013 r. poszkodowana przeszła zabieg artroskopii stawu ramiennego prawego, kapsulotomi i dekompresji przestrzeni podbarkowej. Usunięto śruby zespalające, a poszkodowana podjęła leczenie rehabilitacyjne.

(bezsporne, a nadto: dokumentacja medyczna – k. 26-29, 33, 36,145 zeznania świadka M. S. – k. 114-115, zeznania świadka M. B. – k.115, zeznania powódki B. B. – k. 148-151, archiwum pogody dla G. –k.12-14, dokumentacja fotograficzna –k.15-17, oświadczenie świadka zdarzenia M. B. –k.21, oświadczenie świadka zdarzenia M. S.-k.25)

Trwały uszczerbek na zdrowiu B. B. wyniósł 15%.

Obecnie u poszkodowanej występują ograniczenia w zakresie ruchomości barku głównego w zakresie odwiedzenia i zagięcia. Stan stawu ramiennego uznać można za utrwalony.

W związku z tym zaistniały ograniczenia powódki w samodzielnym wykonywaniu podstawowych czynności codziennych i uzasadniona była pomoc w tym okresie innych osób w czynnościach higienicznych 1 godzina dziennie, przy przygotowywaniu posiłków 1 godzina dziennie, przy pracach domowych 0,5 godziny dziennie, przy załatwianiu spraw poza domem, - 0, 5 godziny dziennie, średnio razem 3 godziny dziennie.

Po zabiegu artroskopii uzyskano poprawę ruchomości barku i od 05.12.2013 r. do końca kwietnia 2014 r. mogły utrzymywać się opisane wówczas ograniczenia ruchomości, które wymagały pomocy innych osób w pracach domowych 0,5 godziny dziennie, w samoobsłudze 0,5 godziny dziennie, średnio łącznie 1 godzina dziennie.

Opiekę nad poszkodowaną B. B. sprawował jej mąż J. B., który zawoził poszkodowaną do lekarzy specjalistów oraz na zabiegi.

Powódka przez długi czas po wypadku odczuwała ból ręki, brała środki przeciwbólowe, nie mogła wykonywać cięższych prac domowych. Odczuwała też lęk przed wychodzeniem z domu.

Wizyty lekarskie były uzasadnione i związane z leczeniem następstw wypadku. Uzasadnione były koszty poniesione w związku z leczeniem następstwem wypadku na

kwotę 1.850 zł tytułu zabiegów rehabilitacyjnych oraz z tytułu zakupu piłki fitness A. A. 65 cm wraz z usługą transportową na kwotę 60,90 zł

/ dowód: faktura VAT nr (...) z dnia 23.07.2013 r. –k. 34, faktura VAT nr (...) –k. 35, zeznania świadka M. S. - k. 114; zeznania świadka M. B. – k. 115; zeznania powódki B. B. – k. 148-151, pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii biegłego sądowego R. P. -k. 158-159, (...)

Podmiotem odpowiedzialnym za utrzymanie terenu w miejscu zdarzenia z dnia 20 marca 2013 r. jest (...)„Osiedle (...)” przy ul. (...) w G., posiadająca ubezpieczenie w (...) Spółce akcyjnej w Ł..

/ okoliczność bezsporna, nadto dowód: polisa nr (...) wraz (...)/

Szkoda została zgłoszona w dniu 10 września 2013 r. do (...)„Osiedle (...)” przy ul. (...) w G..

/ okoliczność bezsporna, nadto dowód: zgłoszenie szkody -k.38, (...)/

W dniu 17 października 2013 r. (...)„Osiedle (...)” przy ul. (...) w G. przekazała zgłoszenie szkody pozwanemu (...) Spółce akcyjnej w Ł..

/ okoliczność bezsporna, nadto dowód: zgłoszenie szkody -k.11, (...)

W dniu zdarzenia z dnia 20 marca 2013 r. na odcinku ciągu pieszego przy ul. (...) do ul. (...) w G. skutki zimy usuwane były:

- w miarę możliwości mechanicznie tj. poprzez przejazd pługopiaskarki odśnieżanie i posypywanie środkami uszorstniającymi

- w przypadku braku możliwości przejazdu pługopiaskarki z uwagi na nieprawidłowe zaparkowane samochody skutki zimy usuwane były przez gospodarza domu pracownika działu administracyjnego Z. B..

(...) ul. (...) w G. sprzątane były w ostatniej kolejności, po wykonaniu innych prac. Czas uprzątnięcia śniegu zajmował od 3 do 4 godzin.

/ dowód: pismo z dnia 07.01.2015 r.(...) „Osiedle (...)” przy ul. (...) w G. -k. 104, zeznania świadka J. G.-k.135-136, zeznania świadka Z. B. –k. 134-135/

Decyzją z dnia 29 października 2013 r. (...) Spółka akcyjna w Ł. odmówiła wypłaty odszkodowania.

/ dowód: decyzja z dnia 29.10.2014 r. –k.40, (...)

Od powyższej decyzji poszkodowana pismem z dnia 20.02.2014 r. złożyła odwołanie.

/ dowód: odwołanie z dnia 20.02.2014 r. –k. 10/

W odpowiedzi pozwany ubezpieczyciel podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

/ dowód: decyzja z dnia 03.03.2014 r. – k.20,(...)

Pismem z dnia 10.07.2014 r. poszkodowana B. B. wezwała pozwanego (...) Spółkę akcyjną w Ł. do zapłaty kwoty 14.946,40 zł tytułem odszkodowania z szkodę z dnia 20.03.2013 r., jednakże bezskutecznie.

/ dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania –k. 18-19/

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie był zasadniczo sporny. Niekwestionowaną okolicznością był fakt zaistnienia zdarzenia, w którym powódka doznała określonego uszczerbku na zdrowiu.

Spór między stronami koncentrował się wokół zasadności żądania objętego pozwem z uwagi na podniesiony przez stronę pozwaną zarzut nie wykazania przez powódkę istnienia związku przyczynowego między doznanym uszczerbkiem przez poszkodowaną, a niewłaściwym działaniem, bądź zaniechaniem ze strony ubezpieczonego, w tym przypadku (...) „Osiedle (...)” przy ul. (...) w G..

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie zgromadzonej do akt sprawy dokumentacji lekarskiej, dokumentów prywatnych, zeznań świadków słuchanych w sprawie oraz opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii.

Przedłożone przez strony dokumenty nie budziły żadnych wątpliwości Sądu, zaś ich prawdziwość nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zasadniczo uznał za wiarygodne zeznania powódki także M. B. oraz M. S., uznając, iż są one logiczne, konsekwentne oraz korelowały z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Świadek M. S. oraz M. B. opisali okoliczności wypadku, stan chodnika. Zeznali, iż miejscu wypadku było ślisko, leżał śnieg. Nadto świadek M. S. wskazała, iż na chodniku między (...)często parkują pojazdy, zeznała, iż pomogła powódce wstać i odprowadziła poszkodowaną do domu. Powódka wskazała na przebieg zdarzenia, swój stan zdrowia, zakres sprawowanej opieki nad nią przez męża J. B.. Powyższy opis korespondował z pozostałym materiałem w sprawie w tym z dokumentacją medyczną.

Świadek Z. B. zeznała, iż obszar między klatkami - chodnik między (...) odśnieża w ostatniej kolejności dopiero gdy uprzątnie śnieg przy blokach (...) gdy już wykona inne prace. Wskazała, iż pług śnieżny jeździ po ww. powierzchni w razie możliwości, jeżeli nie parkują na niej pojazdy. Powyższe okoliczności potwierdził w swych zeznaniach świadek J. G..

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miała opinia biegłego sądowego z zakresu z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii, który ocenił zakres poniesionych przez powódkę obrażeń i wysokości trwałego uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek wypadku z dnia 20.03.2013 roku oraz ocenił jego aktualny stan zdrowia oraz rokowania na przyszłość.

W ocenie Sądu opinia sporządzona została przez osobę mającą odpowiednią wiedzę i doświadczenie z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii. Zdaniem Sądu, sporządzona opinia jest jasna, logiczna i wewnętrznie niesprzeczne, stąd nie ma podstaw do kwestionowania wniosków w nich zawartych. Strona powodowa co prawda wniosła zastrzeżenia do sporządzonej opinii w zakresie dziennego zapotrzebowania poszkodowanej na pomoc osób trzecich, wskazując, że powyższe nie należy do kręgu kompetencji biegłego, tym niemniej ocenie Sądu powyższe zarzuty są nieuzasadnione z uwagi na fakt, iż biegły został zobowiązany przez Sąd do ustalenia, czy z medycznego punktu widzenia zasadne było korzystanie przez powódkę z pomocy osób trzecich , a jeżeli tak to w jakim zakresie, przez jaki okres czasu i w jakim wymiarze dziennym. W ocenie Sądu tylko biegły mając na uwadze doznane przez powódkę obrażenia mógł określić zakres prac, przy których wykonywaniu poszkodowana wymagała pomocy osób trzecich i ich wymiar.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego, Sąd uznał, iż powództwo wniesione w przedmiotowej sprawie zostało wykazane co do zasady i w znacznej mierze co do wysokości.

W świetle zebranego materiału dowodowego Sąd uznał odpowiedzialność pozwanego za szkodę poniesioną przez powódkę z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, przy czym podstawę prawną odpowiedzialności pozwanego stanowiły przepisy art. 805 § 1 k.c. i art. 822 k.c.

Stosownie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Treść tego przepisu pozwala stwierdzić, że odpowiedzialność ubezpieczyciela ma charakter pochodny w stosunku do odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego. Powstaje ona tylko wówczas, gdy istnieje odpowiedzialność ubezpieczonego ma podstawie przepisów prawa cywilnego.

Przesłanką wymaganą do przyjęcia odpowiedzialności deliktowej poza wystąpieniem zdarzenia jest zaistnienie szkody powstałej w jej wyniku. Przez szkodę rozumie się nie tylko szkodę majątkową, ale także i szkodę niematerialną. Szkody majątkowej nie można utożsamiać ze szkodą na mieniu. Postacią bowiem szkody majątkowej jest także tzw. szkoda na osobie. Polega ona na takim naruszeniu dóbr osobistych określonej osoby, w następstwie którego dochodzi obok lub wespół z wyrządzeniem krzywdy w sposób pośredni do negatywnych następstw w majątku tej osoby. Z reguły ze szkodą na osobie mamy do czynienia, gdy w następstwie spowodowanego uszkodzenia ciała doszło do potrzeby pokrycia kosztów leczenia.

Kolejną przesłanką konieczną dla przyjęcia odpowiedzialności deliktowej jest także występowanie związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem a szkodą oraz winy sprawcy szkody. Zgodnie z teorią przyczynowości adekwatnej związek przyczynowy zachodzi tylko wtedy gdy w zestawie wszystkich przyczyn i skutków mamy do czynienia jedynie z takimi przyczynami, które normalnie powodują określone skutki. Nie wystarczy więc stwierdzenie istnienia związku przyczynowego jako takiego, wymagane bowiem jest stwierdzenie, że chodzi o następstwo normalne.

W przedmiotowej sprawie istnieje w opinii Sądu związek przyczynowy pomiędzy winą mającą postać zaniechania utrzymania chodnika przez ubezpieczonego w należytym stanie podczas zimy, a upadkiem powódki. Z zeznań powódki oraz świadków wynika bezsprzecznie, iż miejsce upadku powódki – chodnik stanowi jeden z głównych ciągów pieszych na osiedlu, uczęszczany jest przez znaczną liczbę ludzi. W związku z tym przy należytym wykonywaniu obowiązków utrzymania chodnika w stanie umożliwiającym bezpieczne korzystnie z niego, ubezpieczony powinien wykazać się szczególną ostrożnością. To, że nie było innych zawiadomień o zdarzeniach , nie oznacza, że nie było oblodzenia na chodniku. Dokumentacja zdjęciowa załączona do pozwu – nie kwestionowana zresztą przez stronę pozwaną, jednoznacznie potwierdza stanowisko powódki w sprawie. Ubezpieczony nie zachował należytej staranności do jakiej był zobowiązany na mocy art. 355 kc. Fakt niezachowania należytej staranności przy wykonywaniu swych zadań, nie może obciążać strony powodowej. Ubezpieczający powinien zapewnić odpowiednie środki osobowe i materiałowe, dzięki którym wykonałby przyjęte zobowiązanie w sposób należyty. Nie może zwolnić się odpowiedzialności za powstałą szkodę wskazując na pozostawianie pojazdów przez mieszkańców. Jeżeli pojazdy utrudniają pracę odśnieżarek, spółdzielnia winna była podjąć odpowiednie kroki, łącznie z zawiadomieniem odpowiednich organów, w celu zmiany tego stanu rzeczy. Nie bez znaczenia były też zeznania Z. B. pracownika ubezpieczonego, z których wynika, iż ośnieżania miejsca upadku dokonywano w ostatniej kolejności. Nie zarzucając braku poprawności w działaniach świadka, który musiał wpierw zadbać o odśnieżenie terenu bezpośrednio przylegającego do wejść do budynków, podkreślić należy, iż rzeczą Spółdzielni było takie dobranie liczby pracowników uprzątających śnieg, aby odpowiednio szybko śnieg usunąć także z głównych chodników. Pozwany nie przedstawił skutecznie żadnego dowodu na potwierdzenie swego stanowiska w sprawie.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Zaznaczyć też trzeba, że przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego (po zmianach wprowadzonych ustawą z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 43, poz. 189), rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (por. wyrok SN z 17. grudnia 1996 r. I CKU 45/96 OSNC 1997 nr 6-7 poz. 76). Jest to wyrazem zasady, iż to strony powinny być zainteresowane wynikiem postępowania oraz że to one dysponują przedmiotem postępowania m. in. poprzez powoływanie i przedstawianie Sądowi wybranych przez siebie dowodów. Zdaniem Sądu powódka natomiast za pomocą m.in. dowodu ze świadków, dokumentacji fotograficznej w sposób wiarygodny wykazała zarówno stan chodnika w miejscu zdarzenia jak i miejsce zdarzenia.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 k.c. sąd uprawniony jest do przyznania poszkodowanemu w sytuacji, w której doszło do uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (zadośćuczynienie). Mianowicie zgodnie z art. 444 § 1 i § 2 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Przykładowo można wymienić koszty leczenia (pobytu w szpitalu, konsultacji u wybitnych specjalistów, dodatkowej pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw itp.), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych koniecznych aparatów (okularów, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego itp.) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 1981 r.,(...) wydatki związane z przewozem chorego do szpitala i na zabiegi, z przejazdami osób bliskich w celu odwiedzin chorego w szpitalu, z koniecznością specjalnej opieki i pielęgnacji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia (...) koszty zabiegów rehabilitacyjnych, przygotowania do innego zawodu (np. opłaty za kursy, szkolenia, koszty podręczników i innych pomocy, dojazdów). Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Powódka żądała zasądzenia kwoty 2.946,40 zł tytułem odszkodowania, w tym 960 zł tytułem zwrotu kosztów opieki, 75,50 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu na leczenie oraz 1.910,90 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Wysokość odszkodowania powinna być określona według reguł określonych w art. 361 k.c.

Sąd uznał za zasadne żądanie zwrotu kosztów rehabilitacji oraz zakupu sprzętu rehabilitacyjnego w żądanej kwocie. W ocenie Sądu powódka wykazała wysokość poniesionej szkody z tytułu zabiegów rehabilitacyjnych, zakupu urzetu rehabilitacyjnego, przedkładając na te okoliczność m.in. faktury VAT, zalecenie ich wykonania, dowody wpłaty. Sąd uznał, iż nie ma podstaw, by negować zasadność poniesionych w tym względzie kosztów w leczeniu uszkodzeń, jakich powódka doznała w przedmiotowym wypadku. Biorąc pod uwagę dobry efekt leczenia nie ma bowiem podstaw do kwestionowania zasadności zastosowanego rodzaju i zakresu leczenia.

Żądanie strony powodowej dotyczące zwrotu kosztów opieki oraz kosztów dojazdu podlegało oddaleniu z uwagi na niewskazanie wysokości żądania, do czego strona powodowa była zobowiązana na mocy art. 6 kc i 232 kpc.

Odnośnie żądania zadośćuczynienia Sąd miał na względzie, że krzywda podlegająca naprawieniu przez zasądzenie zadośćuczynienia to zarówno cierpienia fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienia psychiczne (ujemne odczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała w postaci np. wyłączenia z normalnego życia itp.). Przyznanie zadośćuczynienia nie jest obligatoryjne, jednakże w przedmiotowej sprawie brak przesłanek uzasadniających odmowę jego przyznania.

W orzecznictwie(...)wskazuje się, że określanie wysokości zadośćuczynienia należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego (...) Artykuł 445 § 1 k.c. pozostawia - z woli ustawodawcy - znaczną swobodę sądowi orzekającemu w określeniu wysokości należnej sumy pieniężnej (wyrok SN z dnia 5 maja 2000 r., II CKN 1002/98). Określenie „odpowiedniej ” sumy zadośćuczynienia wymaga rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, w szczególności rodzaju naruszonego dobra i rozmiaru doznanej krzywdy, intensywności naruszenia oraz stopnia winy sprawcy, a także sytuacji majątkowej zobowiązanego (ewentualnie stopnia winy i sytuacji majątkowej zobowiązanego)(...)

Celem ustalenia rozmiarów doznanego przez powódkę uszczerbku na zdrowiu Sąd

dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty chirurgii urazowej i ortopedycznej.

Biegły sądowy wskazał, że B. B. w związku z przebytym złamaniem spowodowało uszczerbek na zdrowiu w wysokości 15%. Obecny stan stawu ramiennego można uznać za utrwalony, nie rokuje się przyszłości istotnej poprawy lub pogorszenia.

Biegły sporządzając opinię oparł się na rozporządzeniu(...). w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. Nr 234 poz. 1974). Ten akt prawny stosuje się w sprawach dotyczących ubezpieczeń społecznych, jednakże nie zmienia to faktu, iż jest to akt prawa powszechnie obowiązującego. W delegacji ustawowej do wydania tego rozporządzenia (art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - Dz. U. Nr 199, poz. 1673) wskazano, iż należy kierować się przede wszystkim zapewnieniem ochrony interesów ubezpieczonego. Brak jest podstaw do przyjmowania tezy, iż rozporządzenie z góry ogranicza wysokość odszkodowania podając procentowo określone dolne i górne granice uszczerbku na zdrowiu. W ocenie Sądu podane w tym rozporządzeniu procentowe granice uszczerbku na zdrowiu odpowiadają faktycznym konsekwencjom zdrowotnym poszczególnych urazów, co nie oznacza, iż Sąd w sprawie o zadośćuczynienie nie może dokonywać własnych ustaleń co do wysokości zadośćuczynienia biorąc pod uwagę wszystkie aspekty sprawy. Samo ustalenie uszczerbku na zdrowiu jest jednym z elementów branych pod uwagę przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia. Jest to element istotny, ale nie jedyny.

Zdaniem Sądu zakres stwierdzonego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem, jak też wpływ samego wypadku na aktualne życie powódki, która odczuwa dolegliwości będące skutkiem wypadku do dnia dzisiejszego, nie odzyskała pełnej sprawności ruchowej, uzasadnia przyznanie zadośćuczynienia w żądanej wysokości 15.500 zł. Kwota ta z jednej strony zrekompensuje powódce doznane cierpienia fizyczne - charakter złamania jakiego powódka doznała, zakres cierpień będących wynikiem wypadku, konieczność unieruchomienia kończyny, skutkująca niesamodzielnością powódki, pogorszenie stanu jej zdrowia i stres w związku z wypadkiem, z drugiej zaś strony nie jest kwotą wygórowaną, mieszczącą się w ramach utrwalonego orzecznictwa sądów powszechnych. Sąd orzekając o zadośćuczynieniu miał też na uwadze fakt, że tak określona wysokość zadośćuczynienia nie doprowadzi do jej bezpodstawnego wzbogacenia względem pozwanego.

Sąd nie orzekł o odpowiedzialności pozwanego na przyszłość biorąc pod uwagę opinię biegłego, z której wynika, iż nie rokuje się w przyszłości istotnej poprawy lub pogorszenia. Zdaniem Sądu skoro powódka żądała ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość to na niej ciążył obowiązek wykazania, że w przyszłości jej stan zdrowia na skutek urazów powypadkowych może ulec pogorszeniu, czego jednak nie zrobiła. W tym miejscu należy podnieść, że roszczeniu temu nie grozi przedawnienie, zatem, w ocenie Sądu, aktualnie powódka nie ma interesu prawnego w ustalaniu odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku na przyszłość.

Mając na względzie powyższe Sąd na mocy art. 444 §1 kc w zw. 445 kc w zw. z art. 6 kc orzekł jak w punkcie I sentencji, w zakresie powyżej wskazanym, tj. ponad kwotę 17.410,90 zł oddalił powództwo.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 455 k.c. oraz art. 481 k.c. od dnia wniesienia pozwu od dnia 24.07.2014 r. do dnia zapłaty mając na uwadze, iż powódka jeszcze przed wszczęciem postępowania wzywała pozwanego do zapłaty kwot, których domagała się zasądzenia. Mając zaś na uwadze, iż wszystkie konsekwencje wypadku dla zdrowia powódki powstały jeszcze przed wszczęciem postępowania sądowego, pozwany mógł ustalić we własnym zakresie uszczerbek na zdrowiu i stosownie do tego przyznać określoną kwotę tytułem zadośćuczynienia.

O kosztach procesu w punkcie III wyroku Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 w zw. z art. 100 k.p.c. oraz w zw. z art. 108 zd. 1 kpc i obciążył kosztami postępowania w całości stronę pozwaną uznając, iż przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania.

Koszty postępowania po stronie powodowej obejmowały łącznie kwotę 3.340 zł, w tym wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 2.417 zł - § 2 i 6 pkt 5 rozporządzenia (...)w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez(...) kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. Nr 490 ze zm.), opłata od pozwu 923 zł, (748 zł – od pierwotnego pozwu, 175 zł od rozszerzonego powództwa).

Sąd przyznał również biegłemu sądowemu R. P. wynagrodzenie łącznie w kwocie 369,70 zł za tytułem wynagrodzenia za sporządzoną opinię sądową, stąd też w pkt IV wyroku nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz (...) tę kwotę tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez(...).