Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy
w składzie:

Przewodniczący SSO Włodzimierz Hilla - sprawozdawca

Sędziowie SO Mariola Urbańska - Trzecka

SR del. do SO Ewa Anna Spychała

Protokolant sekr. sądowy Hanna Płaska

przy udziale Gizeli KubickiejProkuratora Prokuratury Okręgowej
w Bydgoszczy

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 roku

sprawy G. D.

oskarżonego z art. 178a §2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 6 sierpnia 2013 roku sygn. akt XVI K 483/13

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uznaje, że przypisany oskarżonemu czyn stanowi wykroczenie z art. 87 § 1 a kw i na podstawie tego przepisu ustawy wymierza mu karę 30 (trzydziestu) dni aresztu; na podstawie art. 42 § 1 i 2 kw wykonanie orzeczonej kary warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 6 (sześć) miesięcy; na podstawie art. 29 § 1 i 2 kw orzeka zakaz prowadzenia rowerów na okres 6 (sześciu) miesięcy; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. – Kancelaria Adwokacka w B. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym; zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego obciążając nimi Skarb Państwa.

IV Ka 1001/13

UZASADNIENIE

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie była apelacja osobista oskarżonego G. D. od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 6 sierpnia 2013 r. (sygn. akt XVI K 483/13), skazującego go za czyn z art. 178a § 2 k.k., popełniony 17 stycznia 2013 r., w którym to środku odwoławczym wymieniony kwestionował treść opinii sądowo-psychiatrycznej, wywodząc, że „nie zgadza się z zapadłym wyrokiem”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Niniejsza apelacja okazała się zasadna wyłącznie o tyle, o ile wywołując postępowanie odwoławcze w sprawie, implikowała konieczność rozstrzygnięcia o charakterze reformatoryjnym, zawartego w części dyspozytywnej wyroku.

Wywody zawarte w apelacji okazały się w sprawie o tyle bezprzedmiotowe, że w toku postępowania międzyinstancyjnego doszło do istotnej zmiany stanu prawnego, znaczącej z punktu widzenia przedmiotowego rozstrzygnięcia merytorycznego. Aczrównocześnie, nie będzie od rzeczy skonstatować, że w obecnym stanie faktycznym i prawnym sprawy, brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania rzeczonej opinii sądowo-psychiatrycznej, oskarżony nie podniósł jakichkolwiek okoliczności istotnych w tej mierze, które mogłyby skutkować odmiennymi wnioskami, a i sąd odwoławczy nie znalazł po temu jakichkolwiek rzeczowych przesłanek.

Natomiast, mocą przepisu art. 12 pkt 3 ustawy z 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2013, poz. 1282), uchylono przepis art. 178a § 2 k.k., znosząc tym samym penalizację tego rodzaju czynu jako przestępstwa i równocześnie, stosownie do treści przepisu art. 2 pkt 3 tejże ustawy, w przepisie art. 87 Kodeksu wykroczeń dodano § 1a, penalizujący takowe działanie sprawcy jako wykroczenie, zagrożone analogicznie jak w § 1, a więc karą aresztu albo grzywny nie niżej niż 50 zł.

W konsekwencji powyższego - wobec równoczesnego braku jakichkolwiek przesłanek do kwestionowania ustaleń faktycznych w sprawie - uznać należało, że G. D. swym działaniem opisanym w części orzekającej zaskarżonego wyroku, dopuścił się wykroczenia przewidzianego właśnie w art. 87 § 1a k.w. Natomiast wszystkie ustalone, tak przedmiotowe, jak i podmiotowe okoliczności przedmiotowego czynu, a związane przede wszystkim ze znacznym stopniem nietrzeźwości sprawcy w inkryminowanym czasie, uznać należało, że za ów czyn należało wymierzyć mu karę 30 dni aresztu.

Stosownie zaś do treści art. 42 § 1 i 2 k.k., mając na względzie właściwości i warunki osobiste wymienionego, związane przede wszystkim z faktem jego uprzedniej niekaralności, zasadne i celowe było warunkowe zawieszenie wykonania tejże kary na okres próby wynoszący 6 miesięcy.

Równocześnie, powyższe okoliczności, stosownie do treści przepisu art. 29 § 1 i 2 k.w., uzasadniały orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia rowerów na tożsamy okres 6 miesięcy.

W ocenie Sądu, tak wymierzona kara spełni względem wymienionego wszystkie cele, tak prewencyjne, jak i wychowawcze, jakie zakreślił jej ustawodawca treścią przepisów ustawy.

Wysokość wynagrodzenia obrońcy za postępowanie odwoławcze ma swe uzasadnienie w treści przepisu § 14 ust. 2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późniejszymi zmianami).

Rozstrzygnięcie odnośnie kosztów postępowania w sprawie ma swe oparcie w treści przepisu art. 119 k.p.o.w. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k., uwzględniając aktualną sytuację życiową i materialną G. D..