Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Ostrołęce I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Mikos-Bednarz
Protokolant:	st. sekr. sądowy Agnieszka Radecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2014 r. w O.

sprawy z powództwa P. S.

przeciwko R. O.

o zapłatę

orzeka:

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda P. S. ma rzecz pozwanej R. O. kwotę 197 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Małgorzata Mikos-Bednarz

Sygn. akt I C 1267/13

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2013 r. powód P. S. – reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika -w pozwie skierowanym przeciwko R. O. wniósł o zasądzenie kwoty 1.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 13 listopada 2013 r. do dnia zapłaty, a także kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko powód P. S. wskazał, iż prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej (...) której przedmiotem jest praktyka pielęgniarek i położnych. Powód wyjaśnił, iż w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, współpracował z R. O. zawierając z nią coroczną umowę zlecenia. Na początku współpracy pozwana złożyła oświadczenie o zakazie działalności konkurencyjnej zachowującej ważność przez okres trzech miesięcy od daty rozwiązania umowy .

Dalej powód wskazał, iż umowa zlecenia łącząca strony została rozwiązana za porozumieniem stron w dniu 3 października 2013 r. z uwagi na fakt, iż pozwana w trakcie jej trwania zarejestrowała działalność gospodarczą o tożsamym przedmiocie działalności, co w ocenie powoda uzasadnia niezgodność działania pozwanej z oświadczeniem o niepodejmowaniu działalności konkurencyjnej. Poza tym zdaniem powoda o tym , że pozwana zamierzała prowadzić konkurencyjną działalność gospodarczą świadczy fakt ,że nakłaniała osoby współpracujące z powodem do zmiany zleceniodawcy .

W toku postępowania pozwana R. O. – również reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika - wnosiła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana R. O. podnosiła, że faktycznie nie rozpoczęła prowadzenia działalności gospodarczej, a jedynie ją zarejestrowała. Wskazała, iż z tytułu owej działalności nie uzyskała żadnego dochodu, nie dokonywała żadnych rozliczeń podatkowych, czy związanych z ubezpieczeniem społecznym. Podkreśliła, iż termin rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej został przesunięty do dnia 1 lipca 2014 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód P. S. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P. N. Zakład Opieki Zdrowotnej (...), w przedmiocie praktyki pielęgniarek i położnych.

( Dowód: wypis z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej RP – k. 8)

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, powód zawierał z pozwaną R. O. umowy zlecenia dotyczące wykonywania opieki pielęgniarskiej.Ostatnia umowa zawarta została w dniu 31 grudnia 2012 r., na okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013r. Dodatkowo na początku współpracy dnia 31.12.2008r. strony podpisały oświadczenie o niepodejmowaniu działalności konkurencyjnej w treści , którego pozwana oświadczyła , że w trakcie trwania zlecenia oraz po rozwiązaniu umowy zlecenia , bez względu na jej przyczyny , nie będzie prowadzić działalności konkurencyjnej w stosunku do działalności powoda . W owym oświadczeniu zdefiniowano , że wyrażenie „ nie będę prowadzić działalności konkurencyjnej „ oznacza , że nie podejmę pracy w firmie o podobnym profilu , ani nie będę działać w imieniu takiej firmy . Klauzula dotycząca zakazu konkurencji miała zachować ważność przez okres 3 miesięcy od daty rozwiązania umowy zlecenia. I w przypadku niedotrzymania warunków pozwana zobowiązała się do wypłaty odszkodowania w wysokości 1.000,00 zł.

( Dowód: umowa zlecenia z dnia 31 grudnia 2012 r. – k. 10, oświadczenie o niepodejmowaniu działalności konkurencyjnej – k. 11)

W czasie trwania stosunku zlecenia pozwana R. O. zarejestrowała działalność gospodarcza w przedmiocie praktyki pielęgniarek i położnych pod firmą (...) Zakład Opieki Zdrowotnej (...). Pozwana po dzień dzisiejszy faktycznie nie rozpoczęła prowadzenia tej działalności gospodarczej, przesuwając termin jej rozpoczęcia z dnia 1.01.2014r na dzień

1.07.2014.

( Dowód: wypis z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej RP – k. 9, informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. – k. 40, informacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektoratu w O. – k. 41)

W dniu 3 października 2013 r. strony rozwiązały łączącą je umowę zlecenia. Następnie pismem z dnia 31 października 2013 r. powód P. S. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty objętej żądaniem pozwu, z tytułu naruszenia umowy o niepodejmowaniu działalności konkurencyjnej.

( Dowód: rozwiązanie umowy zlecenia – k. 12, wezwanie do zapłaty – k. 13, zwrotne potwierdzenie odbioru wezwania do zapłaty – k. 14)

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie strony związane były umową zlecenia. Zgodnie z art. 734 § 1 k.c., przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie.

W ramach łączącego strony stosunku cywilnoprawnego, powód zawarł z pozwaną dodatkową umowę, której przedmiotem było zobowiązanie się R. O. do tego , że „nie będzie prowadzić działalności konkurencyjnej”.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do tego jakie znaczenie można nadać niezaprzeczalnemu faktowi formalnego zarejestrowania przez pozwaną R. O. działalności gospodarczej o przedmiocie tożsamym z działalnością prowadzoną przez powoda.

Pozwana nie kwestionowała faktu, który nota bene potwierdzony jest wpisami do ewidencji działalności gospodarczej , iż rzeczonej rejestracji dokonała jeszcze w trakcie trwania umowy zlecenia jaka łączyła strony, jednakże stanowczo podnosiła, iż sama rejestracja działalności gospodarczej również zajmującej się praktyką pielęgniarek i położnych nie świadczy o tym, iż w istocie naruszyła zobowiązanie .

Pozwana w podpisanej” lojalnościówce” oświadczyła , że „ nie będę prowadzić działalności konkurencyjnej „.

I odnosząc się do treści tak sformułowanego oświadczenia nie sposób podzielić stanowiska pełnomocnika powoda, że niewykonanie zobowiązania należy wiązać już z podjęciem przez pozwaną jakichkolwiek starań zmierzających do zarejestrowania i rozpoczęcia nawet w przyszłości działalności gospodarczej konkurencyjnej wobec powoda , że oświadczenie dotyczy nie tylko faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej ale również podjęcie jakichkolwiek działań w imieniu firmy o podobnym profilu do firmy powoda.

Takie stanowisko powoda i wywiedzione na jego podstawie żądanie zapłaty kwoty 1.000,00 zł tytułem odszkodowania jest nadinterpretacją , która nie mieści się w regułach wykładni sformułowanych w art. 65 KC.

Rację należy natomiast przyznać pełnomocnikowi pozwanej R. O. , że odpowiedzialność pozwanej powstałaby tylko wtedy gdyby pozwana faktycznie podjęła konkurencyjną działalność gospodarczą , pozwana tylko formalnie ją zarejestrowała , nie wykazywała dochodów , nie prowadziła żadnej rachunkowości , nikogo nie zatrudniała ,nie świadczyła usług , a sama rejestracja była jej konieczne aby przystąpić do przetargu organizowanego w przyszłości przez Narodowy Fundusz Zdrowia ( zeznania pozwanej k. 22 i 29-30 ).

Okoliczność zarejestrowania przez pozwaną R. O. swojej działalności w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej nie świadczy o faktycznym podjęciu i prowadzeniu przez pozwaną konkurencyjnej działalności gospodarczej. Pozwana zeznała, iż dokonała owej rejestracji by mieć ewentualną możliwość wzięcia udziału w przetargu na usługi w zakresie działalności pielęgniarskiej jaki organizowałby Narodowy Fundusz Zdrowia. Wyjaśniła przy tym, iż nie podejmowała żadnych kolejnych czynności mogących zostać poczytywane jako prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. Podniosła, iż osoby, które związane były z powodem umową zlecenia, zadeklarowały chęć pracy u niej, jednakże do tej pory nie zatrudniła ona żadnego pracownika, ani też nie nawiązała z żadną osobą współpracy na podstawie umowy cywilnoprawnej. Co więcej, wyjaśniła iż z tytułu spornej działalności nie dokonywała żadnych rozliczeń podatkowych, a także rozliczeń z ZUS. Ma nadany numer REGON i NIP , ale pomimo tego , że od daty rejestracji upłynął znaczy okres czasu , to działalności nie podjęła . A jak wynika z odpowiedzi na wezwanie sądu skierowane do Urzędu Skarbowego ( pismo k. 40 ) pozwana wnioskiem z dnia 17.12.2013r . nawet przesunęła datę rozpoczęcia działalności gospodarczej z dnia 1.01.2014r. na dzień 1.07.2014r. I już chociażby z tego powodu powództwo podlegało oddaleniu bowiem pozwana zobowiązała się do nie prowadzić działalności gospodarczej konkurencyjnej przez okres 3 miesięcy od daty rozwiązania umowy , a umowa została rozwiązana z dniem 3.10.2013r.

Brak faktycznego podjęcia działalności gospodarczej potwierdzone zostało również przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w O., który na wezwanie sądu , udzielił odpowiedzi ( pismo k. 41 ) iż na koncie płatnika składek - R. N. Zakład Opieki Zdrowotnej (...), nie odnotowano żadnych wpłat, czy też dokumentów rozliczeniowych.

W tym miejscu należy wskazać, iż pogląd zakładający nie utożsamianie faktu formalnej rejestracji działalności gospodarczym z rzeczywistym- faktycznym jej podjęciem, znajduje szerokie ugruntowanie w orzecznictwie.

I tak w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie – powołanym przez pełnomocnika pozwanej - z dnia 25 października 2006 r. (II GSK 179/06, LEX nr 276729) znajdziemy potwierdzenie stanowiska, iż zgłoszenie i wpis do ewidencji działalności gospodarczej stanowi tylko podstawę rozpoczęcia działalności gospodarczej w rozumieniu jej legalizacji i nie jest zdarzeniem ani czynnością utożsamianą z podjęciem takiej działalności. Z tego powodu wpisowi nadawano zawsze charakter deklaratoryjny, a nie - konstytutywny. Nie kreował on również bytu prawnego przedsiębiorcy .Określenie przez samego przedsiębiorcę daty rozpoczęcia działalności gospodarczej wpisanej do ewidencji powodowało istnienie domniemania faktycznego , że z tą datą działalność gospodarcza została podjęta i była prowadzona aż do czasu jej wykreślenia z ewidencji.

To domniemanie faktyczne zostało przez pozwaną skutecznie obalone , ma potwierdzenie w powołanych powyżej pismach Urzędu Skarbowego i ZUS . Sam pozwany P. S. także nie przedstawił żadnych dowodów , potwierdzających faktyczne rozpoczęcie działalności konkurencyjnej przez pozwaną . Na pewno , nie świadczą o tym wypowiedziane umowy kilku innym pielęgniarkom , które teoretycznie miały odejść do firmy pozwanej.

Powołany powyżej pogląd sądu administracyjnego został potwierdzony również w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2010 r. (IV CSK 371/09, LEX nr 811872) w którym to stwierdza się , że zgłoszenie i wpis do ewidencji działalności gospodarczej stanowi tylko podstawę rozpoczęcia działalności gospodarczej w rozumieniu jej legalizacji i nie jest zdarzeniem ani czynnością utożsamianą z podjęciem takiej działalności .

Ale przede wszystkim należy zwrócić uwagę na zapis samego oświadczenia złożonego przez pozwaną wobec powoda – zleceniodawcy . Pozwana oświadczyła „ nie będę prowadzić działalności gospodarczej ”.

W tym miejscu warto podkreślić, iż pojęcie "podjęcia działalności gospodarczej" wiąże się z faktycznym jej podjęciem, z wystawieniem pierwszej faktury, a więc wiąże się z bezpośrednim przystąpieniem danego podmiotu gospodarczego do obrotu gospodarczego (tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w W.w wyroku z dnia 9 listopada 2006 r., II SA/Wa 1494/06, LEX nr 295073). Podzielając powyższe, nie ma wątpliwości, iż w niniejszej sprawie fakt zarejestrowania przez powódkę działalności gospodarczej nie korelował z rzeczywistym podjęciem i prowadzeniem tej działalności. Co więcej, powódka sama wskazała, iż miała zamiar rzeczywiście prowadzić ową działalność, jedynie w razie uzyskania zlecenia od NFZ, przy czym podkreślenia wymaga, iż pozwana nie startowała dotąd w żadnym przetargu. Znamiennym jest także, iż rzeczywisty termin rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej przez pozwaną został przesunięty do dnia 1 lipca 2014 r.

Pozwana oświadczyła , że nie będzie prowadzić działalności konkurencyjnej . Nie jest więc uprawnione twierdzenie powoda i jego pełnomocnika , że oświadczenie pozwanej dotyczyło niepodejmowaniu działalności gospodarczej , nie podejmowania jakichkolwiek starań zmierzających do zarejestrowania działalności i rozpoczęcia nawet w przyszłości działalności gospodarczej . Takie stanowisko powoda jest nie tylko nadinterpretacją treści oświadczenia , ale także nadużyciem w celu uzyskania odszkodowania . W oświadczeniu pozwana zobowiązuje się że „ nie będzie prowadzić działalności konkurencyjnej „ przez okres 3 miesięcy od rozwiązania umowy . Nie zobowiązała się -wbrew temu co twierdzi pełnomocnik powoda – że nie podejmie działalności konkurencyjnej nawet w przyszłości.

Dlatego też z treścią oświadczenia należy wiązać podjęcie rzeczywiste / faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej konkurencyjnej przedmiotowo , a nie tylko jej formalne zarejestrowanie , gdzie samo zaewidencjonowanie działalności nie świadczy o tym że będzie faktycznie podjęte i wykonywane , że będzie funkcjonowało w obrocie gospodarczym na rynku usług pielęgnacyjno – położnych .

Z uwagi na powyższe w ocenie sądu pozwana R. O. dokonując w trakcie trwania umowy zlecenia rejestracji działalności gospodarczej w przedmiocie tożsamym z prowadzoną już przez powoda, nie naruszyła treści zakazu o nie prowadzeniu działalności konkurencyjnej. Wartym podkreślenia jest, również to iż w treści oświadczenia z dnia 30 grudnia 2008 r. pozwana zobowiązała się, iż „nie podejmie pracy w firmie o podobnym profilu, ani nie będzie działać w imieniu takiej firmy”. Zdaniem Sądu, zachowanie pozwanej nie może być kwalifikowane jako „działanie”, gdyż faktycznie tej działalności nie wykonywała i nie wykonuje, a co więcej nie miała zamiaru rozpoczęcia swojej działalności w okresie objętym zakazem działalności konkurencyjnej. Terminem wskazanym rozpoczęcia działalności , na dzień orzekania jest data przyszła 1.07.2014r.

Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił powództwo P. S. jako bezzasadne.

Orzekając o kosztach postępowania sądowego, Sąd wziął za podstawę rozstrzygnięcia w tym zakresie art. 98 k.p.c., który statuuje ogólną zasadę ponoszenia kosztów sądowych przez stronę przegrywającą proces. Zgodnie z tym, o kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, uwzględniając również wysokość opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

SSR Małgorzata Mikos - Bednarz