Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Małgorzata Mikos-Bednarz
Protokolant:	sek. sąd. Magdalena Chylińska

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2017 r. w Ostrołęce

na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą

w W.

przeciwko Z. W.

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego Z. W. na rzecz powoda Banku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 84.851,02 złote (osiemdziesiąt cztery tysiące osiemset pięćdziesiąt jeden złotych 02/100) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego liczonymi od kwoty 79.233,86 złotych od dnia 1 marca 2016 r. do dnia zapłaty;

2.  co do kwoty 752,00 złote postępowanie umarza;

3.  w pozostałej części powództwo oddala;

4.  zasądzoną w punkcie 1. kwotę 84.851,02 złote rozkłada na 55 równych miesięcznych rat w kwocie po 1.500,00 złotych każda rata oraz ostatnia 56 rata w kwocie 2.351,02 złote, płatne do ostatniego dnia każdego kolejnego miesiąca; pierwsza rata płatna z końcem miesiąca w którym nastąpi uprawomocnienie się niniejszego wyroku; wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

5.  zasądza od pozwanego Z. W. na rzecz powoda Banku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 7.450,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 7.200,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Na oryginale właściwy podpis. Z uwagi na złożoną apelację przez pozwanego Sąd Apelacyjny w Białymstoku I Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 9 marca 2018r sygn. akt IACa 897/17 oddala apelację.

I C 831/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15 marca 2016 r., początkowo wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł przeciwko Z. W. o zasądzenie kwoty 86.851,02 zł, w tym kwoty 81.233,86 zł tytułem należności głównej z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od 1 marca 2016 r. do dnia zapłaty, 114 ,42 zł tytułem odsetek karnych oraz 5.502,74 zł tytułem odsetek umownych. Powodowy bank wniósł również o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w kwocie 1.086 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 10.800 zł i opłaty manipulacyjnej dla dostawy usług płatności w kwocie 13,58 zł.

Nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu został wydany w dniu 5 maja 2016 r. (k. 6v.).

W przepisanym terminie pozwany Z. W. od wydanego nakazu wniósł sprzeciw, w którym wnosił m.in. o oddalenie powództwa w całości, w tym z związku na przedwczesność wypowiedzenia umowy.

Postanowieniem z dnia 16 czerwca 2016 r. niniejsza sprawa została przekazana tut. Sądowi (k.7,10).

W odpowiedzi na sprzeciw pozwany cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 752,00 zł i w pozostałym zakresie podtrzymał żądanie pozwu.

W piśmie procesowym z dnia 16 listopada 2016 r. pozwany – na wypadek nieuwzględnienia wniosku o oddalenie powództwa – wniósł o rozłożenia świadczenia na raty w wysokości 500 zł miesięcznie w pierwszym roku spłaty, w drugim po 1.000 zł miesięcznie, a w kolejnych latach po 1.500 zł miesięcznie, płatnych do 15. Dnia każdego miesiąca (k. 73-74).

Na rozprawie w dniu 25 maja 2017 r. pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu w zakresie kwoty 752 zł (k.178).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1 października 2014 r. strony tj. Bank (...) Spółka Akcyjna w W. i Z. W., za zgodą żony D. W., zawarli umowę kredytu gotówkowego na cel konsumpcyjny nr (...). Na jej mocy bank udzielił pozwanemu kredytobiorcy kredytu gotówkowego w kwocie 85.128,21 zł, oprocentowanego w wysokości 14 % w skali roku, zaś w sytuacji, gdy stopa oprocentowania będzie wyższa od 4-krotności stopy kredytu lombardowego NBP – w wysokości 4-krotności tej stopy. Kredyt miał być spłacany w ratach miesięcznych w kwotach 1.479,20 zł do 3 października 2022 r. ( umowa kredytu k. 29-33, harmonogram spłaty k. 36-38).

Pozwany początkowo regulował zobowiązanie. Wobec utraty płynności finansowej zaprzestał regularnej spłaty. Zwrócił się do banku o restrukturyzację zadłużenia. Bank nie był nią jednak zainteresowany i rozpoczął proces windykacji długu. Wzywał pozwanego do zapłaty wymagalnych rat i ostatecznie, wobec braku oczekiwanej reakcji, podjął decyzję o wypowiedzeniu umowy ( bezsporne).

Pismem z dnia 4 listopada 2015 r. bank wypowiedział ww. umowę z zachowaniem 30 terminu. Na dzień 3 listopada 2015 r. zadłużenie pozwanego wobec banku obejmowało kapitał w wysokości 82.384,86 zł oraz odsetki w wysokości 4.891,49 zł. Wypowiedzenie zostało odebrane przez pozwanego w dniu 9 listopada 2015 r. (wypowiedzenie z potwierdzeniem odbioru k. 138-139 i 140.

Pismem z dnia 18 stycznia 2016 r. powód wezwał pozwanego do polubownej zapłaty kwoty kapitału (82.384,86 zł) i odsetek (5.502,74 zł) w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania ( wezwanie k. 39).

Na dzień 29 lutego 2017 r. - na podstawie wyciągu z ksiąg bankowych nr (...)/, pozwany zalegał wobec banku z zapłatą 81.233,86 zł tytułem niespłaconego kapitału, 114,42 zł tytułem odsetek podwyższonych karnych i 5.502,74 zł tytułem odsetek umownych ( wyciąg z ksiąg bankowych k. 40).

Po dacie wystawienia wymienionego wyżej wyciągu pozwany dokonał na rzecz powoda tytułem spłaty udzielonego kredytu następujących wpłat:

- 23.05.2016 r. – 300 zł,

- 20.04.2016 r. – 500 zł

- 09.03.2016 r. – 1.200 zł ( potwierdzenia wpłat k. 82, 83 i 174).

Pozwany Z. W. wraz z żoną prowadzi gospodarstwo rolne specjalizujące się w produkcji mleka oraz hodowli bydła mięsnego (34 dojne krowy, 10 jałówek,10 ha gruntów, 16 ha gruntów dzierżawionych), ma na utrzymaniu troje małoletnich dzieci (17,13 i 10 lat). Problemy finansowe pozwanego pojawiły się w niecały rok po zawarciu umowy z powodowym bankiem. W roku 2015 r. jego dochody spadły o ponad połowę w stosunku do roku ubiegłego. Pozwany borykał się z problemem spadku cen mleka, wzrostem cen pasz oraz szkodami powstałymi podczas huraganu. W tym czasie uległ też wypadkowi podczas naprawy poszycia dachu (liczne złamania żeber, złamanie prawego obojczyka i wyrostka poprzecznego kręgu Th7, krwiak, odma opłucna) i został uznany za czasowo niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Obecnie sytuacja finansowa pozwanego poprawia się, ceny sprzedawanego przez niego mleka rosną. Za wrzesień 2016 r. oddał mleko do skupu na kwotę 11.081,30 zł, październik 2016 r. na kwotę 17.948,05 (do wypłaty po potrąceniu zaliczek 10.845,46 zł).

W okresie od września 2015 r. do września 2016 r. z tytułu sprzedaży mleka uzyskał 185.907,39 zł, zaś od stycznia 2015 r. do września 2015 r. – 169.463,31 zł; od stycznia 2014 r. do grudnia 2014 – 241.754,94 zł.

Pozwany i jego żona posiadają wiele zobowiązań do spłaty – w skali miesiąca w wysokości ok 20.000 zł, globalnie w kwocie ok. 800.000 zł. W 2011 r. pozwany zaciągnął dwie pożyczki w (...) S.A. w W.: pierwszą w kwocie 115.900 zł, którą miał spłacić do stycznia 2017 r. (rata 1.379,28 zł), drugą w kwocie 147.397 zł, którą miał spłacić do grudnia 2016 r. (rata 1.395,19 zł). Trzecią pożyczkę zaciągnęła żona pozwanego w październiku 2012 r. na kwotę 172.200 zł (rata – 1.710,78 zł do października 2017 r. ). W 2011 r. zaciągnął również pożyczkę/kredyt w (...) Bank (...) S.A. we W., aneksowaną w styczniu 2016 r. w zakresie terminu spłaty (rata 771,18 zł, od stycznia 2016 r. do kwietnia 2020 – 456,44 zł). Podobnie była aneksowana w zakresie terminu spłaty umowa pożyczki / kredytu z dnia 11 czerwca 2013 r. zawarta z tym samym bankiem (rata 661,41 zł, od stycznia 2016 r. do marca 2020 r. rata 349,56 zł) oraz umowa/pożyczki z dnia 9 lutego 2011 r. (rata – 749,83 zł, od lutego 2016 r. do listopada 2020 r. – 269,25 zł).

W grudniu 2015 r. żona pozwanego zawarła ugodę z bankiem (...) S.A. w W., mocą której zobowiązała się do spłaty rat udzielonych kredytów w kwotach łącznie po 1.000 zł do czerwca 2016 r., a po tej dacie w kwotach po 1.600 zł do kwietnia 2019 r. i dalej do czerwca 2019 r. po 800 zł. W listopadzie zawarła umowę o kredyt gotówkowy na spłatę zadłużeń z Bankiem (...) we W. w kwocie 18.969 zł (w tym limitu kredytowego, kredytu i karty kredytowej)

( protokół z oszacowania szkód k. 75-79, wypis z treści orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy Kasy k. 80, 92, zaświadczenie k. 84, faktury za sprzedaż mleka k. 85-86, wykaz dostaw mleka, wykaz dostaw mleka k. 88-89, dokumentacja medyczna k. 90-91, ugoda z 23.11.2015 r. k. 93-94, ugoda z 8.12.2015 r. k. 96-97, umowy pożyczek z harmonogramami spłat k. 98-102, 103-107, umowa o kredyt z dnia 23.11.2015 r. k. 108-110, aneksy do umów z dnia 14.01.2016 r. wraz z terminarzami spłaty k. 111-114, 115-118, 119-122, umowa pożyczki z dnia 10.10.2012 r. z harmonogramem spłaty k. 123-128).

W toku procesu pozwany podjął starania o pozyskanie kredytu na spłatę zobowiązań cywilnoprawnych. Stosowane rozmowy rozpoczął z Bankiem Spółdzielczym w S. ( niekwestionowane twierdzenia pozwanego k. 148, wydruki informacyjne o kredycie preferencyjnym k. 149-153, zaświadczenie k. 170).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w zasadniczej części. Oddaleniu podlegało jedynie w zakresie kwoty 1.248 zł – jako, że pozwany udowodnił, że po dacie wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych dokonał wpłat na kwotę 2.000 zł (300 zł + 800 zł + 1.200 zł) oraz roszczenia odsetkowego sprzed daty wystawienia wskazanego wyciągu z ksiąg bankowych. Wobec cofnięcia pozwu do kwoty 752 zł, postępowanie w tym zakresie podlegało umorzeniu.

Tytułem wstępu należy wskazać, że powodowy bank udzielił pozwanemu kredytu na cel konsumpcyjny podlegający reżimowi przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tj. z dnia 23.08.2016 r. Dz.U. z 2016 r. poz. 1528). Wedle art. 78a ustawy prawo bankowe z dnia 29 sierpnia 1997 r. (tj. z dnia 7 listopada 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1988) przepisy ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie. Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 2 za umowę o kredyt konsumencki uważa się umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego.

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu (art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe).

Dokonując analizy przedmiotowej umowy kredytu stwierdzić należy, że została ona zawarta zgodnie z obowiązującymi przepisami. Umowa została zawarta w formie pisemnej w trybie art. 69 ust. 2 ustawy prawo bankowe. Odpowiada także wymogom zawartym w art. 30 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim. Oprócz zasadniczych elementów takich jak oznaczenie stron, rodzaju kredytu; czasu obowiązywania umowy; całkowitej kwoty kredytu; terminu i sposobu wypłaty kredytu umowa określa: stopę oprocentowania kredytu oraz warunki jej zmiany z podaniem stopy referencyjnej(§ 4 i 5 umowy); rzeczywistą roczną stopę oprocentowania oraz całkowitą kwotę do zapłaty przez pozwanego konsumenta ustaloną w dniu zawarcia umowy o kredyt konsumencki wraz z podaniem wszystkich założeń przyjętych do jej obliczenia (§ 6, § 11 umowy); zasady i terminy spłaty kredytu, w szczególności kolejności zaliczania rat kredytu na poczet należności kredytodawcy, w tym informację o prawie, otrzymania harmonogramu spłaty (§13 i następne); informację o innych kosztach, które pozwany zobowiązany jest ponieść (§ 8 – prowizja, § 9 – szacunkowe koszty), roczną stopę oprocentowania zadłużenia przeterminowanego, warunki jej zmiany oraz ewentualne inne opłaty z tytułu zaległości w spłacie kredytu (§ 25 umowy); skutki braku płatności; (§ 24 umowy), termin, sposób i skutki odstąpienia konsumenta od umowy, obowiązek zwrotu udostępnionego przez kredytodawcę kredytu oraz odsetek a także kwotę odsetek należnych w stosunku dziennym (§ 26 umowy); prawo do spłaty kredytu przed terminem (§ 18 umowy); informację o prawie kredytodawcy do zastrzeżenia w umowie prowizji za dokonanie spłaty kredytu przed terminem i zasady ustalenia wysokości tej prowizji (§ 18 ust. 4 umowy – brak prowizji); warunki wypowiedzenia umowy (§ 20 umowy); informację o możliwości korzystania z pozasądowego rozstrzygania sporów oraz zasadach dostępu do tej procedury (§ 33 umowy); wskazanie organu nadzoru właściwego w sprawach ochrony konsumentów (§ 34).

Pozwany Z. W. po wypowiedzeniu pełnomocnictwa przez występującego w sprawie pełnomocnika nie kwestionował jakichkolwiek warunków umowy kredytu. Nie zgłosił żadnych zastrzeżeń do żądania pozwu, w tym co do zasady jak i wysokości. Nie podważał wysokości niespłaconego przez siebie kapitału, odsetek, opłat i prowizji ani sposobu ich wyliczenia. Nie podważał też zasadności wystosowanych do niego wezwań ani wypowiedzenia umowy jak też skuteczności tego ostatniego. Godził się z faktem postawienia niespłaconego długu w stan natychmiastowej wymagalności i przyznawał, że – tak jak stwierdzono w pozwie – zaprzestał regulować swe zobowiązanie wobec banku .

Niezależnie od powyższego, Sąd nie miał zastrzeżeń co do trybu postawienia całego zobowiązania w stan natychmiastowej wymagalności. Wobec niekwestionowanego faktu zadłużenia i zaprzestania jego spłaty, ten ostatni należało uznać za „przypadek niedotrzymania warunków umowy” (§ 20 pkt 3 lit a umowy k. 30) uzasadniający wypowiedzenie umowy za 30-dniowym terminem. Z prawa wypowiedzenia umowy w trybie § 20 ust. 2 umowy powód skorzystał po ziszczeniu się przesłanki braku zapłaty rat za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim pisemnym wezwaniu pozwanego do zapłaty zaległych rat.

Resumując stwierdzić należy, że powód udowodnił roszczenie. Pozwany – przedkładając potwierdzenia wpłat na poczet spłaty rzeczonego kredytu, zwalczył żądanie pozwu jedynie do wysokości 2.000 zł. Przyjąć bowiem należało, że do daty wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych, wszelkie wpływy tytułem spłaty rat były zarachowywane i rozliczne zgodnie z umową. Ponieważ powód cofnął powództwo jedynie co do kwoty 752 zł, odnotowaną różnicę tj. kwotę 1.248 zł (2.000 – 752 zł) należało odjąć od sumy dochodzonego pozwem kapitału (81.233,86 zł – 752 zł) – 1.248 zł = 79.233,86 zł i w tym zakresie oddalić powództwo. Zaliczenie wykazanych wpłat na kapitał (należność główną) zostało dokonane w sposób wskazany przez powoda przy zaliczeniu kwoty 752 zł – który to faktycznie z korzyścią dla pozwanego odstąpił od zasady zaliczania środków pieniężnych zgodnie z § 23 ust. 2 ( v. odpowiedz na sprzeciw k. 59).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ogólnym rozrachunku zasądzeniu podlegała kwota 84.851,02 zł [86.851,02 – ( 752 zł + 1.248 zł]) z odsetkami umownymi od dnia 1 marca 2016 r. tj. od dnia następnego po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych.

Zważyć należy, że przedmiotowa umowa kredytu przewiduje, że w przypadku zadłużenia przeterminowanego, jakim niewątpliwie było zadłużenie dochodzone pozwem, bank może pobierać podwyższone odsetki w wysokości 1,5-krotnosci rocznej stopy oprocentowania kredytu, określonej w § 5 ust. 1 umowy, nie wyższej niż czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego NBP. Ponieważ wedle wskazanego § 5 ust. 1 umowy roczna stopa oprocentowania kredytu wynosi 14 %, - w związku z brzmieniem art. 359 § 2 ¹ k.c., wskazującego maksymalną wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej, podwyższone odsetki należało zasądzić w wysokości przewidzianej w umowie na taki wypadek – tj. czterokrotności stopy lombardowej NBP (odsetki umowne). Wskazać przy tym należy, że każdorazowo wysokość odsetek nie będzie mogła przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych, które to z dniem 1 stycznia 2016 r. w stosunku rocznym wynoszą 5% - czyli maksymalnie 10% (Obwieszczenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości odsetek ustawowych z dnia 7 stycznia 2016 r. M.P. z 2016 r. poz. 46). Tak zresztą stanowi wyciąg z ksiąg bankowych powoda, który to wprost wskazuje, że dalsze należne odsetki od dnia 1 marca 2016 r. do dnia zapłaty przez dłużnika, od należności z tytułu wymagalnego kapitału naliczane są według stopy procentowej w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych zgodnie z art. 359 § 2 ¹k.c., która a dzień wystawienia Wyciągu z Ksiąg Banku wynosi 10,% w stosunku rocznym (k. 40). Odsetki oprocentowane na poziomie 10% były naliczane już od 3 marca 2015 r. tj. przed zmianą przepisów w zakresie wysokości odsetek ustawowych.

Umorzenie postępowania co do kwoty 752 zł nastąpiło na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. Zgodnie z nim Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. W piśmie procesowym z dnia 3 listopada 2016 r. powód złożył oświadczenie o cofnięciu pozwu do wskazanej kwoty wraz ze zrzeczeniem się roszczenia (k. 58-59). Powyższe oznacza, stosowanie do brzmienia art. 203 § 1 k.p.c., że pozwolenie pozwanego na cofnięcie pozwu nie było konieczne i należy uznać je za skuteczne.

Żądanie pozwanego rozłożenia zasądzonej na rzecz powoda kwoty swą podstawę prawną znajduje w brzmieniu przepisu art. 320 k.p.c. Zgodnie z nim, w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Uwzględnienie tego wniosku zależy od uznania, czy sytuacja, na którą powołuje się wnoszący o rozłożenie na raty, jest rzeczywiście szczególna. Nie bez znaczenia jest też interes prawny drugiej strony, której to udzielona została właśnie ochrona prawna a także obowiązek czuwania nad tym, aby przez uwzględnienie wniosku nie doszło do zniweczenia lub nadmiernego ograniczenia skutków tej ochrony. Biorąc pod uwagę okoliczności podnoszone przez pozwanego, stwierdzić należało, że stanowią one o szczególnie uzasadnionym wypadku, uprawniającym do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty. Zważyć należało, że pozwany wraz z żoną prowadzą prężnie rozwijające się gospodarstwo rolne. Stale je w nie inwestują, czynią ogromne nakłady w jego infrastrukturę. Pozwany wraz z żoną z tego powodu obciążeni są wieloma długami, których to wysokość aktualnie przekracza uzyskiwany ze sprzedaży mleka dochód. Z. W. nie ignoruje jednak swych zobowiązań. Podejmuje kroki w celu skonsolidowania swych zadłużeń. Wobec przedłożonych dokumentów zaświadczających o powyższym, rozmów prowadzanych w resorcie rolnictwa, którym nie sposób odmówić wiary, ujawniona w ten sposób determinacja każe wręcz oczekiwać, że pozwany będzie realizować ustalony system ratalny. Biorąc pod uwagę, że umowa kredytu zakończyłaby się w październiku 2022 r., zasądzoną kwotę, w ocenie Sądu, należało podzielić na 56 rat, przy czym 55 w równej wysokości 1.500 zł, zaś ostatnią 56 ratę w wysokości 2.351,02 zł. Pierwsza rata płatna będzie z końcem miesiąca, w którym nastąpi uprawomocnienie wyroku, kolejne do ostatniego dnia każdego miesiąca. Raty będą płatne z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z nich. Tak ustalona wysokość rat w niewielkim jedynie zakresie jest wyższa od rat ustalonych umową kredytu. Zrekompensuje powodowemu bankowi okres, w którym pozwany nie wywiązywał się z warunków umowy. Z drugiej strony zapobiegnie skierowaniu sprawy do egzekucji i nie spowoduje, że pozwany straci płynność i nie będzie mógł wywiązać się z innych przyjętych na siebie zobowiązań.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c. – zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Ponieważ to pozwany proces niniejszy przegrał, to on winien ponieść powstałe w nim koszty. Składają się na nie kwota 250 zł – uiszczona w elektronicznym postępowaniu upominawczym przez powoda oraz 7.200 zł wynagrodzenie radcy prawnego wedle § 2 pkt 6 obowiązującej w dacie wniesienia pozwu taksy radcowskiej - rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. Szczególne względy, o którym mowa była wyżej zadecydowały o nieobciążaniu pozwanego pozostałą częścią opłaty od pozwu (750 zł), która – zgodnie z 13 ust. 1a wynosi 1.000 zł. Wynagrodzenie pełnomocnika powoda, na skutek skutecznego wniesienia sprzeciwu zostało natomiast zasądzone, na zasadach ogólnych (§ 3 zd. 2 ww. rozporządzenia).