Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanej L. C. kwoty 478,60 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów sądowych (30 zł), kosztów zastępstwa procesowego (60 zł).

W uzasadnieniu swojego roszczenia powód wskazał, że na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 23 grudnia 2013 r. przejął od firmy (...) Sp. z o.o. w W. prawo do wierzytelności wobec pozwanej z tytułu nieuregulowanych należności wynikających z zawartej umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Sąd Rejonowy (...) w L. (...)Wydział (...) 4 kwietnia 2014 r. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i sprawę przekazał do rozpoznania sądowi właściwości ogólnej pozwanej.

Pozwana L. C. nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27 maja 2013 r. (...) Sp. z o.o. w (...) S.A. z siedzibą w W. zawarła z (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. umowę ramową przelewu wierzytelności. Zgodnie z treścią § 1 umowy, jej przedmiotem było ustalenie zasad, w oparciu o które nastąpi przeniesienie wierzytelności w rozumieniu art. 509 i n. kodeksu cywilnego przez cedenta na rzecz cesjonariusza. Cedent oświadczył, że przysługują mu istniejące i wymagalne wierzytelności pieniężne względem klientów cedenta, wynikające z niezapłaconych należności głównych oraz odsetek z tytułu świadczenia przez cedenta usług telekomunikacyjnych lub innych usług świadczonych klientom przez cedenta. Stosownie do § 2 pkt 10 umowy, po zapłacie ceny cedent zobowiązał się do przekazania przygotowanego na płycie CD pliku z wykazem wierzytelności. Następnie 23 grudnia 2013 r. podpisane zostało porozumienie nr 4/ (...) o przelewie wierzytelności dla wykazu wierzytelności nr (...) pomiędzy (...) Sp. z o.o. w W. a (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.. Wedle pkt 2 porozumienia cedent przelał na cesjonariusza wierzytelności określone w wykazie nr (...), a cesjonariusz te wierzytelności przyjął.

(dowód: umowa ramowa przelewu wierzytelności k. 21-24v.; porozumienie k. 25)

Powód sporządził zawiadomienie pozwanej o przelewie wierzytelność z tytułu nieuregulowanych należności dotyczących umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, które na dzień 19 lutego 2014 wynosiły 477,22 zł.

(dowód: zawiadomienie, k. 27-27v.)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie było zasadne i podlegało oddaleniu.

Ponieważ pozwana nie złożyła odpowiedzi na pozew i nie stawiła się na wyznaczone posiedzenie Sąd, stosownie do treści art. 339 § 1 kpc, zobligowany był do wydania w przedmiotowej sprawie wyroku zaocznego.

W przypadku nie podjęcia obrony przez pozwanego stosownie do art. 339 § 2 kpc, w którym określono podstawę faktyczną wyroku zaocznego, sąd - jeżeli nie ma uzasadnionych wątpliwości - zobligowany jest do uznania podanej przez powoda podstawy faktycznej (tj. twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych) za zgodną z prawdą bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo (por. m.in. wyrok SN z dnia 7 czerwca 1972 r., III CRN 30/72, LEX nr 7094).

W ocenie Sądu powód nie wykazał, jakoby przysługiwała mu wierzytelność dochodzona pozwem. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem art. 6 kc jest przepis art. 232 kpc, zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne . W myśl przytoczonych przepisów, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Reguła ta nabiera szczególnego znaczenia w sytuacji, gdy strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, co miało miejsce w niniejszej sprawie. Jeśli powód twierdził, że nabył konkretną wierzytelność winien to skutecznie wykazać. Powód wywodził swe roszczenie z zawartej z (...) Sp. z o.o. w W. umowy cesji wierzytelności, na podstawie której nabył wierzytelność przysługującą zbywcy wobec pozwanej. Warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi (art. 509 kc, por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., sygn. akt V CSK 187/06, M. Prawn. 2006/16/849). Pozew natomiast nie zawierał ani nie wskazywał żadnego dowodu na istnienie zobowiązań pozwanej wobec (...) Sp. z o.o. w W.. Powód powołał się na umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartą pomiędzy zbywcą a pozwaną oraz dokumenty w postaci faktur, not karnych i odsetkowych, ale ich nie przedłożył – ograniczając swoje twierdzenia faktyczne do stwierdzenia samego faktu cesji wierzytelności. Nadto przedłożona Sądowi umowa nie zawiera wykazu zbytych wierzytelności, które potwierdzałby legitymację czynną strony powodowej. W ocenie Sądu sam wyciąg z wykazu wierzytelności (k. 12) wystawiony przez stronę powodową nie może stanowić wystarczającego dowodu w niniejszej sprawie uzasadniającego uwzględnienie żądań pozwu.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  za 14 dni lub z apelacją,

Pisz, 18.08.2014 r.