Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko I. K.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 69/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. w pozwie wniesionym dnia 18 stycznia 2017 r. wniósł o zasądzenie od pozwanej I. K. kwoty 210,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu podał, że pozwana zawarła umowę kredytu z dnia 09 stycznia 2013 r. o identyfikatorze klienta (...), na podstawie której otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną, podlegającą zwrotowi zgodnie z umową. Pozwana nie wywiązała się z umowy i niespłacona kwota wraz z odsetkami opóźnienia stała się wymagalna. Na podstawie umowy cesji z dnia 31 marca 2016 r. powód nabył prawo do powyższej wierzytelności określonej w wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr (...) z dnia 11 stycznia 2017r.

Pozwana I. K. zawiadomiona o terminie rozprawy nie stawiła się na termin rozprawy, nie usprawiedliwiła swojej nieobecności, nie złożyła odpowiedzi na pozew i nie zajęła żadnego stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 31 marca 2016 r. zawarto umowę przelewu wierzytelności pomiędzy (...) a (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą we W. reprezentowanym przez (...) S.A. z siedzibą we W..

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 31 marca 2016r., k.-9-12)

Powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu i ewidencji analitycznej z dnia 11 stycznia 2017r. nr (...).

(dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych,k.-8)

Sąd rozważył, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że nieusprawiedliwione niestawiennictwo pozwanego na rozprawę (jak to miało miejsce w tej sprawie) prowadzi – co do zasady – do wydania wyroku zaocznego, przy przyjęciu za prawdziwe nie budzących uzasadnionych wątpliwości twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych – art. 339 § 2 k.c. Nie zwalnia to jednak Sądu z konieczności zbadania zgodności roszczenia powoda z prawem materialnym (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 1999 r. sygn. akt: I CKU 176/97 , LEX nr 37430).

Powództwo nie mogło zostać uwzględnienie wobec nie wykazania przez powoda istnienia zobowiązania pozwanej, którego źródłem miała być umowa kredytu o identyfikatorze klienta (...) zawarta przez pozwaną z (...).

Brak umowy wyklucza jakąkolwiek możliwość weryfikacji twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych dotyczących zaciągnięcia przez pozwaną zobowiązania i wysokości długu (w szczególności nie wiadomo na jaki okres została zawarta umowa, jaki jest tryb i warunki dokonywania zmian umowy oraz warunki jej rozwiązania, wszelkie opłaty w momencie rozwiązania umowy i zgodność z obowiązującymi normami o charakterze bezwzględnie obowiązującym). W tych warunkach twierdzenia powoda budzą uzasadnione wątpliwości.

Sprawa została rozpoznana w postepowaniu uproszczonym i Sąd dokonał ustaleń faktycznych na podstawie dowodów zgłoszonych przez powoda.

Powód przedłożył umowę przelewu wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji zawartą w dniu 31 marca 2016r., wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji oraz wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego. Z uzasadnienia pozwu i zawartych w pozwie wniosków dowodowych wynika, iż potwierdzeniem zobowiązania pozwanej ( w tym zarówno co do jego powstania, istnienia i wysokości - w tym wysokości wierzytelności głównej i odsetek) jest sporządzony przez powoda wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego. Powód nie przedłożył natomiast umowy, na podstawie której powstać miało zobowiązanie. Powołał się jedynie na umowę cesji wierzytelności.

Umowa cesji wierzytelności zawarta pomiędzy powodem a cedentem nie kreuje zobowiązania pozwanego i nie może zastąpić dowodowo umowy będącej źródłem zobowiązania. Z kolei wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nie ma waloru dokumentu urzędowego, co potwierdził Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 lipca 2011 r. w sprawie o sygn. P 1/10. Konsekwencją wydanego wyroku była zmiana art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych polegająca na dodaniu do dotychczasowej treści ustępu 2., który stanowi, iż „moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym” (ustawa z dnia 19 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych). Podkreślenia zatem wymaga, że wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego stanowi jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi wyłącznie dowód tego, iż osoba która go podpisała złożyła zawarte w dokumencie oświadczenie (vide: wyrok SA w Białymstoku z dnia 25 lutego 2015r., sygn. akt I ACa 824/14, Legalis 1213577). Zgodzić się należy z poglądem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku w wyroku z dnia 28 grudnia 2016r., sygn. akt I ACa590/16, że dane ujmowane w księgach rachunkowych funduszu i w wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód jedynie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia. Dokumenty te potwierdzają więc sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności, ale nie mogą stanowić dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności, a tym bardziej istnienia i wysokości nabytej wierzytelności.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, a według art. 232 k.p.c. strona w postępowaniu sądowym zobowiązana jest wskazywać fakty oraz dowody na potwierdzenie własnych twierdzeń. Wobec powyższego strona powodowa nie udowodniła faktu nabycia wierzytelności w drodze przelewu wierzytelności określonej pozwem i zgodnie z art. 6 k.c. powództwo należało oddalić.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., dnia 29 maja 2017 r.