Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, I Wydział Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Bieńkowska-Kolarz

Protokolant: Jakub Korzeniewski

po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2017 r., w O., na rozprawie,

sprawy z powództwa H. I. (...) z siedzibą w K.

przeciwko M. B.

o zapłatę

I  oddala powództwo;

II  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Joanna Bieńkowska-Kolarz

Sygn. akt I C 1089/17

UZASADNIENIE

Powód H. I. (...) w K. wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 21.552,28 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia następnego po dniu wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu swojego roszczenia powód wskazał, że pozwana zawarła z (...) Bank S.A. w G. (który następnie przeniósł swój majątek na (...) S.A. w W.) umowę bankową w dniu 18 czerwca 2010r. Powód na podstawie umowy cesji z dnia 15 marca 2016 r. przejął od wierzyciela pierwotnego wierzytelność wobec pozwanej.

Pozwana M. B. reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika podnosząc brak legitymacji procesowej czynnej po stronie powodowej wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 czerwca 2010r. pomiędzy pozwaną a (...) Bank S.A. w G. została zawarta umowa kredytu gotówkowego.

W 2009r. nastąpiło połączenie (...) Bank S.A. w G. oraz banku (...) S.A. w W. poprzez przejęcie banku (...).

W dniu 13 grudnia 2010r. wierzytelność z tytułu umowy kredytowej został postawiona w stan wymagalności.

W dniu 16 lutego 2017r. wygenerowano zawiadomienie o przelewie wierzytelności kierowane do pozwanej.

(bezsporne; wydruk KRS – k. 15-19, umowa – k. 6-8, zawiadomienie o przelewie – k. 4, pismo pełnomocnika powoda – k. 28)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W ocenie sądu okoliczności przytoczone w pozwie budziły wątpliwości sądu, zaś dowody zaoferowane przez powoda nie pozwoliły na podzielenie jego twierdzeń.

Powód nie udowodnił, że przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie względem strony pozwanej. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem art. 6 kc jest przepis art. 232 kpc, zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne . W myśl przytoczonych przepisów, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie.

Powód wywodzi swe roszczenie z umowy cesji wierzytelności, na podstawie której miał nabyć wierzytelność przeciwko stronie pozwanej. Do pozwu jednak takowej nie dołączył. Wprawdzie już w pozwie wykazał przejście uprawnień z pierwotnego wierzyciela pozwanej (G. M. Bank na (...) S.A. w W.), niemniej jednak nie złożył żadnego dokumentu celem wykazania, że przysługuje mu legitymacja procesowa czynna. Zarządzeniem z dnia 25 maja 2017r. zawodowy pełnomocnik powoda został wezwany do złożenia wyjaśnień co do wyliczenia odsetek (k. 24). Pełnomocnik powoda otrzymał wezwanie w dniu 12 czerwca 2017r. (k. 27). Pismo zawierające wyjaśnienia złożył w dniu 16 czerwca 2017r., jednakże w dalszym ciągu nie przedłożył umowy cesji wierzytelności.

Powód wywodził swe roszczenie z umowy cesji wierzytelności, na podstawie której miał ostatecznie nabyć wierzytelność przeciwko pozwanej.

W myśl przepisu art. 509 § 1 i 2 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Przedmiotem przelewu jest wierzytelność, tj. prawo podmiotowe wierzyciela do żądania od dłużnika świadczenia. Wierzytelność, która ma stanowić przedmiot rozporządzenia powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dotyczy to przede wszystkim wyraźnego określenia stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, a zatem oznaczania stron tego stosunku, świadczenia oraz przedmiotu świadczenia. Strony stosunku, świadczenie oraz przedmiot świadczenia muszą być oznaczone bądź przynajmniej możliwe do oznaczenia (oznaczalne) w momencie zawierania umowy przenoszącej wierzytelność (por. Kodeks cywilny. Komentarz pod red. A. Kidyby, Tom III, Zobowiązania – część ogólna, Lex 2010 r.).

Powód nie wykazał jednak, że umowa cesji z dnia 15 marca 2016 r. została rzeczywiście zawarta i aby jej przedmiotem była wierzytelność w stosunku do pozwanej. W konsekwencji nie można domniemywać istnienia prawa żądania zapłaty.

Dodatkowo wskazać należy na fakt, ze powód jest profesjonalnym przedsiębiorcą trudniącym się obrotem wierzytelnościami a tym samym miał możliwość zgromadzenia odpowiedniego materiału dowodowego i złożenia wszelkich wniosków dowodowych już w pozwie. Powód jako profesjonalista nie powinien zakładać, że pozwany nie stawi się na rozprawę i nie wda się w spór, zaś sąd opierając się jedynie na twierdzeniach pozwu wyda wyrok zaoczny w całości uwzględniający powództwo. Lektura treści pozwu i załączonych do niego dokumentów pozwala stwierdzić, że powód już w pozwie złożył stosowne wnioski dowodowe i załączył dokumenty mające być przedmiotem postępowania dowodowego.

Z uwagi na powyższe okoliczności sąd oddalił powództwo.

SSR Joanna Bieńkowska-Kolarz