Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2014r.

Sąd Rejonowy w Bartoszycach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Monika Ziętarska - Kalita

Protokolant prac. sąd. Magdalena Reut

Asesor Prok. Rej. Anna Andruszkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2014r. sprawy

T. G. (1), syna B. i W., z domu K., urodzonego (...) w L.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 11 października 2013r., na ulicy (...), w B., w województwie (...), będąc wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 7 października 2010r., sygn. akt II K 406/10, znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,37 miligrama alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym w ten sposób, iż kierował samochodem osobowym marki O. (...), o nr rej. (...),

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.

orzeka

I oskarżonego T. G. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że oskarżony kierował samochodem po drodze publicznej i za to z mocy art. 178a § 4 k.k., skazuje go na karę 5 (pięć) miesięcy pozbawienia wolności;

II na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwa) lata;

III na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego w punkcie II zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 11 października 2013r.;

IV na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzeka od oskarżonego świadczenie pieniężne na konto Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 100 (sto) złotych;

V na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r., Nr 49, poz. 223 ze zm.), zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 120 (sto dwadzieścia) złotych.

SSR Monika Ziętarska - Kalita

Zarządzenie:

1. odnotować;

2. za 7 dni lub z wnioskiem o uzasadnienie.

B., 10 lutego 2014r.

Sygn. akt II K 640/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 października 2013r. oskarżony T. G. (1) spożywał alkohol w postaci piwa. W późnych godzinach wieczornych udał się do sklepu spożywczego położonego przy ulicy (...) w B.. Po zrobieniu zakupów wsiadł do samochodu marki O. (...), nr rej. (...) i pojechał w kierunku swojego domu. Oskarżony zapomniał włączyć świateł w samochodzie, co stało się przyczyną zatrzymania go do kontroli drogowej przez patrol policji. Podczas kontroli T. G. (1) został poddany badaniu na zawartość alkoholu w organizmie. Przeprowadzone badania wykazały, że w dniu 11 października 2013r. o godzinie 22.32 w jednym decymetrze sześciennym wydychanego powietrza oskarżonego znajduje się 0,37, o godzinie 22.34 - 0,35 miligrama alkoholu.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 7 października 2010r., sygn. akt II K 406/10, T. G. (1) został skazany na karę 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 20 zł, za popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k. Jednocześnie orzeczono wobec niego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 15 października 2010r.

(dowód: wyjaśnienia T. G. – k. 22-22v, 39-40; protokół badania alkometrycznego z 11.X. 2013r. – k. 3-3v; odpis wyroku SR w Bartoszycach z 7.X.2010r. – k. 29-29v)

Oskarżony T. G. (1) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 11 października 2013r., około godziny 16.00, wypił jedno piwo. Później pojechał samochodem do sklepu spożywczego przy ulicy (...) w B.. Po zrobieniu zakupów wsiadł do samochodu i pojechał w kierunku domu, jednak zapomniał włączyć świateł. Po przejechaniu kawałka drogi włączył światła, przejechał przez skrzyżowanie przy restauracji (...) i zobaczył, że jedzie za nim policja z włączoną sygnalizacją świetlną. Zjechał na pobocze, a policjanci przeprowadzili jego kontrolę i wypisali mandat za brak włączonych świateł. Następnie policjant sprawdził jego trzeźwość i urządzenie pomiarowe wykazało, że wcześniej spożywał alkohol. Kolejne badanie przeprowadzono w komendzie. Oświadczył, że bardzo żałuje, że tak się stało i zadeklarował chęć dobrowolnego poddania się karze.

Przesłuchiwany na rozprawie w dniu 10 lutego 2014r. ponownie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, podtrzymał dotychczasowe wyjaśnienia i podał, że żałuje swojego czynu oraz zadeklarował, że nigdy więcej nie dopuści się takiego występku. Prosił, by mieć na uwadze jego wiek oraz to, że musi opiekować się swoim ojcem i teściami. Wskazał także na treść swojego wniosku złożonego w toku postępowania przygotowawczego i podtrzymał gotowość dobrowolnego poddania się karze pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz orzeczeniu środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres nie przekraczający jednego roku.

(wyjaśnienia T. G. – k. 22-22v, 39-40)

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego, przyznającego się do popełnienia zarzuconego mu czynu, Sąd dał wiarę. Jego wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym zebranym w niniejszej sprawie, to jest w wynikach badania alkometrycznego oraz w odpisie wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 7 października 2010r.

Stan nietrzeźwości w kontekście badania alkomatem uznać należy za udowodniony. Analiza protokołu użycia alkomatu prowadzi do wniosku, że czynność ta została przeprowadzona w sposób prawidłowy, sprawnym technicznie urządzeniem i z tych względów Sąd uznał powyższy dowód za w pełni wiarygodny.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na niewątpliwe uznanie, że T. G. (1) prowadził pojazd mechaniczny po drodze publicznej - w związku z czym Sąd uzupełnił opis czynu przypisanego oskarżonemu, znajdując się w stanie nietrzeźwości opisanym w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. Nie ma wątpliwości również co do tego, że oskarżony był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 178a § 4 k.k. Jego wina nie budzi wątpliwości.

Wymierzona kara jest adekwatna w stosunku do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. W ocenie Sądu spełni ona swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.

Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze była uprzednia karalność oskarżonego (k. 15).

Okolicznością łagodzącą było to, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, złożył szczere wyjaśnienia i wyraził żal z powodu popełnionego przestępstwa. Nie bez znaczenia był także stopień upojenia oskarżonego, nieznacznie przekraczający próg ustawowego zakazu.

W ocenie Sądu prawidłowa resocjalizacja oskarżonego winna odbywać się w warunkach izolacyjnych, dlatego też wymierzył oskarżonemu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd nie doszukał się okoliczności przemawiających za warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu fakt posiadania rodziny, której członkowie wymagają opieki, nie stanowi szczególnego uzasadnienia dla zawieszenia wykonania kary, tym bardziej, że - co wynika z wyjaśnień oskarżonego - nie jest jedyną osobą, która może pomagać jego ojcu i teściom. Nadto T. G. (1) jest osobą zdrową, a zatem nie ma przeciwwskazań medycznych do odbycia przez niego kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł obligatoryjny - przy skazaniu za czyn z art. 178a § 4 k.k. - środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów w ruchu. Zakaz prowadzenia pojazdów należy do grupy środków o charakterze prewencyjnym i ochronnym, mających na celu zapobieżenie popełnienia przez sprawcę podobnego czynu w przyszłości. Przy uwzględnieniu stopnia nietrzeźwości sprawcy oraz tego, że po raz kolejny naruszył on normę art. 178a k.k. trzeba stwierdzić, że nie zasługuje on na dalsze uczestniczenie w ruchu jako kierowca wszelkich pojazdów. W kontekście powyższego uznać należy, że zakaz prowadzenia pojazdów orzeczony na okres 2 lat spełni swe cele prewencyjne.

Na podstawie art. 63 § 2 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 11 października 2013r.

Na podstawie art. 49 § 2 k.k. Sąd orzekł świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r., Nr 49, poz. 223 ze zm.).

SSR Monika Ziętarska - Kalita

Zarządzenie:

1. odnotować;

2. odpis doręczyć:

- obrońcy oskarżonego - adw. W. P.;

3. za 14 dni lub z apelacją.

B., 12 lutego 2014r.