Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 maja 2013 r. pełnomocnik J. R. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. V. (...) na rzecz powoda kwoty 11.400 zł. tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 09 maja 2012 r. do dnia zapłaty. Ponadto, pełnomocnik domagał się ustalenia odpowiedzialności pozwanego względem powoda za mogące wystąpić na przyszłość skutki wypadku z dnia 11 czerwca 2011 r. oraz zasądzenia na rzecz powoda od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pisma wszczynającego postępowanie pełnomocnik J. R. podał, że w dniu 11 czerwca 2011 r. w miejscowości B. doszło do wypadku drogowego podczas którego kierujący samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) R. Z. znajdując się pod wpływem alkoholu złamał zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, zajechał drogę kierującemu samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) J. R. i doprowadził do czołowego zderzenia.

W wyniku doznanych obrażeń ciała z miejsca wypadku powód został przewieziony na (...) ZOZ w A.. Po przeprowadzeniu niezbędnych badań u powoda stwierdzono stłuczenie klatki piersiowej i wypisano go do domu. Następnie, w dniu 20 czerwca 2011 r. J. R. udał się do neurologa, który zdiagnozował u powoda utrzymujący się ból mostka i zaburzenia snu. U neurologa powód leczył się do dnia 20 sierpnia 2011 r. W związku z utrzymującym się bólem lewej dłoni powód zgłosił się do (...) ZOZ w S., gdzie stwierdzono u niego uraz dłoni, bolesność uciskową stawu MCP-V i założono szynę gipsową. Szyna gipsowa została zdjęta powodowi w dniu 08 lipca 2011 r. Podczas wizyty kontrolnej w dniu 26 lipca 2011 r. u powoda stwierdzono bolesność prostownika palca V ręki lewej i podejrzenie obecności ciała obcego w ręce (szkła). W wyniku przeprowadzonego w dniu 28 lipca 2011 r. zabiegu nacięcia miejsca urazu nie odnaleziono ciała obcego. Na utrzymujący się obrzęk ręki zalecono stosowanie okładów i okresowe kontrole. Ze względu na silny ból prawego barku w dniu 12 sierpnia 2011 r. powód otrzymał skierowanie na zabiegi rehabilitacyjne. W dniu 13 listopada 2012 r. powód J. R. otrzymał skierowanie do szpitala celem usunięcia ciała obcego z ręki lewej, którego obecność ujawniła się po roku od dnia wypadku. Jak podawał dalej pełnomocnik, z uwagi na zły stan psychiczny po wypadku, stwierdzone zaburzenia adaptacyjne, zaburzenia lękowe, bezsenność, ból głowy i silne lęki przed prowadzeniem samochodu powód od dnia 21 listopada 2011 r. leczył się w Poradni(...). Powód stosował terapię i leczenie farmakologiczne do dnia 21 listopada 2012 r. Zastosowane leczenie powoda wiązało się z całkowitą zmianą jego dotychczasowego trybu życia. W wyniku wypadku powód zmuszony był przerwać kurs spawacza z ukończeniem którego wiązał ogromne nadzieje na lepszą pracę, której nie mógł podjąć, ponieważ przebywał cały czas na zwolnieniu. Po wypadku powód stał się nerwowy, miał problemy z zasypianiem, trudności z koncentracją, odczuwał silne dolegliwości bólowe prawego barku, uskarżał się na ograniczenia ruchomości lewej ręki.

Zdaniem strony powodowej wypłacona do tej pory kwota zadośćuczynienia w wysokości 3.600 zł. jest zaniżona i nieadekwatna do skutków wypadku jakie odniósł J. R.. Ponadto, w strony powodowej J. R. doznał 7% uszczerbku na zdrowiu.

W odpowiedzi na pozew z dnia 10 czerwca 2013 r. pełnomocnik pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych (k. 65-67).

W uzasadnieniu pisma pełnomocnik (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. V. (...) podał, że po otrzymaniu zgłoszenia szkody pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne, uznał co do zasady swoją odpowiedzialność i dokonał szczegółowych ustaleń w zakresie stanu zdrowia powoda za skutki zdarzenia z dnia 11 września 2011 r. W efekcie czego wypłacił powodowi kwotę 3.600 zł. tytułem zadośćuczynienia.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 11 czerwca 2011 r. około godz. 8:50 w miejscowości B. miał miejsce wypadek drogowy. Kierujący samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) R. Z. znajdując się w stanie po użyciu alkoholu nie dostosował prędkości od panujących warunków drogowych na łuku drogi w lewo zjechał na przeciwległy pas ruchu i doprowadził do zderzenia czołowego z kierującym samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) J. R., czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Za opisany czyn Sąd Rejonowy w A. II Wydział Karny wyrokiem z dnia
21 lipca 2011 r. skazał R. Z. na karę grzywny w wysokości 800 zł. oraz orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B na okres 6 miesięcy (dowód: wyrok Sądu Rejonowego w A. z dnia
21 lipca 2011 r., k. 33 akt sprawy II W (...)Sądu Rejonowego wA.).

W dniu zdarzenia (a więc w dacie 11 czerwca 2011 r.) posiadacz samochodu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) - R. Z. – korzystał z ochrony ubezpieczeniowej od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów (okoliczność bezsporna).

W wyniku wypadku J. R. doznał stłuczenia klatki piersiowej i wielomiejscowego potłuczenia oraz urazu głowy bez trwałych następstw neurologicznych.
Z miejsca wypadku J. R. został przewieziony do szpitala w A., gdzie po przeprowadzeniu badań klinicznych wykluczono obecność zmian pourazowych w obrębie układu kostnego. Po opatrzeniu chirurgicznym rany ręki powód został zwolniony ze szpitala i odwieziony do domu. W dniu 20 czerwca 2011 r. powód zgłosił się do Poradni Neurologicznej, gdzie zdiagnozowano u niego utrzymujący się ból mostka i zaburzenia snu. Ze względu na ból lewej dłoni powód w dniu 21 czerwca 2011 r. zgłosił się do (...) ZOZ w S.. Po przeprowadzonych badaniach stwierdzono uraz dłoni, bolesność uciskową stawu MCP-V i założono szynę gipsową, którą J. R. nosił do dnia 08 lipca 2011 r. Na wizycie kontrolnej w dniu 26 lipca 2011 r. lekarz ortopeda - traumatolog powziął podejrzenie obecności ciała obcego w ręce powoda i skierował J. R. na Oddział Urazowo-Ortopedyczny. Przeprowadzony w dniu 28 lipca 2011 r. zabieg nacięcia miejsca urazu okazał się nieskuteczny. Podczas drugiej próby w dniu 28 listopada 2012 r. usunięto z ręki powoda
6 mm fragment szkła.

Od dnia 24 listopada 2011 r. J. R. leczył się w Poradni (...) w S.. Podstawą skierowania do specjalisty były utrzymujące się zaburzenia lękowe, wracanie myślami do wypadku, bezsenność, lęk przed jazdą samochodem, ogólny niepokój i zawroty głowy. Leczenie psychiatryczne powoda trwało do dnia 21 listopada 2012 r.

W okresie od dnia 01 lipca 2011 r. do dnia 19 sierpnia 2011 r. J. R. będąc zarejestrowany jako bezrobotny przebywał na zwolnieniu lekarskim (dowód: zaświadczenia lekarskie (...), k. 9-12).

Bezpośrednio po wypadku J. R. odczuwał ból „całego ciała”, w szczególności całych pleców i lewego barku oraz ból głowy. Przez pierwsze trzy tygodnie po wypadku powód był ograniczony ruchowo, po domu przemieszczał się na kolanach. Potrzebował pomocy innych osób przy wykonywaniu czynności dnia codziennego: podczas ubierania się, mycia, wstawania z łóżka, przygotowywania posiłków. W chwili obecnej powód odczuwa okresowe drętwienie zewnętrznej krawędzi ręki lewej oraz problemy natury emocjonalnej i kłopoty ze snem.

Przed wypadkiem J. R. był w pełni zdrowym i sprawnym człowiekiem.

Dnia 29 sierpnia 2011 r. pełnomocnik powoda dokonał zgłoszenia szkody i wystąpił do (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. V. (...) i wystąpił z roszczeniem o wypłatę zadośćuczynienia w wysokości 36.000 zł. za krzywdę jakiej doznał w wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 11 czerwca 2011 r. o odszkodowanie w wysokości 1228,50 zł. tytułem zwrotu kosztów opieki.

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwane towarzystwo ubezpieczeń decyzją z dnia 23 września 2011 r. postanowiło o przyznaniu J. R. kwoty 3.600 zł. tytułem zadośćuczynienia. Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy pozwany ubezpieczyciel decyzją z dnia 22 listopada 2011 r. stwierdził brak podstaw do przyznania poszkodowanemu J. R. zadośćuczynienia w wyżej aniżeli poprzednio ustalona kwocie. Ponadto pozwany wskazał, że odniesione przez powoda urazy skutkowały 3% uszczerbkiem na zdrowiu.

W ramach indywidualnego ubezpieczenia typ P powód otrzymał z (...) świadczenie w łącznej wysokości 3232 zł.(dowód: decyzje z dnia 17 grudnia 2012 r. i z dnia 01 marca 2012 r., k. 92-93).

Zaprezentowany stan faktyczny został ustalony na podstawie: akt szkody nr (...), akt sprawy II W (...)Sądu Rejonowego wA., a w szczególności wyroku z dnia 21 lipca 2011 r. (k. 33), dokumentacji medycznej powoda (k. 13-20, 32-48, 147, 151, 153, 156, 158-158ver, 160-160ver, 166), opinii sądowo-lekarskiej i sporządzonej do niej opinii uzupełniających (k. 170-177, 216-217, 247-248), opinii sądowo-psychiatrycznej (k. 200-202) oraz zeznań świadków: M. R. (k. 127ver-128) i R. Z. (k. 128-128ver), a ponadto na podstawie zeznań powoda przesłuchanego w charakterze strony (k. 297ver) i w ocenie Sądu nie budził wątpliwości.

Podstawa odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego w zakresie ubezpieczenia OC na podstawie polisy nr (...) nie budziła jakichkolwiek wątpliwości i pozostawała między stronami procesu poza sporem, który dotyczył wyłącznie wysokości należnego zadośćuczynienia – zdaniem powoda - bezpodstawnie zaniżonego przez pozwanego. Ponadto, powód podnosił, iż skutki wypadku związane z dolegliwościami bólowymi, stanami lękowymi i depresyjnymi odczuwa do dziś. Wedle twierdzeń powoda, wypadek wywarł także niebagatelny wpływ na ograniczenie aktywności fizycznej i codzienne funkcjonowanie powoda.

Strona pozwana wskazywała w toku procesu, iż zakres powinności świadczenia został ustalony w toku postępowania likwidacyjnego w oparciu o analizę obrażeń i skutków wypadku jakich doznał powód, które to w ocenie strony pozwanej uzasadniały wypłatę zadośćuczynienia na poziomie kwoty 3600 zł.

W ocenie Sądu wytoczone powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Podstawę prawną dochodzonego w sprawie roszczenia stanowiła regulacja prawna z art. 445 k.c. w zw. z art. 444 k.c., i w zw. z art. 436 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 435 k.c., dotyczącymi odpowiedzialności za szkody na osobie i mieniu wyrządzone przez ruch mechanicznego środka komunikacji i art. 822 § 1 k.c..

Stosownie do przepisu art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Powszechnie zakłada się, że zadośćuczynienie jest swoistą postacią odszkodowania, którego celem jest zrekompensowanie uszczerbku w dobrach osobistych, a zatem szkody niemajątkowej. Stanowiąc jedynie przybliżony ekwiwalent za doznaną przez poszkodowanego szkodę niemajątkową (krzywdę), ma ono przede wszystkim pełnić funkcję kompensacyjną. Jest to swoiste wynagrodzenie za doznane cierpienia, ból fizyczny, utratę radości życia, ma ułatwiać przezwyciężenie ujemnych przeżyć psychicznych (podobnie w: Kodeks Cywilny Komentarz do art. 1-534 pod red. E. Gniewka, tom I, teza 2 i 3 do art. 445, str. 1128-1129).

Przesłanki do domagania się przyznania zadośćuczynienia za doznaną krzywdę zasadniczo są analogiczne jak w przypadku dochodzenia roszczeń o naprawienie szkody majątkowej. Odwołując się do ogólnych zasad odpowiedzialności cywilnej z tytułu czynów niedozwolonych należy podnieść, iż podstawową przesłanką takiego roszczenia jest fakt doznania szkody niemajątkowej (krzywdy) wynikającej z działania bądź zaniechania kwalifikowanego jako czyn niedozwolony.

Okolicznością bezsporną w przedmiotowej sprawie potwierdzoną zarówno złożoną do akt sprawy dokumentacją medyczną powoda J. R., jak i treścią opinii opracowanej przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii oraz rehabilitacji medycznej dr hab. med. R. L. oraz biegłego sądowego z zakresu neurologii dr n. med. H. B. stanowił fakt doznania przez powoda w rezultacie wypadku z dnia
11 czerwca 2011 r. stłuczenia klatki piersiowej i potłuczenia wielomiejscowego, urazu głowy bez trwałych następstw neurologicznych oraz zranieniem strony łokciowej ręki lewej z ciałem obcym (szkłem) ewakuowanym w dniu 28 listopada 2012 r. (ponad rok po wypadku). W toku postępowania likwidacyjnego, lekarz orzecznik Towarzystwa (...) ustalił, że zgodnie „Tabelą norm oceny procentowego trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek nieszczęśliwego wypadku” (...) Towarzystwa (...) powód doznał ogólnie 3% uszczerbku na zdrowiu. Jak wynika z opinii biegłych z dnia
08 października 2013 r. po analizie dokumentacji medycznej i przeprowadzeniu badania klinicznego biegli przyjęli, że zgodnie z powołanym wyżej aktem obrażenia odniesione przez powoda w zakresie ręki lewej skutkują 1% trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. W ocenie biegłych powód nie doznał uszczerbku w zakresie układu nerwowego, a przebyty uraz głowy nie pozostawił trwałych następstw neurologicznych. Z przedmiotowej opinii biegłych wynikało, że przez okres około 3 tygodni po wypadku powód potrzebował pomocy innych osób w wykonywaniu czynności dnia codziennego. Potrzeba pomocy związana była z silnymi dolegliwościami bólowymi całego ciała oraz ogólnymi trudnościami w poruszaniu, jakie odczuwał J. R.. W ocenie biegłych rokowania co do stanu zdrowia powoda na przyszłość są dobre. Aktualnie powód poza okresowym drętwieniem zewnętrznej krawędzi ręki lewej nie zgłasza innych dolegliwości.

W sporządzonej opinii uzupełniającej z dnia 18 listopada 2013 r. biegli poczynili ustalenia odnośnie usunięcia odłamka szkła z ręki powoda dopiero w dniu 28 listopada 2012 r., a więc po upływie 17 miesięcy od zdarzenia. Biegli stwierdzili, że ustalony w opinii głównej z dnia 08 października 2013 r. 1% uszczerbku na zdrowiu powoda odnosi się wyłącznie do obrażeń śródręcza lewego związanych z wypadkiem z dnia 28 listopada 2012 r. Ponadto, jak podali specjaliści dolegliwości powoda byłyby znacznie mniejsze w sytuacji, gdy odłamek szkła zostałby usunięty w krótkim czasie po wypadku, bowiem usunięcie ciała obcego z ręki w okresie ok. 10 dni od zdarzenia doprowadza do wygojenia rany i praktycznego ustąpienia dolegliwości bólowych. Nadto, stwierdzony stan śródręcza lewego powoda jest związany wyłącznie z wypadkiem z dnia 11 czerwca 2011 r. i na jego stan nie miały wpływu wcześniejsze schorzenia powoda (k. 216-217).

Celem ustalenia czy aktualny stan zdrowia powoda jest wyłącznie wynikiem wypadku z dnia 11 czerwca 2011 r., czy poszkodowany prawidłowo stosował się do zaleceń lekarskich i czy wizyty i konsultacje lekarskie miały wyłączny związek z leczeniem skutków przedmiotowego zdarzenia Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii I. O.. W swojej opinii z dnia 30 października 2013 r. (k. 200-202) biegła po analizie załączonej do akt sprawy dokumentacji medycznej i przeprowadzonym badaniu psychiatrycznym powoda poczyniła ustalenia, że w następstwie wypadku komunikacyjnego, który miał miejsce w dniu 11 czerwca 2011 r. u powoda wystąpiły zaburzenia adaptacyjne przejawiające się w zaburzeniach snu, lęk, niepokój, przypominanie wypadku, bóle i zawroty głowy, rozdrażnienie. Po wypadku powód leczył się psychiatrycznie, był na 4 wizytach. Powód stosował leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe, jednak nie brał ich systematycznie tylko w okresie pogorszenia stanu zdrowia. Jak podała biegła leczenie psychiatryczne powoda i stwierdzone u niego zaburzenia adaptacyjne miały wyłączny związek z przebytym wypadkiem. Zaburzenia adaptacyjne powoda nie powodowały konieczności opieki innych osób. Konkludując, biegła wskazała że w chwili obecnej stan psychiczny powoda nie wykazuje istotnych odchyleń od normy, powód funkcjonuje prawidłowo i nie wymaga leczenia psychiatrycznego.

Ustalenia poczynione w opiniach biegłych potwierdzają, że powód jest osobą sprawną i samodzielną, a w sferze zdrowia psychicznego nie nastąpił trwały uszczerbek na zdrowiu.

Zdaniem Sądu sporządzone w niniejszej sprawie i opisane powyżej opinie stanowią wartościowy materiał pomocniczy, który oceniać należy jako kompletny i zupełny. Wypowiadający się w sprawie rzeczoznawcy do zleconych im czynności podeszli z właściwą starannością i wnikliwością. Sporządzone przez nich opracowania wskazują na należyte zaangażowanie z ich strony, kompetencje a zatem i predyspozycje do zajmowania stanowisk odnośnie postawionych im pytań. Starannie, wręcz skrupulatnie poprowadzone badania pozwoliły biegłym na wyprowadzenie jednoznacznych wniosków, te z kolei opiniujący byli w stanie logicznie i przekonująco uzasadnić.

Rzetelność sporządzonych przez biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii R. L.oraz biegłego z zakresu neurologii H. B. opinii, opracowanych z uwzględnieniem dokumentacji leczenia powoda jak też wyników przeprowadzonych przez biegłych badań J. R., wreszcie zaś trafność sformułowanych w tychże opiniach wniosków nie budziły zdaniem Sądu jakichkolwiek wątpliwości. W szczególności stwierdzić należy, iż w związku ze zgłaszanymi przez pełnomocnika reprezentującego pozwane towarzystwo ubezpieczeń zarzutami, wskazującymi na możliwy wpływ na stan zdrowia powoda wcześniejszymi problemami alkoholowymi oraz urazem palca ręki lewej przebytym w 1989 r. i zespołem łokcia tenisisty przebytym w 2009 r. biegli rzeczowo odnieśli się do sformułowanych zastrzeżeń wskazując, iż w wyniku przeprowadzonych badań nie stwierdził wypływu tychże obrażeń na aktualny stan zdrowia powoda, który jest związany wyłącznie ze skutkami wypadku z dnia 11 czerwca 2011 r., zaś przy ocenie stopnia procentowego uszczerbku na zdrowiu kierowali się wyłącznie stanem danego odcinka ciała – śródręcza lewego.

Celem ustalenia okoliczności sprawowania i wymiaru opieki nad powodem oraz cierpień fizycznych i psychicznych powoda po wypadku z dnia 11 czerwca 2011 r. Sąd dopuścił dowód z zeznań świadków M. R. (k. 127ver-128) oraz R. Z. (k. 128-128ver) na okoliczność ustalenia, czy wypłacił on J. R. jakiekolwiek kwoty tytułem odszkodowania za skutki zdarzenia z dnia 11 czerwca 2011 r. oraz czy powód swoim zachowaniem przyczynił się do powstania skutków przedmiotowego zdarzenia.

Z zeznań świadka M. R. (córki powoda) wynikało, że w dniu
11 czerwca 2011 r. podróżowała samochodem razem z powodem. Świadek opisała przebieg zdarzenia, który posłużył do ustalenia stanu faktycznego omówionego powyżej. Świadek M. R. podała, że po wypadku powód wymagał pomocy osób trzecich. Taką pomoc udzielała mu najbliższa rodzina. Przez okres jednego miesiąca po wypadku J. R. potrzebował pomocy innych osób w wymiarze łącznie około 2 godzin w ciągu dnia. M. R. wskazała, że po wypadku powód miał problemy ze snem i zażywał z tego powodu leki. Zdaniem świadka przed wypadkiem J. R. nie miał problemów z zasypianiem ani zaburzeń adaptacyjnych.

Świadek R. Z. był kierowcą samochodu, który spowodował wypadek w którym uczestniczył J. R. i jego córka M. R.. Jak podał R. Z. nie wypłacił on powodowi żadnych pieniędzy tytułem odszkodowania, gdyż miała to uczynić firma ubezpieczeniowa. Świadek przyznał, że do wypadku doszło z jego winy oraz że prowadził pojazd po użyciu alkoholu. W ocenie świadka powód prowadząc pojazd poruszał się z właściwą prędkością oraz miał zapięte pasy bezpieczeństwa.

W ocenie Sądu relacje przesłuchanych w toku postępowania świadków zasługują na miano całkowicie wiarygodnych. Biorąc pod uwagę ustalenia zawarte w opiniach biegłych, poczynione po przeprowadzeniu wnikliwej analizy dokumentacji medycznej, historii choroby oraz wykonaniu badań i przeprowadzeniu wywiadu medycznego z powodem wskazać należy, że potwierdzają one zakres obrażeń, jakich doznał powód i związane z tym istotne ograniczenia sprawności oraz samodzielności w wykonywaniu zadań. Szczególną wartość dowodową Sąd przypisał zeznaniom świadka R. Z., który jako osoba obca powodowi w obiektywny sposób opisał przebieg wypadku oraz wskazał, że to on ponosi wyłączną winę za zaistniałe zdarzenie.

Mając na względzie poczynione w sprawie ustalenia, potwierdzające zarówno fakt zaistnienia uszczerbku na zdrowiu powoda w wyniku zdarzenia z dnia 11 czerwca 2011 r. jak też istnienie podstaw do przypisania odpowiedzialności pozwanemu, ustalając zakres finansowej powinności świadczenia pozwanego wobec powoda Sąd za adekwatną do rozmiaru doznanego przez niego uszczerbku niemajątkowego (krzywdy) uznał kwotę 10000 złotych.

Przyznana i wypłacona przez pozwanego z tytułu zadośćuczynienia pieniężnego należność w kwocie 3600 złotych wraz z kwotą 6400 złotych stanowi zdaniem Sądu adekwatne do zakresu doznanej przez inicjatora postępowania krzywdy zadośćuczynienie, będąc wprawdzie ułomną, ale nie symboliczną, lecz wymierną rekompensatą całokształtu zaistniałego uszczerbku. Zauważyć należy, iż wypadek któremu uległ powód nie pociągnął za sobą rozległych dla powoda skutków, skutkujących dalej idącą krzywdą co nakazywałoby szerszą jej rekompensatę. Jednakowoż należy mieć na uwadze fakt, że odłamek 6 mm fragmentu szkła z ręki powoda został usunięty dopiero po upływie 17 miesięcy od zdarzenia tj. w dniu 28 listopada 2012 r. Przez cały ten okres powód odczuwał dyskomfort i dolegliwości bólowe śródręcza lewego. Ujawnienie się u powoda skutków wypadku z dnia 11 czerwca 2011 r. po wydaniu decyzji o przyznaniu i wypłacie zadośćuczynienia z dnia 23 września 2011 r., jak również fakt utraty możliwości podjęcia nowego zatrudnienia stanowią podstawę do dokonania dopłaty należnej powodowi części zadośćuczynienia. O czym Sąd orzekł w punkcie I sentencji wyroku.

Zdaniem Sądu właściwą datą wymagalności roszczenia o zapłatę zadośćuczynienia, a tym samym datą początkową obowiązku zapłaty odsetek z tytułu opóźnienia się przez pozwane towarzystwo ubezpieczeń (art. 481 k.c.) jest dzień wskazany w pozwie – 09 maja 2012 r. Na skutek dwukrotnych wniosków powoda o ponowne rozpatrzenie sprawy, pozwany zajął ostateczne stanowisko o odmowie podwyższenia zadośćuczynienia decyzją z dnia 08 maja 2012 r. Stąd też roszczenie stało się wymagalne od dnia 09 maja 2012 r. W związku z tym, Sąd zasądził odsetki od tej właśnie daty.

Uwzględniając powyższe, Sąd oddalił powództwo w pozostałej części, rozstrzygając o tym w pkt II wyroku.

Jednocześnie zdaniem Sądu, z opinii biegłych sądowych wynika, że przebyty wypadek nie wpłynął w istotny sposób na zwiększenie rozmiaru urazów, koniecznej opieki i nie nastąpił trwały uszczerbek na zdrowiu psychicznym, a w związku z tym, nie można przyjąć zwiększenia się potrzeb powoda w przyszłości. Ustalenie odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku opiera się na podstawie art. 189 k.p.c., zgodnie z którym powód może żądać ustalenia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.
W ocenie Sądu powód nie posiada interesu prawnego w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego na przyszłość. Stąd Sąd nie znalazł podstaw do ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość, co skutkowało oddaleniem powództwa również w tej części.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 98 § 3 k.p.c. – pkt III wyroku.

O nieuiszczonych kosztach sądowych, związanych z przeprowadzeniem dowodu z opinii biegłych, a rzeczywistymi wydatkami z tego tytułu, pokrytymi przez Skarb Państwa, orzeczono na podstawie 83 ust.2 w zw. z art.113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) i w zw. z art. 100 k.p.c. (pkt IV wyroku).