Treść orzeczenia III K 83/14 - Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

III K 83/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Białymstoku z 2014-07-15

sygn. akt III K 83/14

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku, III Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Sławomir Cilulko

Protokolant: Katarzyna Głębocka

przy udziale Prokuratora Wiesławy Sawośko-Grębowskiej z Prokuratury Okręgowej w Białymstoku

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2014 roku w Białymstoku

w sprawie o wydanie wyroku łącznego wobec:

J. O. (O.)

urodzonego dnia (...) w B.

syna I. i I., rodowe nazwisko matki U.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 20 października 2000 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 1506/00, za dwa przestępstwa z art. 280§1 k.k. i jedno przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 280§1 k.k., popełnione w dniu 21 marca 2000 r., przy zastosowaniu dyspozycji art. 91§1 k.k. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat oraz karę 30 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych. Na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet kary grzywny zaliczono tymczasowe aresztowanie w okresie od dnia 21 marca 2000 r. do dnia 04 kwietnia 2000 r., przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny. Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2002 r. zarządzono wykonanie kary.

2. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 29 stycznia 2003 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 2536/02, za przestępstwo z art. 178a§1 k.k. w zb. z art. 244 k.k., popełnione w dniu 30 kwietnia 2002 r., na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia. Na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet tej kary zaliczono okres pozbawienia wolności od 07 do 24 stycznia 2003 r. Na podstawie art. 42§2 k.k. orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym przez okres 3 lat oraz na podstawie art. 43§3 k.k. zobowiązano oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

3. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 20 marca 2003 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 390/03, za przestępstwo z art. 178a§1 k.k. w zb. z art. 244 k.k., popełnione w dniu 08 maja 2002 r., na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 42§2 k.k. orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym przez okres 3 lat, zaś na podstawie art. 43§3 k.k. zobowiązano oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

4. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 08 kwietnia 2003 r., wydanym w sprawie o sygn. akt XIII K 196/03, za przestępstwo z art. 244 k.k., popełnione w dniu 15 kwietnia 2002 r., na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 4 lata. Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2005 r. zarządzono wykonanie kary.

5. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 08 lipca 2004 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 582/04, za dwa przestępstwa z art. 158§1 k.k., popełnione w dniu 04 października 2003 r., przy zastosowaniu dyspozycji art. 91§1 k.k. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

6. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 10 września 2004 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 1331/04, za przestępstwo z art. 158§1 k.k. w zb. z art. 157§1 k.k., popełnione w dniu 15 stycznia 2004 r., na karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

7. Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 29 stycznia 2013 r., wydanym w sprawie o sygn. akt XV K 28/13, za: a) czyn z art. 178a§1 k.k. w zb. z art. 244 k.k., popełniony w dniu 26 grudnia 2003 r., na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

b) czyn z art. 270§1 k.k., popełniony w dniu 26 grudnia 2003 r., na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 85 k.k. i 86§1 k.k. orzeczono karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Na podstawie art. 42§2 k.k. orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat.

8. Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 19 marca 2013 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 219/04, za przestępstwo z art. 280§2 k.k. w zb. z art. 158§1 k.k., popełnione w dniu 24 lutego 2004 r., na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat.

- o r z e k a -

I. Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego J. O. wyrokami Sądu Rejonowego w Białymstoku:

1) z dnia 29 stycznia 2003 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 2536/02 - w wymiarze 6 miesięcy,

2) z dnia 20 marca 2003 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 390/03 - w wymiarze 6 miesięcy,

3) z dnia 08 kwietnia 2003 r., wydanym w sprawie o sygn. akt XIII K 196/03 - w wymiarze 1 roku,

i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

II. Na podstawie art. 90§2 k.k. w zw. z art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. łączy zakazy prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Białymstoku:

1) z dnia 29 stycznia 2003 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 2536/02, w wymiarze 3 lat,

2) z dnia 20 marca 2003 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 390/03, w wymiarze 3 lat,

i wymierza mu łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym w wymiarze 5 (pięciu) lat.

III. Rozwiązuje karę łączną orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 29.01.2013 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt XV K 28/13 i na podstawie art. 91§2 k.k., art. 86§1 k.k. łączy skazanemu J. O. jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Białymstoku:

1) z dnia 08 lipca 2004 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 582/04 - w wymiarze 2 lat.

2) z dnia 10 września 2004 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 1331/04 - w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy.

3) z dnia 29 stycznia 2013 r., wydanym w sprawie o sygn. akt XV K 28/13 - w wymiarze 8 miesięcy oraz 6 miesięcy,

i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności.

IV. Na podstawie art. 577 k.p.k.:

1. Wyznacza dzień 06 czerwca 2014 roku jako datę, od której należy liczyć początek odbywania orzeczonej wobec skazanego w punkcie II. kary łącznej 3 (trzech) lat pozbawienia wolności.

2. Na poczet orzeczonej wobec skazanego w punkcie I. kary łącznej 1 (jednego) roku pozbawienia wolności zalicza pozbawienie wolności skazanego: od dnia 7 stycznia 2003 r. do dnia 24 stycznia 2003 r. oraz od dnia 20 lutego 2003 r. do dnia 20 marca 2003 r.

V. Na mocy art. 90§2 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonego wobec skazanego w podpunkcie II. łącznego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym zalicza okres wykonywania tego rodzaju środka karnego od dnia 26 sierpnia 2003 r. do dnia 26 sierpnia 2008 r.

VI. Na mocy art. 572 k.p.k. w zw. z art. 89§1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U.97.88.553) w brzmieniu obowiązującym do dnia 7 czerwca 2010 r. w zw. z art. 4§1 k.k. umarza postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 19 marca 2013 roku, wydanym w sprawie osygn. akt III K 219/04.

VII. Na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kary pozbawiania wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 20 października 2000 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III K 1506/00;

VIII. Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz ustanowionego z urzędu adw. A. O. 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych – w tym 27,60 (dwadzieścia siedem 60/100) złotych podatku VAT - tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego.

IX. Zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych i obciąża nimi Skarb Państwa.

sygn. akt III K 83/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił co następuje:

J. O. w latach 2000 - 2013 został ośmiokrotnie skazany prawomocnymi wyrokami za przestępstwa, a w szczególności:

Od dnia 06 czerwca 2014 r. J. O. odbywa w Areszcie Śledczym w H. karę dwóch lat pozbawienia wolności wymierzoną mu w sprawie o sygn. akt III K 582/04.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o: dane z BI KRK (k.5-6), odpisy prawomocnych wyroków Sądu Rejonowego w Białymstoku (k. 24, 26, 28, 30, 35-37, 40, 45), odpis wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku (k.20), opinię o skazanym (k.46).

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 569§1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się gdy zachodzą przesłanki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej kilkoma wyrokami. Karę łączną natomiast sąd orzeka, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu (art. 85 k.k.). Zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który został wydany przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa (tak: Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25.02.2005 r., I KZP 36/04, publ. w OSNKW nr 2, poz. 13 z 2005 roku).

Analiza dat czynów oraz dat wydania wyroków w sprawach wymienionych w pkt. 1. – 8., przy aprobacie poglądów wyrażonych w ww. uchwale Sądu Najwyższego (mającej moc zasady prawnej), przekonuje, że w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki do wydania wyroku łącznego i orzeczenia dwóch kar łącznych. Przy czym, aby objąć wyrokiem łącznym kary jednostkowe wymierzone za czyny opisane w wyroku wydanym w sprawie sygn. akt XV K 28/13, konieczne było rozwiązanie orzeczonej w tym procesie kary łącznej.

Pierwszy wyrok skazujący J. O. za przestępstwo został wydany w dniu 20 października 2000 r., w sprawie o sygnaturze III K 1506/00. Przed tą datą wnioskodawca dopuścił się trzech występków, za które skazano go przy zastosowaniu dyspozycji art. 91§1 k.k. w ww. procesie. Nie zachodziły zatem warunki z art. 91§2 k.k. i dlatego, co do kary wymierzonej w tej sprawie, postępowanie umorzono na podstawie art. 572 k.p.k.

Kolejny chronologicznie wyrok skazujący (na karę pozbawienia wolności podlegającą łączeniu, który wyznacza datę „końcową” realnego zbiegu przestępstw) zapadł wobec wnioskodawcy w dniu 29 stycznia 2003 r., w sprawie o sygnaturze akt III K 2536/02. Przestępstwa popełnione pomiędzy tą datą, a dniem 20 października 2000 r. (data wyrokowania w sprawie o sygn. akt III K 1506/00) tworzą zbieg, obejmujący rozstrzygnięcia o karach zasadniczych zawartych w wyrokach białostockich sądów:

-: z dnia 29 stycznia 2003 r. (sygn. akt III K 2536/02) – przestępstwo popełnione dnia 30 kwietnia 2002 r.;
-: z dnia 20 marca 2003 r. (sygn. akt III K 390/03) – czyn popełniony dnia 08 maja 2002 r.;
-: z dnia 08 kwietnia 2003 r. (sygn. akt XIII K 196/03) – przestępstwo popełnione dnia 15 kwietnia 2002 r.;

Łączeniu podlegały kary: 6 miesięcy, 6 miesięcy 1 roku pozbawienia wolności.

Czyny popełnione pomiędzy datą 29 stycznia 2003 r., a datą kolejnego wyroku (tj. pierwszego z tych, którym orzeczono kary niepodlegające łączeniu z opisanymi wyżej sankcjami) z dnia 08 lipca 2004 r. (sprawa o sygn. akt III K 582/04), tworzą kolejny ciąg i dlatego należało orzec drugą karę łączną obejmującą rozstrzygnięcia o karze zasadniczej zawarte w wyrokach Sądu Rejonowego w Białymstoku:

-: z dnia 08 lipca 2004 r. (sygn. akt III K 582/04) – dwa czyny popełnione w dniu 04 października 2003 r. (kara wymierzona przy zastosowaniu dyspozycji art. 91§1 k.k.);
-: z dnia 10 września 2004 r. (sygn. akt III K 1331/04) – czyn popełniony w dniu 15 stycznia 2004 r.;
-: z dnia 29 stycznia 2013 r. (sygn. akt XV K 28/13) – dwa czyn popełnione w dniu 26 grudnia 2003 r.,

W tej sytuacji łączeniu podlegały kary: 2 lat, 1 roku i 4 miesięcy, 8 miesięcy oraz 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Obrońca skazanego w ramach ww. ciągu przestępstw (tj. zrealizowanych w okresie od 29.01.2003 r. do 8.07.2004 r.) wnosił o połączenie kar wymierzonych w sprawach III K 582/04, III K 1331/04, XV K 28/13 i III K 219/04 i orzeczenie kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat. Rzeczywiście czyn, za który wymierzono sankcje karną w sprawie o sygn. akt III K 219/04 został popełniony pomiędzy 29.01.2003 r., a 8.07.2004 r., ale wymierzona kara nie podlegała łączeniu z następujących powodów.

Nowelizacja ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny, która zmieniła ten akt prawny z dniem 8 czerwca 2010 r. (por. art. 1 pkt 19) lit. a) i b) ustawy z dnia 5.11.2009 r.; Dz.U. z 2009 r., Nr 206, poz. 1589), wprowadziła możliwość łączenia kar orzeczonych z warunkowym i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania i wymierzenia w takim układzie procesowym bezwzględnej, łącznej kary pozbawienia wolności (art. 89§1a k.k.). Zgodnie jednak z art. 4§1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. W procesie, którego przedmiotem jest wydanie wyroku łącznego, kryterium czasowym decydującym o wyborze aktu prawnego są daty realizacji czynów, które tworzą zbieg określony w art. 85 k.k. W tym przypadku wszystkie występki (tj. elementy drugiego ciągu przestępstw) zostały popełnione przed 8 czerwca 2010 r. Mając na uwadze ilość popełnionych przez skazanego przestępstw, ich charakter, więź podmiotowo-przedmiotową miedzy nimi, a także właściwości i warunki osobiste wielokrotnie karanego sprawcy, nie sposób uznać, że zachodzą podstawy do zastosowania zasady absorpcji, co otwierałoby możliwość zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej. Należało więc przyjąć, że ustawa „karna” w brzmieniu obowiązującym do ww. daty jest dla osadzonego względniejsza w tym sensie, że uniemożliwia połączenie węzłem kary łącznej także sankcji 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na obecnie biegnący okres próby. Niewątpliwie bowiem połączenie jej z pozostałymi karami jednostkowymi skutkowałoby wymierzeniem surowszej kary łącznej.

Dlatego postępowanie w przedmiocie objęcia karą łączną orzeczoną w pkt III. wyroku także sankcji wymierzonej przez Sąd Okręgowy w Białymstoku w sprawie o sygn. akt III K 219/04 zostało umorzone (art. 572 k.p.k.).

Sąd stoi na stanowisku, iż przy wymiarze kary łącznej nie bierze się pod uwagę okoliczności przyjętych za podstawę wymiaru kar jednostkowych za poszczególne przestępstwa. Na tym etapie orzekania prowadziłoby to bowiem do ponownego uwzględnienia tych samych okoliczności, które już wcześniej wzięto pod uwagę i podwójnego obostrzenia lub złagodzenia kary z tej samej przyczyny (por. wyrok SN z dnia 25.10.1983 r., IV KR 213/83, publ. w OSNKW 1984/5 – 6/65 oraz pogląd odmienny wyrażony przez T. Grzegorczyka w Komentrzu do art. 577 k.p.k., Zakamycze 2004, wydanie III). Przy wymiarze kary łącznej znaczenie ma bowiem związek podmiotowy i przedmiotowy między zbiegającymi się przestępstwami (zob. wyrok SA w Krakowie z dnia 10.10.1991 r., II AKr 127/91, publ. w KZS 1999/10/10). Istotny jest też stopień społecznej szkodliwości charakteryzujący wszystkie zachowania przestępcze nim objęte. Bierze się też pod uwagę wymogi prewencyjnego oddziaływania kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej.

Przenosząc powyższe rozważania w realia przedmiotowej sprawy:

W pierwszym przypadku (punkt I. wyroku łącznego) skazany dwukrotnie „zaatakował” dobra prawne w postaci bezpieczeństwa w komunikacji oraz powagi orzeczeń sądowych, a w trzecim przypadku naruszył to ostatnie dobro prawne kolejny raz godząc w powagę wymiaru sprawiedliwości. Związek przedmiotowy poszczególnych czynów przejawia się w ataku na tożsame dobra prawne i bliskości czasowej ich realizacji na przestrzeni 24 dni. Uwzględniając powyższe należy uznać, iż kara łączna 1 roku pozbawienia wolności za te zachowania jest sankcją odpowiednią, adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości tych czynów ocenionych łącznie. Trudno oprzeć się wrażeniu, że sankcja orzeczona w sprawie o sygn. akt XIII K 196/03, została ukształtowana na tak wysokim pułapie tylko dlatego, że sąd skorzystał ze środka probacyjnego. O wiele większy ładunek społecznej szkodliwości czynu zawiera bowiem zachowanie o znamionach z art. 178a§1 k.k. w zb. z art. 244 k.k., a w tych przypadkach wymierzano kary bezwzględne o połowę niższe.

W drugiej sytuacji (pkt III. wyroku łącznego) skazany naruszył dobra prawne w postaci: życia i zdrowia, bezpieczeństwa w komunikacji oraz wiarygodności dokumentów (w sensie publicznego zaufania do dokumentów urzędowych, a ściślej mówiąc do ich autentyczności i rzetelności, co stanowi podstawowy warunek pewności obrotu prawnego - por. wyrok SN z dnia 3 czerwca 1996 r., II KKN 24/96, Prok. i Pr. 1997, nr 2, poz. 5). Cztery czyny zostały popełnione na przestrzeni około trzech i pół miesiąca, tj. w okresie od października 2003 r. do stycznia 2004 r. Łączy je w trzech przypadkach przedmiot zamachu i tożsamość dóbr prawnych (art. 158§1 k.k.). Pobicia zostały zrealizowane na szkodę różnych pokrzywdzonych, a kolejny występek z art. 178a§1 k.k. w zb. z art. 244 k.k. pomimo wydania trzech wyroków skazujących za czyny podobne (w rozumieniu art. 115§3 k.k.).

Kara 3 lat pozbawienia wolności jest sankcją adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości powyższych czynów ocenionych łącznie i odda ich całą zawartość kryminalnego bezprawia.

Z opinii nadesłanej z aresztu (sąd brał ją też pod uwagę przy wymiarze „pierwszej” kary łącznej) wynika, że zachowanie skazanego ocenić należy jako poprawne. Był trzykrotnie karany dyscyplinarnie, a także wielokrotnie nagradzany. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej, a jego zachowanie wobec przełożonych nie budzi zastrzeżeń. Ponadto uczestniczy w kursie zawodowym montera zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie. Karę odbywa w systemie programowanego oddziaływania. Wyraża krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw i sposobu życia przed osadzeniem. Powyższe dane przekazane przez administrację jednostki penitencjarnej wskazują na w miarę pozytyony obraz osadzonego i stanowią dla sądu istotny, korzystny dla J. O. czynnik prognostyczny. Widoczna jest w opisanym zachowaniu skazanego sukcesywna poprawa, która daje podstawy do uznania, że w jego przypadku proces resocjalizacji może dać zamierzone efekty. Z pewnością jednak nie został zakończony.

Kary łączne w orzeczonym wymiarze spełnią swe cele prewencyjne - zarówno w zakresie oddziaływania wychowawczego na sprawcę, jak i ogół społeczeństwa. Ich orzeczenie - mając też na uwadze okres, po którym możliwe jest ubieganie się o warunkowe przedterminowe zwolnienie (po uprawomocnieniu się wyroku łącznego o wpz skazany będzie mógł się ubiegać od maja 2015 r.) - w wymiarze 1 roku oraz 3 lat pozbawienia wolności należy uznać za rozstrzygnięcie odpowiednie i sprawiedliwe. Zarówno analiza karty karnej skazanego, jak i charakter oraz ilość występków, za które został skazany w latach 2000 - 2013 nie dają podstaw do przyjęcia, iż J. O. zasługuje na zastosowanie zasady absorpcji (co do drugiej kary łącznej) w szerszym zakresie. Jeśli pobyt w zakładzie karnym nie wpłynie na osadzonego w kierunku kształtowania społecznie pożądanych postaw, to być może obawa przed długotrwałą izolacją skłoni go do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości.

W punkcie II. połączono zakazy prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, zaś w punkcie V. na poczet łącznego zakazu tego rodzaju zaliczono pięcioletni okres biegnący od daty uprawomocnienia się wyroku wydanego w sprawie o sygn. akt III K 1418/03 (por. art. 43§2 k.k.). Kształtując wymiar łącznego środka karnego sąd miał na uwadze te same względy, które dotyczą wymiaru kary łącznej. Rozstrzygnięcia z punktów II. i V. były jednak nieprawidłowe (choć de facto, z uwagi na zaliczenie, pozostają bez wpływu na sytuację prawną i faktyczną skazanego). Wyrokiem łącznym z dnia 19.08.2003 r. orzeczono w tym przedmiocie (k.42v), a procedując ponownie w tej samej kwestii 15.07.2014 r. sąd naruszył zasadę powagi rzeczy osądzonej. Nie mieliśmy bowiem do czynienia z sytuacją, gdy po wydaniu wyroku łącznego w sprawie o sygn. akt III K 1418/03 pojawiło się kolejne orzeczenie (tj. takie, którym orzeczono by tożsamy zakaz za przestępstwo popełnione w okresie od 20.10.2000 r. do 29.01.2003 r.), którego treść determinowałaby wymierzenie nowego łącznego środka karnego.

Od dnia 06 czerwca 2014 r. skazany rozpoczął odbywanie kary 2 lat pozbawienia wolności, która weszła w skład kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności. Dlatego sąd oznaczył właśnie ten dzień, jako datę, od której należy liczyć początek kary łącznej orzeczonej w punkcie III wyroku. Ponadto skazany J. O. w okresie od 7 stycznia 2003 r. do dnia 24 stycznia 2003 r. w sprawie o sygnaturze akt III K 2536/02 oraz od 20 lutego 2003 r. do 20 marca 2003 r. w sprawach III K 390/03 był tymczasowo aresztowany. Ponieważ kary z wyżej wymienionych wyroków weszły w skład kary łącznej orzeczonej w pkt. I., należało zaliczyć na poczet wskazanej kary łącznej ww. okresy pozbawienia skazanego wolności.

Koszty obrony z urzędu ustalono i zasądzono zgodnie z §14 ust. 5 w zw. z §2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013, poz. 461).

Kierując się dyspozycją art. 624§1 k.p.k. – z uwagi na wymiar kar do odbycia, sytuację materialną i treść art. 641 k.p.k. - zwolniono wnioskodawcę w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych uznając, że ich windykacja nie jest możliwa.

Dodano: 24 lipca 2014, Opublikował(a): Barbara Gąsowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Białymstoku
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Sądu Okręgowego Sławomir Cilulko
Data wytworzenia informacji: 15 lipca 2014