Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący	:	SSA Dariusz Małkiński
Sędziowie	:	SSA Jadwiga Chojnowska (spr.) SSA Magdalena Pankowiec
Protokolant	:	Urszula Westfal

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2017 r. w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa O. B.

przeciwko (...) w H.

o stwierdzenie nieważności uchwały

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku

z dnia 7 lipca 2016 r. sygn. akt I C 527/16

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów instancji odwoławczej.

(...)

UZASADNIENIE

O. B. wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej w H. nr (...) z dnia 26 lutego 1991 r. w przedmiocie wykluczenia jej z członkostwa w spółdzielni.

(...) w H. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 7 lipca 2016 r. Sąd Okręgowy oddalił powództwo.

Sąd ustalił, że powódka była członkiem (...)w H.. Decyzją (...) z dnia 29 października 1985 r. przydzielono jej mieszkanie typu lokatorskiego o pow. użytkowej 35,7 m2 przy ul. (...) w H., w którym miał prawo zamieszkać także jej konkubent – S. G.. Do obowiązków lokatorów należało m.in. dbałość o dobro i rozwój Spółdzielni, poszanowanie mienia spółdzielczego i jego zabezpieczenie, regularne uiszczanie czynszu za używanie lokalu oraz stosowanie się do postanowień statutu, regulaminów i innych uchwał organów Spółdzielni, odnawianie przydzielonego lokalu w terminach określonych regulaminem oraz dokonywanie na własny koszt napraw urządzeń technicznych zainstalowanych w mieszkaniu, łącznie z ich wymianą oraz napraw wszelkich uszkodzeń wewnątrz i poza lokalem, powstałych z winy członka lub jego domowników.

Zgodnie z treścią § 53 ust. 1 statutu (...) członek mógł być wykluczony ze (...), gdy z jego winy dalsze pozostawanie w(...) nie da się pogodzić z postanowieniami statutu lub z zasadami współżycia społecznego. W ust. 2 wskazano, że wykluczenie mogło nastąpić w szczególności, gdy członek: 1) świadomie szkodzi (...) lub działa wbrew jej interesom; 2) poważnie narusza zasady współżycia społecznego; 3) uporczywie narusza postanowienia statutu, regulaminów i innych uchwał organów (...); 4) uporczywie uchyla się od wykonywania istotnych zobowiązań wobec (...); 5) świadomie wprowadza (...) w błąd w celu nabycia określonych uprawnień. W ślad za § 55 statutu, wykluczenia lub wykreślenia z rejestru dokonuje Rada Nadzorcza, po uprzednim wysłuchaniu wyjaśnień zainteresowanego członka (ust. 1). Wykluczenie lub wykreślenie staje się skuteczne z chwilą doręczenia członkowi zawiadomienia o wykluczeniu lub wykreśleniu wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o trybie i terminie wniesienia odwołania. Zawiadomienia dokonuje się na piśmie w ciągu 14 dni od podjęcia decyzji i doręcza członkowi bezpośrednio za pokwitowaniem lub przez pocztę listem poleconym (ust. 2). Wykluczonemu lub wykreślonemu członkowi przysługuje odwołanie do Walnego Zgromadzenia (Zebrania Przedstawicieli) w ciągu 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia oraz prawo uczestnictwa w jego obradach przy rozpatrywaniu odwołania i jego popieranie (ust. 3).

Dalej Sąd ustalił, że pismem z dnia 3 grudnia 1990 r. mieszkańcy bloku nr (...) przy ul. (...) zwrócili się z prośbą o przekwaterowanie powódki oraz jej konkubenta do innego lokalu, argumentując, że w sposób rażący zakłócają oni porządek domowy poprzez to, iż codziennie spożywają alkohol, w następstwie czego wszczynają awantury. Mieszkańcy wskazali też, że w mieszkaniu powódki i jej konkubenta doszło do zaprószenia ognia i powstania pożaru.

W świetle powyższych zarzutów, pismem z dnia 15 stycznia 1991 r. (...) zwrócił się do (...) w H. o udzielenie informacji, czy w mieszkaniu powódki miały miejsce interwencje. Przeprowadzone postępowanie sprawdzające, po uprzednim wysłuchaniu powódki, skutkowało podjęciem na posiedzeniu Rady Nadzorczej (...)w H. w dniu 26 lutego 1991 r. uchwały Nr (...) w przedmiocie wykluczenia O. B. z członków (...)i pozbawienia praw do lokalu w związku z rażącym naruszaniem regulaminu porządku domowego. Powódkę o treści uchwały poinformowano pismem z dnia 11 marca 1991 r. (odebranym w dniu 15 marca 1991r.)., w którym powołano się na poważne naruszanie przez nią zasad współżycia społecznego. Powódkę pouczono o możliwości złożenia odwołania od decyzji do Zebrania Przedstawicieli (...) w H. w terminie 30 dni od daty zawiadomienia o wykluczeniu. Z tego uprawnienia powódka nie skorzystała.

Sąd zauważył, że ze zgromadzonej w aktach (...), a dotyczącej powódki, dokumentacji wynika, że w przeszłości powódka wielokrotnie zakłócała porządek domowy w zajmowanym przez nią lokalu. Na przestrzeni od października do grudnia 1990 r. trzykrotnie interweniowała policja, gdyż dochodziło do awantur, Przeprowadzano rozmowy ostrzegawcze z mieszkańcami lokalu (...).

Powódka w dniach 3 kwietnia 2008 r. oraz 27 lutego 2009 r. złożyła pisma do pozwanej wnosząc w nich o ponowne przyjęcie w poczet członków (...). Uchwałą z dnia 31 marca 2009 r., powołując się na § 10 pkt 2 statutu, odmówiono uczynienia zadość jej żądaniu. Stanowisko powyższe zostało utrzymane w mocy jednomyślną uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 27 kwietnia 2009 r.

W tych okolicznościach Sąd ustalił, że osią sporu pozostawała zasadność wykluczenia powódki z rejestru członków (...), zgodność treści uchwały oraz zawiadomienia z obowiązującymi przepisami, a także możliwość wywiedzenia powództwa w oparciu o art. 189 k.p.c. w zw. z art. 24 ustawy – Prawo Spółdzielcze z dnia 16 września 1982 r. w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia uchwały (dalej także „pr. spółdz.”). Mając na względzie zgromadzony materiał dowodowy uznał, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Podkreślił, iż uchwała Spółdzielni Mieszkaniowej w H. nr(...)podjęta została w dniu 26 lutego 1991 r., a o jej treści poinformowano powódkę stosownym pismem, doręczonym w dniu 15 marca 1991 r., a więc jeszcze w dacie obowiązywania ustawy – Prawo spółdzielcze w brzmieniu tekstu pierwotnego (Dz.U.1982.30.210).

Wskazał, że podstawę wykluczenia powódki ze spółdzielni stanowił przepis art. 24 pr. spółdz., obowiązujący w dniu podjęcia tej uchwały.

Sąd podkreślił, że bezspornym w sprawie było to, że zaskarżona uchwała nr(...) w przedmiocie wykluczenia powódki z grona członków (...) a której stwierdzenia nieważności domagała się powódka, została podjęta przez Radę Nadzorczą (...). Przyczyny wykluczenia określał statut pozwanej w § 53 ust. 1, zaś warunki formalne usankcjonowane zostały treścią § 55, co stanowiło powtórzenie regulacji ustawowej – w zakresie wymogów sporządzenia uzasadnienia, terminów doręczenia oraz pouczenia o trybie odwołania.

W świetle powyższego Sąd uznał, że uwzględniając brzmienie przepisów prawa obowiązujących w dacie podjęcia uchwały uprawnione było wytoczenie przez powódkę powództwa o stwierdzenie jej nieważności. Wskazał przy tym, że wykluczony członek spółdzielni dysponuje różnymi rodzajowo roszczeniami uzależnionymi od charakteru uchybień, jakimi dotknięta jest uchwała o jego wykluczeniu.

Sąd stwierdził, że ocena skuteczności zgłoszonego przez powódkę roszczenia o ustalenie nieistnienia uchwały „Nr (...) z dnia 5 kwietnia 2012 r.” winna zostać dokonana w oparciu o treść art. 189 k.p.c. w zw. z art. 58 k.c. Wskazał że powództwo o ustalenie stosunku prawnego lub prawa może być uwzględnione jedynie wtedy, gdy spełnione są dwie przesłanki merytoryczne: interes prawny oraz wykazanie prawdziwości twierdzeń powoda o tym, że dany stosunek prawny lub prawo rzeczywiście istnieje. Odwołując się do orzecznictwa Sądu Najwyższego zaznaczył, że pierwsza z tych przesłanek warunkuje określony skutek tego powództwa, decydując o dopuszczalności badania i ustalania prawdziwości twierdzeń powoda. Wykazanie zaś istnienia drugiej z tych przesłanek decyduje o kwestii zasadności powództwa Wskazał przy tym, że w orzecznictwie przyjmuje się, że ustalenie nieistnienia uchwały z reguły wymaga wykazania rażących uchybień przy jej podejmowaniu, które powodują, że uchwała w istocie nie istnieje. Na tej podstawie Sąd uznał, że powództwo o ustalenie nieistnienia uchwały dopuszczalne jest w drodze wyjątku i powinno następować jedynie w sytuacjach zaistnienia poważnych uchybień proceduralnych, takich jak np. podjęcie jej z przekroczeniem kompetencji przysługujących zebraniu właścicieli, pod wpływem wady oświadczenia woli powodującej bezwzględną nieważność czynności prawnej, z naruszeniem zasad prawidłowego funkcjonowania wspólnoty. Podkreślił, że w judykaturze i orzecznictwie przyjmuje się, iż nieważność uchwały zachodzi w przypadku, gdy jest ona sprzeczna z ustawą, natomiast nieistnienie uchwały występuje, gdy do podjęcia uchwały w ogóle nie doszło. Uchwała może być bowiem uznana za nieistniejącą jedynie w przypadku najpoważniejszych wad, wykluczających wyrażenie oświadczenia woli uprawnionych podmiotów, choćby z naruszeniem prawa.

Mając to na względzie Sąd uznał, że kwestia istnienia po stronie powódki interesu prawnego w niniejszej sprawie nie budziła wątpliwości, gdyż była ona członkiem Spółdzielni i została wykluczona z rejestru w drodze uchwały, która - zdaniem skarżącej - została podjęta z naruszeniem prawa.

Zaznaczył, że do skorzystania z powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały na podstawie art. 189 k.p.c. w zw. z art. 42 § 2 pr. spółdz. obowiązkiem powoda było wskazanie, jakie konkretnie przepisy prawa zostały naruszone. Uznał, że powódka uczyniła zadość temu obowiązkowi zarzucając uchwale sprzeczność z regulacją usankcjonowaną w art. 24 § 1 oraz § 3 pr. spółdz.

Sąd nie podzielił jednak argumentacji powódki dotyczącej braku uzasadnienia uchwały oraz braku zawinienia po jej stronie skutkującym niedającym się pogodzić pozostaniem członkiem Spółdzielni z postanowieniami statutu lub dobrymi obyczajami. Wskazał, że zarówno przepisy ustawy Prawo spółdzielcze obowiązujące w dacie wydania uchwały, jak również postanowienia statutu nie regulowały kształtu, charakteru i wymogów, jakim powinno odpowiadać uzasadnienie decyzji, z którego treścią, a w zasadzie jej brakiem, nie zgadzała się powódka. Zauważył, że uzasadnienie tej decyzji było lakoniczne, jednakże doszedł do wniosku, że wynika z niego to, iż powodem wykluczenia z rejestru członków Spółdzielni było „rażące naruszenie regulaminu porządku domowego”, doprecyzowane załączonym do akt sprawy „Regulaminem używania lokali i zasad porządku domowego (...)w H.”. Sąd podkreślił również, że w dziale VII, dotyczącym przepisów porządkowych w zasobach (...), usystematyzowane były obowiązki mieszkańców, wśród których wskazano m.in. udzielanie sobie wzajemnej pomocy i niezakłócanie spokoju sąsiadom. Analiza dowodów zebranych w sprawie prowadzi zaś do przyjęcia, że zachowanie powódki oraz zamieszkującego wspólnie z nią S. G. nie mieściło się w tym katalogu, gdyż pomiędzy wyżej wymienionymi często dochodziło do awantur i kłótni. Sąd uznał też, że choć z ustaleń funkcjonariuszy policji interweniujących kilkakrotnie w zajmowanym przez nich lokalu wynikało, że te kłótnie były inicjowane przez konkubenta powódki, to nie zmieniało to tego, że z powódką oraz S. G. były prowadzone rozmowy wychowawcze, które nie przyniosły pożądanych rezultatów.

Na podstawie akt osobowych powódki, znajdujących się w zbiorach(...), Sąd doszedł do wniosku, że nie było podstaw do przyjęcia, iż powódka nie uczestniczyła aktywnie w konfliktach z mężczyzną. Podkreślił przy tym, że nie istniał w tym czasie jakikolwiek wymóg wskazania w treści uzasadnienia konkretnych zachowań, które stanowiłyby wypełnienie postawionych powódce ogólnikowych zarzutów, tj. precyzyjnego wyjaśnienia, jakie zachowania lub postawy powódki naruszają konkretne postanowienia statutu lub regulaminu. W związku z tym doszedł do wniosku, że nie było podstaw do przyjęcia, że taka forma uzasadnienia była sprzeczna z ustawą. W ocenie Sądu treść kwestionowanej uchwały nie pozostawiała wątpliwości, co determinowało stanowisko Rady Nadzorczej o „wykreśleniu” powódki z rejestru członków Spółdzielni. Wskazał też, że choć forma uchwały odbiega od umownych standardów to jednak nie narusza art. 24 pr. spółdz.

Sąd podkreślił, że powódka posiadała interes prawny w stwierdzeniu nieważności zaskarżonej uchwały nr(...), ponieważ od powyższego uzależnione było jej dalsze członkostwo w spółdzielni oraz korzystanie z praw przysługujących członkom. Wskazał przy tym, że zakres niniejszego postępowania ograniczony był jednak do weryfikacji przyczyn wykluczenia, które wyraźnie zostały wymienione w treści uchwały. Nadmienił, że wykluczenie ze spółdzielni mogło bowiem zostać dokonane jedynie w przypadku, gdy konkretne, zawinione zachowanie członka spółdzielni powodowało, że jego dalsze pozostawanie w Spółdzielni będzie nie do pogodzenia z postanowieniami statutu lub zasadami współżycia społecznego (dobrymi obyczajami).

Sąd podkreślił, że poza przedmiotem zainicjowanego postepowania była ocena całokształtu zachowania się i działalności powódki, gdyż rolą niniejszego postępowania jest wyłącznie zbadanie, czy przyczyny podane w uchwale o wykluczeniu istniały i czy wykluczenie członka Spółdzielni z tych właśnie przyczyn nie naruszało przepisów prawa lub postanowień statutu. Uwzględnił przy tym argumentację Spółdzielni, że powódka znała ustne motywy wykluczenia, ponieważ były jej w przeszłości komunikowane podczas posiedzeń, w których uczestniczyła, przeprowadzanych rozmów „wychowawczych” oraz skarg sąsiadów i pozostałych mieszkańców budynku. Wskazał, też, że przyczyny wykluczenia powódki zostały wywiedzione z jej zachowania, jako dysponenta mieszkaniem i osoby wnioskującej o przydzielenie lokalu, w którym na stałe przebywał jej konkubent, będący w rzeczywistości całkowicie obcą osobą oraz to, że przyczyny te były oparte na § 39 ust. 1 Regulaminu używania lokali i zasad porządku domowego statuującego obowiązek niezakłócania spokoju sąsiadom, co jest warunkiem zgodnego współżycia wszystkich mieszkańców osiedla i domu. Odwołując się do § 48 tego regulaminu Sąd wskazał, że jeżeli członek, osoby z nim zamieszkałe lub najemca lokalu wykraczając w sposób rażący lub uporczywy przeciwko obowiązującym zasadom używania lokali i regulaminowi porządku domowego, uszkadzają urządzenia osiedlowe albo swoim zachowaniem wywołują uzasadnione zgorszenie u innych mieszkańców lub utrudniają im korzystanie z lokali, Spółdzielnia Mieszkaniowa względem tych osób może zastosować sankcje przewidziane treścią statutu. Przywołując wskazane w uzasadnieniu orzecznictwo Sąd podkreślił, że podstawą wykluczenia ze spółdzielni według postanowień ustawy, statutu i regulaminu mogły być tylko zachowanie szczególne, kwalifikowane, które powinny nosić cechy zawinienia lub rażącego niedbalstwa.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że powódka swoją postawą naruszyła postanowienia regulaminu, statutu, a tym samym ustawy. Nieumiejętność i niechęć wpłynięcia na swojego partnera, uczestniczenie w awanturach domowych stanowiło uchybienie będące podstawą do złożenia wniosku o wykluczenie jej ze Spółdzielni. Końcowo Sąd zaznaczył, że z ustaleń poczynionych w sprawie nie wynikało by powódka podejmowała dostępne jej kroki celem wymuszenia na partnerze poprawy zachowania.

Apelację od tego wyroku wywiodła powódka, zaskarżając go w całości. Sądowi Okręgowemu zarzuciła naruszenie:

1.  art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez:

a)  nieuzasadnione przyjęcie, iż można przypisać zawinienie po jej stronie, skutkujące niedającym się pogodzić pozostaniem członkiem Spółdzielni z postanowieniami statutu;

b)  dowolną, jednostronną i wybiórczą ocenę materiału dowodowego w postaci:

-

protokołu z dnia 11 lutego 1991 r. oraz pisma z dnia 21 stycznia 1991 (...) w H., których pełna i wszechstronna ocena, jednoznacznie prowadzi do wniosku, iż rzeczywistą przyczyną wykluczenia jej ze (...)w H. było zachowanie S. G.;

2.  art. 328 § 2 k.p.c. poprzez zaniechanie sporządzenia uzasadnienia odpowiadającego określonym w tym przepisie wymogom, w szczególności poprzez brak wskazania dowodów, stanowiących podstawę wydanego rozstrzygnięcia oraz przyczyn, dla których innym dowodom odmówiono wiarygodności i mocy dowodowej oraz odniesienie się do zgromadzonych dokumentów w sposób wybiórczy;

3.  art. 24 § 1 i 3 ustawy – pr. spółdz. (stan prawny z dnia podjęcia uchwały) - poprzez rozszerzenie zakresu kognicji sądu badającego powództwo o stwierdzenie nieważności uchwały o przyczyny wykluczenia, które nie zostały wyraźnie wskazane w uchwale oraz w zawiadomieniu o jej podjęciu;

4.  art. 24 § 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. – pr. spółdz. (stan prawny z dnia podjęcia uchwały) poprzez błędne przyjęcie, że uchwała o wykluczeniu zawierała uzasadnienie;

5.  art. 24 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. – pr. spółdz. (stan prawny z dnia podjęcia uchwały) poprzez błędne przyjęcie że można jej przypisać zawinienie skutkujące niedającym się pogodzić pozostaniem członkiem Spółdzielni z postanowieniami statutu oraz poprzez przyjęcie odpowiedzialności zbiorowej mieszkańca za osoby z nim współzamieszkujące.

W związku z powyższym powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez stwierdzenie nieważności uchwały Rady Nadzorczej (...) w H. nr (...) z dnia 26 lutego 1991 r. w przedmiocie wykluczenia jej z członkostwa w spółdzielni, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Ponadto wniosła o zasadzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Na wstępie wskazać należy, że w pozwie wniesionym w niniejszej sprawie zostało sformułowane żądanie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Nadzorczej (...)w H. nr (...), podjętej w dniu 26 lutego 1991 r., w przedmiocie wykluczenia powódki z członkostwa w spółdzielni, a nie żądanie uchylenia tejże uchwały. Dlatego też analizie prawnej i ocenie Sądu Apelacyjnego podlegały przesłanki dotyczące wyłącznie kwestii stwierdzenia nieważności uchwały. W tym miejscu podkreślenia także wymaga, że art. 42 pr. spółdz. w 1991 r. miał odmienne brzmienie od obecnego (nie było w nim przepisu umieszczonego obecnie w § 2 art. 42 Prawa spółdzielczego, zgodnie z którym to przepisem uchwały walnego zgromadzenia sprzeczne z ustawą są nieważne).

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy słusznie zauważył, że powództwo o stwierdzenie nieważności uchwały wykluczającej powódkę z grona członków pozwanej spółdzielni należało ocenić zgodnie z obowiązującym na ten czas brzmieniem art. 42 ustawy – pr. spółdz., czyli w kontekście tego czy uchwała ta naruszała przepisy tej ustawy obowiązujące w chwili jej podjęcia. Prawidłowo też, Sąd I instancji odwołał się do art. 24 pr. spółdz. W brzmieniu z daty podjęcia przedmiotowej uchwały, a następnie wskazał, że wedle § 1 tego przepisu wykluczenie członka spółdzielni mogło nastąpić w wypadku, gdy z winy tego członka dalsze pozostawanie w spółdzielni nie da się pogodzić z postanowieniami statutu spółdzielni lub z zasadami współżycia społecznego. Mając to na uwadze zauważyć należy, że statut pozwanej spółdzielni zawierał przesłanki, które uzasadniały wykluczenie członka spółdzielni. Z akt członkowskich powódki wynikają fakty dowodzące nagannego zachowania jej oraz osoby uprawnionej do zamieszkiwania z nią w lokalu – S. G. oraz to, że sąsiedzi zamieszkujący w lokalach znajdujących się w tej samej klatce, co lokal powódki, wielokrotnie skarżyli się na niewłaściwe korzystanie z lokalu przez wyżej wymienionych. W szczególności sąsiedzi wskazywali na zachowanie powódki i jej konkubenta naruszające mir domowy oraz zasady prawidłowego korzystania z lokalu, czego przejawem były libacje, kłótnie oraz pożar. Powódka w wyjaśnieniach złożonych przed członkami Rady Nadzorczej pozwanej, odniosła się do okoliczności spożywania alkoholu oraz sytuacji związanej z pożarem. W kontekście tych okoliczności, Sąd Apelacyjny uznał, że podejmując uchwałę o wykluczeniu powódki z grona członków spółdzielni, Rada Nadzorcza pozwanej dysponowała materiałem dowodowym, z którego wynikał sposób zachowania powódki w powiązaniu z regulacją statutową. Wskazać przy tym należy, że przedmiotowa uchwała została podjęta po uprzednim odebraniu od powódki wyjaśnień oraz po prawidłowym zawiadomieniu powódki o terminie posiedzenia Rady Nadzorczej spółdzielni, na które powódka się jednak nie stawiła.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego naruszenia art. 24 § 3 pr. spółdz. poprzez brak uzasadnienia uchwały w zawiadomieniu powódki o jej wykluczeniu ze spółdzielni, Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, że istotnie motywy podjęcia powyższej decyzji są skąpe i lakoniczne. Zauważyć jednak należy, że zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury oraz doktryny uzasadnienie to nie musi być rozbudowane jeżeli są przedstawione istotne argumenty, które legły u podstaw podjęcia uchwały o wykluczeniu członka tejże spółdzielni (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2014 r., sygn. akt V CSK 545/13). Sąd Apelacyjny, w ślad za Sądem Okręgowym uznał, że takie wskazania znalazły się w przedmiotowej uchwale. Co więcej motywy uzasadnienia uchwały należało też powiązać z wcześniejszymi ustaleniami, które zostały poczynione na podstawie wyjaśnień powódki będących odpowiedzią na formułowane względem niej zarzuty przez innych członków spółdzielni.

Mając to na uwadze Sąd Apelacyjny uznał, że nie doszło do naruszenia art. 24 § 1 i 3 pr. spółdz. w wersji obowiązującej w dniu 26 lutego 1991 r.

Zdaniem Sądu II instancji jako bezzasadny należało ocenić także zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. Sąd Okręgowy rozważył bowiem wszystkie dowody zgromadzone w sprawie oraz dokonał ich prawidłowej oceny.

W kontekście zarzutów dotyczących nieprawidłowego uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazać trzeba, że Sąd Apelacyjny nie doszukał się jakichkolwiek uchybień wskazujących na naruszenie art. 328 § 1 k.p.c., ponieważ w uzasadnieniu Sądu Okręgowego zostały zawarte wszystkie istotne argumenty dotyczące stanu faktycznego oraz jego oceny prawnej.

Z tych względów, na zasadzie art. 385 k.p.c., Sąd Apelacyjny oddalił apelację jako niezasadną.

Odnosząc się do kosztów postepowania apelacyjnego Sąd uznał, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do zastosowania instytucji określonej w art. 102 k.p.c. i tym samym odstąpienia od obciążania powódki tymi kosztami. Pozwana przed Sądem I instancji występowała osobiście. Motywy oddalenia wytoczonego powództwa są rozbudowane i odniesiono się w nich do wszystkich zarzutów stawianych przez powódkę. Mając to na względzie Sąd Apelacyjny uznał, że w takiej sytuacji wniesienie apelacji wiązało się z możliwością przewidywania, że przeciwnik procesowy podejmie obronę swoich interesów poprzez profesjonalnego pełnomocnika, z czym w nieodłączny sposób związane będą koszty jego udziału w sprawie. Dlatego też o kosztach rozstrzygnął na zasadzie art. 98 k.p.c. w zw. z § 8 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.).

(...)